Chilly?

Vandaag had Martijn een halve marathon op het programma staan; niet om te racen, maar gewoon als training. Het parcours van de HSBC Chilly -zo genoemd vanwege het koude weer deze tijd van het jaar èn omdat deelnemers na afloop een bordje chili kunnen halen- loopt door het centrum van Burlington (Brant St, New St en Lakeshore) en da's lekker dichtbij huis. En omdat de start ook pas om 10.05 was, zijn Jesper en ik bij de finish gaan kijken.


Bij 1.36 kwamen we aan en aangezien Martijn niet onder de 2 uur dacht te gaan lopen hebben we eerst een tijdje in de zon bij de laatste bocht staan kijken (Lakeshore en Brant) en zijn daarna richting finish gelopen. Ik stond nog gezellig te praten met Graham en Diane (ouders van klasgenootje Brecken - Graham was met 1.33 al binnen) toen ik vanuit mijn ooghoek iets oranjes zag bewegen. Daar had ik nog niet op gerekend, dus helaas weer niet zelf een foto van een lopende Martijn gemaakt. Jesper wilde het laatste stukje met papa meelopen, dus die was ik ook kwijt, maar niet voor lang. Een paar meter verder werd hij door een vreemde meneer opgevangen (brullen natuurlijk!), want hij zou de lopers misschien wel in de weg lopen. Ach, zo druk was het nu ook weer niet, maar in het land waar je voor alles en nog wat gesued kan worden, kun je maar beter voorzichtig zijn.

Hmm, als je het stuk van Amanda snel leest zou je bijna denken dat ik niet ver van 1.36 zou zijn binnen gekomen... als mij dat toch ooit eens zal lukken. De Chilly is een erg populaire loop (kleine 3000 deelnemers) in de GTA, omdat hij goed in de voorbereiding past van alle Mei-Marathons.

Gelukkig was het vandaag niet zo koud als gisteren en begon de race lekker laat, maar tijdens het wachten voor de race was de windchill toch echt onder de -20. De zon maakte veel goed en het werd steeds warmer gedurende de ochtend. Gewoon lange mouw Craft shirt, jack, Running Room boxer, 1 paar tights, muts, zonnebril en handschoenen en dat heb je het warm genoeg zodra je even onderweg bent. Helaas bleek bij het eerste drinkpunt na 3 km al dat het water en de Gatorade on the rocks werden geserveerd; gelukkig had ik zelf genoeg drinken bij me en heb ik geen risico genomen met dat koude spul.

Omdat ik nu in de clinic zit met veel ervaren marathonlopers komen er steeds betere tips ter sprake en dus heb ik mij dit keer wat betreft voeding (snacken met Pretzels) en drank (hele avond Gatorade) iets beter voorbereid als vorige keren. Zaterdagavond hebben we op ons gemak Slumdog gekeken (afgelopen weekend Milk voor de Oscars, wel handig die Mississauga Flea Market) en goed rust genomen. Vooraf tijdens de clinic was het discussiepunt uiteraard hoe hard of hoe langzaam je een trainingsrace loopt: Wij mannen schijnen niet te kunnen inhouden zodra je ons een startnummer opspeld, de dames noemden dat iets als ego en macho....

Aangezien mijn pace groep voorlopig op 4.00-4.15 aan het trainen is kregen we "toestemming" om dit tempo ook nu te lopen. Dus geen race tempo voor de halve maar verwacht race tempo voor de hele. Gelukkig maar, mijn ego maakte zich al zorgen om iets van een 2.15 of 2.20 (zoals ik zag dat mijn vrouwelijke clinic coach geeft gedaan) te moeten lopen. Met opzet ben ik ruim achter de 2.00 bunny gestart en heb deze steeds in het zicht gehouden totdat ik rond km 12/13 bij hem kwam en vervolgens de laatste 5 zelf doorgegaan. Met name die laatste kms merkte ik dat ik niet voluit liep en was het erg verleidelijk om voluit te gaan tot de finish, maar ik heb het heel vlak kunnen houden. De eerste 10 in 56.00 en de 2e 10 in 55.10. De streep passeerde ik uiteindelijk -zonder Jesper- na 1.57.12

Volgende aflevering op 29 Maart ATB