Tobermory dag 4

Als we wakker worden is het zowaar droog en na het ontbijt breekt ook nog eens de zon door! Perfect weer voor een wandeling door weer een ander deel van het Bruce Peninsula National Park, Cyprus Lake, inderdaad vernoemd naar het eiland in de Mediterranee.

Vanaf Head of Trails (het hoofdpad) volgen we het Georgian Bay trail, dat ons via de makkelijke weg langs het meer en naar Georgian Bay en de Grotto zal leiden.

Cyprus Lake

Het grootste deel van het pad was vals plat en min of meer aangelegd, dus makkelijk beloopbaar. Binnen een half uur waren we bij de kust en toen moesten we nog een stukje klimmen/klauteren om bij het "leuke deel" te komen.

Indian Head Cove

Mooi zicht op de kenmerkende kustlijn -steile dolomietsteen rotswanden, een natuurlijke brug en het klapstuk: de Grotto! Maar waar is de ingang? Van een medewerker van BPNP hadden we eerder al gehoord dat je je 'gewoon' in een gat in de grond moest laten zakken: " Als je ergens mensen opeens ziet verdwijnen, dan moet je daar zijn". Nu was het nog niet zo druk en die grot zagen we wel, maar hoe we al die meters naar waterniveau veilig konden overbruggen?

Natural Arch

Een jochie van een jaar of 12 wist ons te vertellen dat we er zo ongeveer naast stonden... oke dan... Gelukkig kwam er net een familie met tieners naar boven, zodat we even de kunst konden afkijken (bagage er achteraan gooien enzo).

Martijn is voorgegaan en toen heb ik Jesper in het gat laten zakken. Ja, de oma's zitten nu met hartkloppingen, ik weet het! Maar uiteindelijk zag het er enger uit dan het was. De rest van de ca. 10 meter hoogteverschil was een kwestie van flink klauteren en toen waren we bij de grot. Snel een droog richeltje opgezocht, ver weg van de soms hoge golven die binnen kwamen denderen over de rotsen, en toen de bravoure-acts van de jeugd bekeken.

Na een half uur was het wel mooi geweest en wilden we weer terug. Probleempje: Jesper wilde niet weg en stribbelde nogal tegen. Ja, dan wordt de moeilijkheidsgraad direct veel hoger, maar we zijn veilig boven gekomen.

Jesper is ook weer helemaal zelf terug gelopen naar de parkeerplaats. Onze kleine trooper! We zijn onderweg geen beren of slangen tegen gekomen; had wel gekund, want de laatste twee weken zijn er 3 beren gesignaleerd. Gelukkig zijn die, net als slangen, nogal mensenschuw en met Jesper bij ons is de kans wel erg klein dat ze in de buurt komen. Voor de foto (en de sterke verhalen) was het natuurlijk wel stoer geweest...

Singing Sands

Aangezien Jesper de laatste twee dagen pogingen doet de tuin van Bob en Christine om te ploegen hebben we hem nog even meegenomen naar Singing Sands, zodat hij legaal met zijn schepje en emmertje aan de slag kon. Singing Sands hoort ook bij het BPNP en ligt aan Dorcas Bay (Lake Huron). Het strand heet zo, omdat "the sand blowing from the beach hums in the wind". Vanaf de parkeerplaats lijkt het een desolate vlakte, maar het is wel ideaal voor kinderen; ze kunnen hier heerlijk rondrennen en het water is erg ondiep, tot aan de eerste zandbank misschien een centimeter of 10 en ook daarna loopt het zeer langzaam af.

Na een korte tussenstop bij de B&B zijn we de weg achter het huis afgereden en toen het pad afgelopen naar weer een leuk baaitje met zicht op Flower Pot Island.

Burnt Point was ons aangeraden door Christine en het is inderdaad een mooie, rustige baai. Net als zoveel andere plaatsen op het schiereiland is deze plek vernoemd, dit keer naar een bosbrand. We hebben weer wat geklauterd, Jesper heeft met nog meer steentjes gegooid en toen was het ondertussen alweer 6 uur.

Jesper wil later bij de Blue Jays; pitcher lijkt hem wel wat

Gegeten bij de Bootlegger's Cove Pub aan Big Tub met zicht op de bootjes. Leuk voor Jesper die na deze drukke dag nog steeds zijn ogen kon open houden, ongelofelijk! Ze hebben hier trouwens erg lekkere hamburgers en goeie frietjes.

Morgen gaan we alweer weg, maar we kunnen zeker terugkijken op een geslaagde vakantie. We hebben alles kunnen doen dat we van te voren van plan waren. Een paar graadjes warmer had het nog lekkerder gemaakt, maar he, je moet iets te zeuren hebben!

Nog meer foto´s (+200) vind je op flickr.

NB. Alle nicknames van de locaties zijn vooral bij de lokale bevolking bekend. In onze B&B lag een geschiedenisboek van Tobermory met o.a. een overzicht van deze namen (en bijnamen van leden van de gemeenschap, waaronder de ouders van Bob). Eén plaatsaanduiding wil ik jullie nog meegeven:

Mrs. Munn's Bathtub

A curve in the road at which mrs Munn fell out of the buggy that her son was driving. It was during the wet spring weather and she fell into a deep puddle. When he turned around, she was sitting in water to her waist.