Yankees vs Red Sox in the Bronx

"The House That Ruth Built", Yankee Stadium in the Bronx (NY) is samen met Fenway Park en Wrigley Field een van de bekendste, historische ballparks in de MLB. Daarnaast zijn de Yankees toch veruit de meest populaire (tevens gehate) en rijkste ploeg en hebben ze veruit de grootste prijzenkast.

Nu wil het geval dat Yankee Stadium over een paar maanden plat gaat omdat er een nieuw Yankee Stadium naast wordt gebouwd. (Een trucje dat hier vaker wordt gedaan, want vlak naast mijn hotel staan het oude en nieuwe Giants Stadium)

UPDATE, toevallig net een artikel hierover in the Star

Iedere wedstrijd is dit seizoen dus iets bijzonders in Yankee Stadium. Vandaag begon de laatste serie ooit tegen aartsrivaal en regerend kampioen de Boston Red Sox enlaat ik nou toevallig met Yma voor werk naar New Yersey moeten......

Na een wandeling via Times Square en 5th Avenue de metro gepakt naar de Bronx. Nou, alle vooroordelen die je hebt als je deze naam noemt kloppen volledig! Als er geen 55.000 anderen waren geweest was ik echt niet de wijk ingegaan......

Gelukkig waren die er wel en was het een hele leuke belevenis, Boston won trouwens 7-3 wat weer iets minder is want de Jays hebben nog steeds een klein kansje om de playoffs te halen maar dan moeten beide teams worden ingehaald.

Buskerfest

Donderdag 21 t/m zondag 24 staat de St. Lawrence Market neighbourhood in Toronto in het teken van het Buskerfest: "Buskers are gutsy street performers who fly by the seat of their pants - sometimes literally! They boldly take their astonishing talent right into the audience where spectator participation ensures every show is just a little different". Straattheater dus.

Met een heat alert en smogalarm op de TV, radio en matrixborden langs de snelweg, scheuren wij de binnenstad in. Het is een rustig weekend in Toronto:

• Buskerfest (verwacht 500.000 bezoekers dit weekend)
• Baseball Blue Jays vs. Boston Red Sox (45.000)
• CNE - kermis in Exhibition Place (1.3 millioen in 2 weken, vandaag een van de drukste dagen)
• TFC (22.000)
• Cirque du Soleil in Air Canada Centre (20.000)

By the way, deze locaties liggen allemaal op loopafstand van elkaar...

Het programma begint vandaag om 11 uur en met gemak vinden wij een parkeerplekje naast de St. Lawrence Market. Het is al gezellig druk en al snel zien wij de eerste performers.
Jesper vindt niet alles even leuk, maar bij sommige voorstellingen mogen we echt niet weglopen. De Construction Guys en Marie Antoinette (een mime speler) zijn favoriet, al vind hij de fontein achter het flat iron-building en de markt toch het leukst. Ja, wij wilden wel verder, dus dat werd gillen en schoppen. Maar na een overheerlijk, gratis yoghurtje was hij voldoende gekalmeerd om een ballon-figuur uit te zoeken (en te wachten tot deze klaar was). Het is een zeeschildpad geworden.

Aangezien Jesper tegenwoordig weigert 's middags te slapen zijn we gebleven tot wij, de volwassenen, het zat waren: Zo ontspannen loop je nu eenmaal niet rond als je continue achter zo'n peuter aan moet rennen door de menigte. Rond half 3 gingen we naar huis.

Meer foto´s van het Buskerfest vind je op flickr.

De Post

Toen Jesper en ik eerder deze week naar de brievenbus wilden lopen, struikelden we bijna over een Nederlands pakketje. Dat was gewoon op onze veranda neergelegd en dat terwijl we toch thuis waren. Bij vorige pakketjes die niet in de brievenbus pastten, werd er netjes aangebeld. Misschien hadden we een andere postbode gekregen???


Maar, zonder gekheid, Canada Post werkt erg efficient. Wij krijgen onze post dan wel niet aan huis bezorgd, voor onze brievenbus (en die van 32 andere buurtgenoten) hoeven we maar ongeveer 50 meter te lopen. Ook aan pakketjes is gedacht. De onderste bussen zijn groter van maat en voor 'algemeen' gebruik; is er een pakketje voor je, dan krijg je de sleutel van de betreffende bus in je eigen brievenbus en die moet je na gebruik weer op de post doen. De bus voor uitgaande post zit ook in die kast verwerkt.

Nog een voorbeeld van die efficiency: Het pakketje dat we deze week kregen was niet volledig geadresseerd -oma Eef was gewoon ons adres vergeten, maar met alleen naam, stad en postcode hadden wij het gewoon binnen een week in huis. Toch snel de ontbrekende gegevens opgezocht! Dus nog even en we zijn net zo bekend als de Kerstman!

Carnival @ Little Kids Daycare

Wat wij vroeger op de basisschool een 'fancy fair' noemden, heet hier Carnival en dus had Jesper gisteren een Carnival Night op school. Van 6 tot 8 stonden Jennifer en Renee (de locatiemanagers) hotdogs te grillen en was clown Chester druk bezig met schminken en ballonfiguren knopen. Het springkussen(tje) was ook erg gewild.




Een aantal leidsters had een 'station' te bemannen: Barbra liet zich vrijwillig met taarten bekogelen en bij Alex konden de kinderen een poging doen een bal in de basket te krijgen. Dit alles wel tegen een kleine vergoeding (wordt vast wel in de school geïnvesteerd?!).


We hadden ons niet van te voren opgegeven, maar rond 7 uur dacht ik dat Jesper en ik toch best even konden gaan kijken. Enigzins geïntimideerd liep hij er de eerste 10 minuten rond, maar daarna ging hij lekker zijn gang. Hij heeft zelfs even naar de Magic Show van Chester gekeken en vreselijk zitten lachen toen al zijn (Chester's ) pogingen om een ballon op te blazen telkens mislukten. Eerlijk is eerlijk, ook ik moest soms om Chester lachen, hij deed het echt leuk!














Vlak voor het feest was afgelopen kwam Martijn, helemaal suf van budgetmeetingen, ook nog even kijken. Jesper was helemaal blij en riep naar de leidsters: "That's my daddy!" Jammer alleen dat daddy geen prijs voor hem kon winnen bij het basketbal -hij heeft toch meer talent voor voetbal.

Yma en Nancy

Nadat ze heel lang geheimzinnig had gedaan over haar partner - en het halve kantoor allang wist hoe de vork in de steel zat - durfde Yma dan eindelijk met Nancy op bezoek te komen. Yma en Nancy zijn in Februari in Mississauga komen wonen en woonden daarvoor in Mexico City. Van de brandende zon naar een dik pak sneeuw; een hele overgang dus.



Nadat Yma donderdag al met Martijn naar de Bills vs. Steelers is geweest, kwam zij gisteren met Nancy en hond Basara (ook wel Bassie genoemd, al betwijfel ik of zij het zo spellen) bij ons BBQ-en. Het was erg gezellig en we hebben lekker gegeten. We hebben het nog even over werkvergunningen gehad; over de misstappen van de immigratie advocaat en over de kans op het vinden van een baan voor Nancy en mij. Nancy was in Mexico lerares Grieks en Latijn op de 'onderbouw' van de Universiteit en is nu hard bezig met haar scriptie. En met Engelse les, want als zij hier wil lesgeven moet dat natuurlijk in het Engels.

Bills in Toronto

Een kleine 2 uur van Toronto ligt Buffalo, NY, waar de Buffalo Bills spelen, een Football team in de NFL. De komende 5 jaar spelen de Bills 8 wedstrijden in Toronto en ik heb kaarten voor de eerste drie wedstrijden. Donderdag was de eerste, vriendschappelijk tegen de Pittsburgh Steelers. Aangezien mijn Mexicaanse collega Yma een grote fan van de Steelers is (blijkbaar veel NFL op de Mexicaanse televisie) ben ik er met haar naar toe gegaan.


Het was een leuke belevenis en ik heb van Yma veel over de spelregels geleerd! De volgende wedstrijd is op 7 december tegen de Miami Dolphins, al zit ik dan waarschijnlijk in Nederland of Zwitserland. Yma heeft al -heel bescheiden- laten vallen dat zij dan de kaartjes wel wil overnemen.

Tobermory dag 4

Als we wakker worden is het zowaar droog en na het ontbijt breekt ook nog eens de zon door! Perfect weer voor een wandeling door weer een ander deel van het Bruce Peninsula National Park, Cyprus Lake, inderdaad vernoemd naar het eiland in de Mediterranee.

Vanaf Head of Trails (het hoofdpad) volgen we het Georgian Bay trail, dat ons via de makkelijke weg langs het meer en naar Georgian Bay en de Grotto zal leiden.

Cyprus Lake

Het grootste deel van het pad was vals plat en min of meer aangelegd, dus makkelijk beloopbaar. Binnen een half uur waren we bij de kust en toen moesten we nog een stukje klimmen/klauteren om bij het "leuke deel" te komen.

Indian Head Cove

Mooi zicht op de kenmerkende kustlijn -steile dolomietsteen rotswanden, een natuurlijke brug en het klapstuk: de Grotto! Maar waar is de ingang? Van een medewerker van BPNP hadden we eerder al gehoord dat je je 'gewoon' in een gat in de grond moest laten zakken: " Als je ergens mensen opeens ziet verdwijnen, dan moet je daar zijn". Nu was het nog niet zo druk en die grot zagen we wel, maar hoe we al die meters naar waterniveau veilig konden overbruggen?

Natural Arch

Een jochie van een jaar of 12 wist ons te vertellen dat we er zo ongeveer naast stonden... oke dan... Gelukkig kwam er net een familie met tieners naar boven, zodat we even de kunst konden afkijken (bagage er achteraan gooien enzo).

Martijn is voorgegaan en toen heb ik Jesper in het gat laten zakken. Ja, de oma's zitten nu met hartkloppingen, ik weet het! Maar uiteindelijk zag het er enger uit dan het was. De rest van de ca. 10 meter hoogteverschil was een kwestie van flink klauteren en toen waren we bij de grot. Snel een droog richeltje opgezocht, ver weg van de soms hoge golven die binnen kwamen denderen over de rotsen, en toen de bravoure-acts van de jeugd bekeken.

Na een half uur was het wel mooi geweest en wilden we weer terug. Probleempje: Jesper wilde niet weg en stribbelde nogal tegen. Ja, dan wordt de moeilijkheidsgraad direct veel hoger, maar we zijn veilig boven gekomen.

Jesper is ook weer helemaal zelf terug gelopen naar de parkeerplaats. Onze kleine trooper! We zijn onderweg geen beren of slangen tegen gekomen; had wel gekund, want de laatste twee weken zijn er 3 beren gesignaleerd. Gelukkig zijn die, net als slangen, nogal mensenschuw en met Jesper bij ons is de kans wel erg klein dat ze in de buurt komen. Voor de foto (en de sterke verhalen) was het natuurlijk wel stoer geweest...

Singing Sands

Aangezien Jesper de laatste twee dagen pogingen doet de tuin van Bob en Christine om te ploegen hebben we hem nog even meegenomen naar Singing Sands, zodat hij legaal met zijn schepje en emmertje aan de slag kon. Singing Sands hoort ook bij het BPNP en ligt aan Dorcas Bay (Lake Huron). Het strand heet zo, omdat "the sand blowing from the beach hums in the wind". Vanaf de parkeerplaats lijkt het een desolate vlakte, maar het is wel ideaal voor kinderen; ze kunnen hier heerlijk rondrennen en het water is erg ondiep, tot aan de eerste zandbank misschien een centimeter of 10 en ook daarna loopt het zeer langzaam af.

Na een korte tussenstop bij de B&B zijn we de weg achter het huis afgereden en toen het pad afgelopen naar weer een leuk baaitje met zicht op Flower Pot Island.

Burnt Point was ons aangeraden door Christine en het is inderdaad een mooie, rustige baai. Net als zoveel andere plaatsen op het schiereiland is deze plek vernoemd, dit keer naar een bosbrand. We hebben weer wat geklauterd, Jesper heeft met nog meer steentjes gegooid en toen was het ondertussen alweer 6 uur.

Jesper wil later bij de Blue Jays; pitcher lijkt hem wel wat

Gegeten bij de Bootlegger's Cove Pub aan Big Tub met zicht op de bootjes. Leuk voor Jesper die na deze drukke dag nog steeds zijn ogen kon open houden, ongelofelijk! Ze hebben hier trouwens erg lekkere hamburgers en goeie frietjes.

Morgen gaan we alweer weg, maar we kunnen zeker terugkijken op een geslaagde vakantie. We hebben alles kunnen doen dat we van te voren van plan waren. Een paar graadjes warmer had het nog lekkerder gemaakt, maar he, je moet iets te zeuren hebben!

Nog meer foto´s (+200) vind je op flickr.

NB. Alle nicknames van de locaties zijn vooral bij de lokale bevolking bekend. In onze B&B lag een geschiedenisboek van Tobermory met o.a. een overzicht van deze namen (en bijnamen van leden van de gemeenschap, waaronder de ouders van Bob). Eén plaatsaanduiding wil ik jullie nog meegeven:

Mrs. Munn's Bathtub

A curve in the road at which mrs Munn fell out of the buggy that her son was driving. It was during the wet spring weather and she fell into a deep puddle. When he turned around, she was sitting in water to her waist.

Tobermory dag 3

Ten eerste, om iedereen gerust te stellen: Vannacht rond 4 uur heeft er een zware explosie plaatsgevonden in een propaanfabriek in Toronto, maar dat is zeker 30 kilometer bij ons huis vandaan. In een straal van 1,6 kilometer van de fabriek zijn duizenden mensen geevacueerd en de snelwegen 400 en 401 waren bijna de hele dag afgesloten. Wonder boven wonder zijn er 'maar' 18 gewonden en 1 dode te betreuren (en die laatste komt waarschijnlijk niet eens door de explosie).

***

De dag begint voor ons hetzelfde als gisteren: Wakker geworden van de veerboot en het regent pijpestelen. Het ontbijt bestaat vandaag uit pancakes (door Bob gebakken), bacon en fruit. Even later zien we zowaar wat blauwe vlekken in de lucht en we besluiten de gok te wagen en een boottochtje te maken. Dus op naar de haven en de " Great Blue Heron V" - een glass bottom boat die ons door een deel van het Fathom Five National Marine Park zal varen.


Vanwege de wind is de tocht iets ingekort (1,5 in plaats van 2 uur), maar de toeristische hoogtepunten doen we wel gewoon aan. De route leidt ons eerst naar Big Tub om de scheepswrakken te bekijken en daarna via de Otter Islands naar Flower Pot Island, genoemd naar de twee geërodeerde stukken gesteente die als bloempotten langs de steile wanden staan.


Dit hele gebied maakt deel uit van de Niagara Escarpment en je moet het zien als een soort Grand Canyon die onder water staat. Maar, de tocht was leuk/mooi en we hebben het bijna de hele tijd droog gehouden. Jesper kon op het benedendek veilig rondrennen, dus daar hadden we bijna geen omkijken naar.

Terug in Tobermory bij de supermarkt verse gevulde wraps gekocht en die op een bankje in de haven (in de zon, jawel!) opgegeten. Daarna de ' boulevard' afgelopen en toen weer terug naar Bob en Christine om even buiten te spelen (Jesper) en een rondje te rennen (Martijn). Nu nog even besluiten wat en waar we vanavond gaan eten en dan hopen op nog een droge, liefst zonnige dag morgen.

NB. De naam Fathom Five National Marine Park komt van Ariels Song uit 'The Tempest' van Shakespeare:

Full fathom five thy father lies,

Of his bones are coral made;

Those are pearls that were his eyes,

Nothing of him that doth fade,

But doth suffer a sea change

Into something rich, and strange

Het Marine Park is ooit opgericht om alle scheepswrakken te beschermen tegen diefstal en beschadiging (en daarmee de toeristische industrie in Tobermory te beschermen). Een fathom is ook een nautische lengteaanduiding en komt overeen met 6 feet of 1.83 meter. Zo, dat is wel weer genoeg educatie!

Meer foto's van Fathom Five National Marine Park zijn te zien op flickr.

Tobermory dag 2

Een wekker heb je hier niet nodig: De veerboot Chi-Cheemaun (Big Canoe in het Ojibwe) vertrekt om 7 uur uit de haven en laat dat duidelijk horen!

Christine vertelde ons gisteren dat ze hier al weken geen regen hebben gehad -en het toch eigenlijk wel nodig hebben gezien de staat van het gras. Toen wij vanmorgen wakker werden bleken haar gebeden te zijn verhoord; het goot! Een paar uur en een heerlijk ontbijtje later klaarde het zowaar een beetje op en zijn we naar het visitor's centre van het Bruce Peninsula National Park gereden.

We hebben eerst de 20-meter hoge uitkijktoren beklommen en zijn daarna het visitor's centre zelf ingegaan. Dat is wel een aanrader trouwens: Ze hebben een heel interactieve tentoonstelling over de omgeving en ook voor kinderen is er genoeg te doen en te zien.

Omdat het nog steeds droog was hebben we de wandeling naar Little Dunks Bay gemaakt (ca. 1 km enkele reis). Mooie natuur en Jesper heeft er met stenen kunnen gooien. Als het de komende dagen nog een keer zonnig wordt, komen we wel terug om mooiere foto's te maken.

Nog een Nederlands gezin uit Toronto ontmoet die hier precies een maand later zijn komen wonen dan wij. Ze zijn nu op een camperrondreis (zie blog van de Familie Bronkhorst). De camper hebben ze van een particulier uit Mississauga gehuurd voor een aantrekkelijke prijs. Je begrijpt dat we even email-adressen hebben uitgewisseld!

Op de terugweg langs Big Tub Harbour gereden en bij de vuurtoren naar alle duikers gekeken - mensen en watervogels. Vanwege de regen hebben we de rest van de middag in het huisje doorgebracht. Gelukkig is onze suite heel ruim, dus hebben we geen opgesloten gevoel.

's Avonds naar het dorp gereden en gegeten bij The Lighthouse Restaurant & Tavern. De kaart zag er wel goed uit, prijzen ook, maar de inrichting liet nogal wat te wensen over. Het programma Restaurant Makeover zou hier nog een hele klus aan hebben.

Nu geloven we ook wel dat de mensen hier niet al te geinteresseerd zijn in mode en randverschijnselen. Is ook wel moeilijk als de eerste 'grote' stad op een half uur rijden ligt en je voor een beetje shoppingmall nog verder weg moet. Vroeger draaide de economie hier volledig op de (forel)vis- en houtindustrie. Maar toen de forellen verdwenen is het dorp overgestapt op toerisme en dus heeft het alles in huis dat de buitensport-liefhebber (duiken en wandelen) nodig heeft. Verder zijn er aardig wat restaurantjes en coffeeshops en een kleine supermarkt -wel met uitgebreid Sobeys assortiment trouwens.

NB. Wat wel zelfs in deze uithoek is doorgedrongen: tientallen smaken koffiebrouwsels. Nadat we twee keer lang in de rij hadden gestaan voor een ordinaire beker thee omdat ze uren bezig waren met het maken van 3 mocha-lattes of french vanilla achtige koffies, kwamen we erachter dat de afhaalpizzeria ook thee verkocht; niks wachten en het scheelde nog de helft ook!