To be baptized or not to be baptized ...

Deze vraag hebben wij ons zelf de afgelopen twee weken vaak gesteld. Toen ik Jesper probeerde in te schrijven bij de katholieke school, bleken ze erg strict te zijn met hun 'toelatingseisen': De Halton Catholic District School Board maakt geen uitzonderingen en een doopcertificaat moet worden overlegd bij inschrijving. Ja, hoe graag willen wij Jesper op deze school hebben en hoe ver willen wij daarvoor gaan?

De school in kwestie: Pope John Paul II Elementary School

In Nederland hadden wij -voor wij naar Canada vertrokken- ook al contact gehad met de lokale katholieke school om Jesper daar in te schrijven, maar vanwege ellenlange wachtlijsten (en voorrangsregelingen voor buurtbewoners) was de kans dat hij ooit aan de beurt zou komen erg klein en hebben we hem bij de openbare school ingeschreven.

Waarom dan toch zo graag een katholieke school, terwijl wij zelf niet-katholiek resp. niet praktiserend zijn? Wij hebben helemaal niets tegen een openbare school, laat dat voorop staan, maar wij vinden het helemaal geen gek idee dat Jesper iets meekrijgt van het Christendom. Of je nu in God (of Allah, Jehova, Jahweh, Brahma of welke naam Hij ook mag hebben) gelooft of niet, feit is dat het Christendom aan de basis staat van veel dingen in onze cultuur, te beginnen met alle feestdagen die wij met hand en tand verdedigen. Want wat vieren we nu eigenlijk op Goede Vrijdag, met Pasen, Pinksteren en Kerstmis?

Dat is dus onze voornaamste overweging en was het daar bij gebleven, dan was Jesper hier in Canada na deze tegenslag 'gewoon' naar de Public School gegaan. Maar nu zijn er nog meer dingen die meewegen:

1. De Public en Catholic scholen hebben verschillende weekindelingen; kinderen gaan hier niet zoals in Nederland 4 1/2 dag naar school, maar of 5 ochtenden (of middagen) per week (Catholic School Board) of maandag (of dinsdag), woensdag (of donderdag) en om de week op vrijdag (Public) naar school. Ons lijkt het beter voor Jesper om elke ochtend naar school te gaan, dan weet hij tenminste waar hij aan toe is; wij hechten veel waarde aan het adagium Rust, Reinheid en Regelmaat, al moet ik toegeven dat dat de laatste jaren steeds moeilijker wordt, haha!
2. Wij willen Jesper's leventje zo min mogelijk verstoren (ja, hier komt toch het schuldgevoel de kop opsteken) en aangezien veel van zijn vriendjes van het kinderdagverblijf en ook overbuurmeisje Mary naar deze katholieke school zullen gaan, zal de overgang een stuk makkelijker zijn dan wanneer hij naar een school moet waar hij niemand kent.

Maar moet je hem daarom dan maar laten dopen? Nee, zeiden wij in eerste instantie, want is dat niet een béétje hypocriet? Maar aan de andere kant, als de kerk er zijn medewerking aan wil verlenen, waarom niet? En dus zijn wij vanavond op bezoek geweest bij Father Mark van Saint Matthew's Catholic Church, de Parish waar de school bij hoort.

De pastoor liep rond op sportschoenen en begon direkt met Jesper te spelen. Nadat Jesper zijn rugzak had omgekeerd en alles aan Father Mark had laten zien, waren wij aan de beurt. De keuring viel reuze mee al uitte hij natuurlijk wel zijn twijfels over onze betrokkenheid bij het geloof na de doop en natuurlijk zei hij tussen neus en lippen door dat wij toch iets moois misten, maar al met al was het een kort maar prettig gesprek.

Jesper en Father Mark hebben nog met autootjes gespeeld in de hal van de moderne, 16 jaar oude kerk -"This is not part of my job description!" en wij mochten even een blik werpen in het schip (ook daar hebben de Porsche en Ferrari een paar rondjes gedaan) en toen gingen wij de donkere avond in met een datum voor DE DOOP, het boekje "Handbook for Today's Catholic" en de belofte dat wij minstens op de voorbereidingsavond voor first time parents en een paar keer naar een zondagsdienst zullen komen om 'het toch een kans te geven'.

Het gaat dus echt gebeuren: Jesper wordt gedoopt, wie had dat gedacht? Om het hele gebeuren wat betekenisvoller te maken is de datum vastgezet op zaterdag 16 mei om 3 uur 's middags: Father Mark wilde graag van het vaste schema afwijken, zodat tenminste opa en oma erbij konden zijn. Nu nog nadenken welke ruimdenkende katholieke vrienden we nog meer uit willen nodigen.