Ondertussen zijn opa en oma al weer een paar weken weg, dus het moest er maar eens van komen. Nadat Martijn met Jesper was wezen zwemmen, beloofde ik ze bij thuiskomst poffertjes. Jesper was direct razend enthousiast, niet omdat hij weet wat poffertjes zijn, maar omdat hij mocht helpen mixen - bij gebrek aan mixer roeren wij gewoon met een pollepel, maar daarmee kun je net zoveel troep maken!
De eeuwenoude, oké decennia oude, gietijzeren poffertjespan stond al voor te warmen en toch nog te snel ging de eerste lading klonterige mix erin. Duurde dus even voor ik die kon omdraaien, maar met de smaak was niets mis. Uiteraard zat alles onder de poedersuiker toen Jesper eenmaal begon te eten, maar hij vond het lekker!
En nu hoor ik jullie denken: "Wat is er gebeurd met de appelmoes uit de titel van dit stukje?" Niets. En het heeft ook niets met de poffertjes te maken. Het zit zo: Sinds kort wil Jesper zijn appelmoes niet meer rechtstreeks uit de koelkast eten (te koud), maar moet het eerst in de trommel...
Ja, magnetron is een lastig woord!
NB. Voor het geval jullie het je afvragen: Nee, de pak mix was nog niet over de houdbaarheidsdatum heen.
1 opmerking:
Hallo Jesper,
Ik geloof dat als jij in Nederland ben je vraag om voor mij ook poffertjes te mixen, want het lijkt mij dat deze reuze goed zullen smaken.
Poffertjes gemaakt door een grote kleine kok knap hoor.
Kus,
Marcella
Een reactie posten