Gisteren was de vuurdoop voor Jesper: voor het eerst hadden we een oppas voor hem geregeld, want wij hadden kaartjes voor het baseball. De Toronto Blue Jays speelden tegen de Chicago Cubs en via Kuehne hadden we vier gratis plaatsen in de HSBC Vip Club. Daar zeg je geen nee tegen!Dus storten we ons in de vrijdagmiddagfile richting het Rogers Centre, direkt naast de CN-Tower, waar we even voor zevenen aankwamen. Nog even snel op straat iets gegeten, want ja, we wisten niet wat ze binnen zouden hebben en vooral hoe duur het zou zijn. Ik heb voor het eerst Perogies gegeten, een soort grote pasta gevuld met kaas.
Langs de rode touwen (!!!) gingen we het stadion binnen en zochten onze plaatsen achter de thuisplaat -tweede ring- en met zicht op de dugout van de Jays op. Op het oog normale plaatsen, maar dan wel met het gemak van echte serveersters, een uitgebreid snackmenu en op een paar meter lopen een wijnbar en restaurant!!!
De wedstrijd duurde erg lang. Daar waren we wel op ingesteld en we hadden ook gezegd dat als we het echt saai zouden vinden, we gewoon naar huis zouden gaan. Een paar weken geleden hadden de Blue Jays zo ongeveer hun snelste wedstrijd ooit gespeeld en die duurde al ruim 2 uur; gisteren zaten we er 3 1/2 uur en dan hebben ze niet eens meer gewisseld in de negende inning! Maar, het was leuker dan we dachten en we hebben de hele wedstrijd geïnteresseerd gevolgd.Al was het soms moeilijk om niet te juichen: Gebeurt er eindelijk iets (honkslag ofzo), dan waren we helemaal enthousiast, maar dan ging het mooi wel om de tegenstander... WE hebben trouwens wel gewonnen met 3-2, yeah! Kan je nagaan, is er in die 3 1/2 uur in totaal 5 keer iemand over de thuisplaat gekomen, waarvan twee homeruns (Stairs en Rolen).
Martijn en Michael waren uit op aanspraak, want na de gewonnen wedstrijd Nederland-Frankrijk zijn ze in hun officiële resp. lichtblauwe en oranje shirt naar de wedstrijd gegaan. Martijns keuze was zo gek nog niet, want in het kader van Flashback Fridays speelden de Jays in de outfits van 1985; babyblauw met het oorspronkelijke logo. Tegenwoordig hebben ze zwarte shirts en grijze broeken.
Maar goed, een leuke avond geweest dus en wie weet gaan we wel vaker.
O ja, met Jesper en de oppas -José, een oorspronkelijk Frans-Canadese van ca. 20 jaar- is het erg goed gegaan, dus ook dat is voor herhaling vatbaar. Helaas moeten we wel op zoek naar een andere oppas, want deze verhuist volgende maand naar Orillia, een stad zo'n 100 kilometer verderop. En al is 100 kilometer niets in dit land, voor een avondje babysitten gaat dat toch net te ver!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten