Springridge Farm

Na de voorspelde hoosbuien zijn we rond 11 uur naar Milton gereden: Springridge Farm is een boerderij waar vooral fruit wordt verbouwd en dat kun je gedurende het jaar zelf komen plukken. Maar dat is niet alles! Er is ook een kinderboerderijtje, een doolhof, een zandbak en een winkel waar allerlei lekkers wordt verkocht, van gebakjes met fruit van eigen land tot huisgemaakte pastasausen en dressing. Het zag er allemaal erg verleidelijk uit, maar dit keer heb ik me beperkt tot 2 aarbeien/custard schelpjes en een aarbeienmuffin.

Jesper is eerst een paar keer door een maïstunnel gelopen, heeft vervolgens in de zandbak gespeeld en rende toen weg naar de tractor met aanhanger; die rijdt continue heen en weer naar de aardbeienvelden, waar iedereen zelf kan plukken. Geplukt hebben we niet, maar we zijn wel even meegereden. Vond 'ie geweldig! De 'tractor-buiten-dienst' was ook een hit, maar echt leuk was het strobaal-klimmen en er weer vanaf springen natuurlijk.

Filmpjes van Springridge op YouTube

Groot bed voor Jesper

Na een paar weken twijfelen tussen een duur(zaam), mooi, laag bed of een goedkoop maar erg leuk, iets hoger IKEA-bed, hebben we toch maar voor het bouwpakket van onze Zweedse vrienden gekozen.

Jesper lag er in de winkel al in te 'slapen' en eenmaal thuis moest zijn ledikantje ook direkt van hem de kamer uit. Maar totdat we zeker weten dat hij goed slaapt in zijn nieuwe bed laten we die toch mooi nog even staan. Het bed is diezelfde middag nog in elkaar gezet en aangezien wij er twee matrassen bij hebben gekocht kan hij nu kiezen tussen boven of beneden slapen. Het werd boven, maar we kijken even aan of het wel veilig is. Zo niet, dan keren we het bed in zijn geheel ondersteboven en dan wordt het een soort hemelbed (zie eerste afbeelding): dan maar geen loungehoek voor meneer!

P.S. Hij ligt er nu 10 minuten in en hij slaapt; netjes onder de tent en ver weg van het trappetje!

Zwemmen bij de Paribellis

Het is donderdag, playdate-dag. Eigenlijk zou iedereen bij ons komen, maar omdat het zulk lekker weer is, heeft Rebecca ons bij haar ouders uitgenodigd. Waarom? Omdat ze een zwembad hebben!


Charice en Aram zouden ook komen, maar Earnie (echtgenoot) was vergeten dat hij met zijn ouders had afgesproken. Gabi en Ann-Kathrin waren er ook niet omdat Ann-Kathrin niet helemaal in orde was. Dus waren we met z'n vijven: Rebecca, Landon en Sienna en Jesper en ik.


NB. Rebecca, Domenic & kids wonen tijdelijk bij haar ouders tot hun nieuwbouwhuis klaar is (hun huis hier op Falkland was per april verkocht en de oplevering van het nieuwe huis was uitgesteld...)

Laatste dag met Blocks & Tessels

Dinsdag na de lunch kwamen Sonja en Michael, na een kleine omweg door een slechte wijk van Toronto (foutje!), weer aan in Oakville. De dag was nog lang niet voorbij en aangezien ze de afgelopen week nog geen natuur hadden gezien (??!) zijn we even naar Crawford Lake gereden.

Ja, daar moet je weer zo'n brutale Hollander voor hebben; er staan nergens bordjes dat je er niet aan mag komen (maar dat is natuurlijk wel logisch). Dus wat doe je dan? Ter mijn verdediging: ik was educatief bezig en vroeg Jesper welk dier ik moest voorstellen...

Natuurlijk waren wij er al eerder geweest (zie blog d.d. 5 april 2008), maar toen lag alles nog aardig onder sneeuw en ijs. Oké, het Iroquois dorp was hetzelfde, maar we wisten niet dat er zoveel fauna in het meer zat. We hebben gezien: diverse soorten vissen, kikkers en ... een heuse schildpad!

We zijn niet al te lang gebleven, want de huurauto moest voor vijf uur worden ingeleverd. We waren ruim op tijd bij het AVIS-kantoor, en na de verplichte check (is de auto nog in dezelfde staat als een week geleden of is 'ie ondertussen rijp voor de sloop?) dachten we snel naar huis te kunnen... Helaas, het parttime miepje had bij het ophalen een foutje gemaakt en dus kreeg Michael gewoon weer een rekening van ruim 600 dollar onder zijn neus geschoven. Een paar uur later was het gelukkig opgelost en kon iedereen weer rustig adem halen - we mochten de oplossing wel thuis afwachten gelukkig!

Vandaag zijn Sonja en Michael nog even op zoek gegaan naar een sportzonnebril en na een late lunch bij de Milestones heeft Martijn ze op het vliegveld afgezet. Het was voor alle partijen voor herhaling vatbaar!

Oakville Waterfront Festival

Dit weekend is er weer van alles te doen in de omgeving; 21 juni is natuurlijk Summer Solstice (midzomernacht), maar vooral National Aboriginals Day. Dit wordt door de Aboriginals (indianen) groots gevierd en dus zijn er overal pow wows. Ja, echt waar! Alhoewel het me leuk lijkt om dat een keer mee te maken, hebben wij gekozen voor een lokaal feest, het Oakville Waterfront Festival in Coronation Park; een soort Parkpop met iets minder muziek, maar mét een braderie en kermis.

Het begon gisteravond met een optreden van de Canadese rockformatie Hedley. Vanavond wordt de dag afgesloten door Jully Black (voorprogramma door Canadian Idol Kalan Porter). Alledrie deze artiesten zijn de hele dag op de radio te horen, geen kleintjes dus! En dan is er de rest van de dag ook nog genoeg te doen. Voor 11 dollar (voorverkoopprijs) krijg je 3 dagen toegang tot het hele park, alleen voor de kermisattracties moet je nog apart betalen.

De Kermis lag direct links van de ingang en was voornamelijk op kinderen gericht. Na een ritje te paard in de carroussel liepen we langs een achtbaantje in de vorm van een draak. Jesper wilde er direct in en dat kon, hij was lang genoeg. Ik mocht niet mee (want te groot) en dus moest hij alleen. Gelukkig was er nog een jongetje dat alleen was en die is naast Jesper neer gezet. Als dat maar goed gaat...

...Na een paar rondjes zat Jesper nog te schateren, maar dat jongetje wilde eruit. Jesper niet en die zat dan ook vreemd te kijken toen zijn medepassagier huilend uit het karretje werd getild.

Filmpje van Jesper in "De Draak"

Daarna is hij samen met Martijn van een heel hoge glijbaan geweest. Eerst helemaal naar boven klimmen en dan op een soort vliegend tapijt met een rotgang die glijbaan af! Ook dat vond Jesper helemaal geweldig en hij was bijna zonder te betalen weer de trap opgeklommen.

Toen kwamen we Penny en Jacob (+vriendin + kids) tegen en die gingen ook in de achtbaan. Nou, Jesper wilde wel weer mee hoor! Als ervaringsdeskundige wist hij precies waar hij moest zijn: het voorste karretje! Daarna is hij zonder papa, maar met Jacob toch maar weer van de grote glijbaan geweest en toen zijn we maar eens ergens anders gaan kijken, want onze kaartjes gingen wel heel snel op zo.


De braderie was wel aardig, maar na de adrenalinekick van de achtbaan kon de zandbak in de 'Children's Village' Jesper niet meer zo bekoren. Maar goed ook, want het werd tijd om naar het optreden van Ellie Tolley te gaan.

Elllie zit bij een Ierse dansgroep en die traden vandaag op het kleine podium op. Ellie is de jongste van de groep en is meer een soort mascotte. Toch had ook zij een paar solo's. De dansers moesten vanwege de regen wel na één nummer hun kostuums uittrekken en in hun gewone kloffie verder optreden; de jurken kosten gemiddeld zo'n 2000 dollar en kunnen blijkbaar niet tegen wat water.

Filmpje van Ellie en DeMenezes Academy of Irish Dance

Na het dansgebeuren zijn we weer richting de Kermis gegaan; nog een keer in de carroussel, dartpijltje gegooid voor een miniknuffelbeest (altijd prijs!), patatjes gegeten en als afsluiting van de ochtend -en om de kaartjes op te maken- nog een keer in de draak. Verrassing! Vooraan in de rij stond Ellie met dansvriendinnetje, dus dat was gezellig. Jesper rende dit keer meteen naar het laatste karretje en Ellie & Co. gingen er voor zitten. Weer lachen, gieren, brullen, maar na dit ritje werd het toch echt tijd om weg te gaan.

Nu vraag ik me toch af: Zou Jesper echt al doorhebben dat je in een achtbaan het best helemaal voor- of achterin kan gaan zitten???

Blue Jays @ Rogers Centre - Toronto

Gisteren was de vuurdoop voor Jesper: voor het eerst hadden we een oppas voor hem geregeld, want wij hadden kaartjes voor het baseball. De Toronto Blue Jays speelden tegen de Chicago Cubs en via Kuehne hadden we vier gratis plaatsen in de HSBC Vip Club. Daar zeg je geen nee tegen!

Dus storten we ons in de vrijdagmiddagfile richting het Rogers Centre, direkt naast de CN-Tower, waar we even voor zevenen aankwamen. Nog even snel op straat iets gegeten, want ja, we wisten niet wat ze binnen zouden hebben en vooral hoe duur het zou zijn. Ik heb voor het eerst Perogies gegeten, een soort grote pasta gevuld met kaas.


Langs de rode touwen (!!!) gingen we het stadion binnen en zochten onze plaatsen achter de thuisplaat -tweede ring- en met zicht op de dugout van de Jays op. Op het oog normale plaatsen, maar dan wel met het gemak van echte serveersters, een uitgebreid snackmenu en op een paar meter lopen een wijnbar en restaurant!!!

De wedstrijd duurde erg lang. Daar waren we wel op ingesteld en we hadden ook gezegd dat als we het echt saai zouden vinden, we gewoon naar huis zouden gaan. Een paar weken geleden hadden de Blue Jays zo ongeveer hun snelste wedstrijd ooit gespeeld en die duurde al ruim 2 uur; gisteren zaten we er 3 1/2 uur en dan hebben ze niet eens meer gewisseld in de negende inning! Maar, het was leuker dan we dachten en we hebben de hele wedstrijd geïnteresseerd gevolgd.

Al was het soms moeilijk om niet te juichen: Gebeurt er eindelijk iets (honkslag ofzo), dan waren we helemaal enthousiast, maar dan ging het mooi wel om de tegenstander... WE hebben trouwens wel gewonnen met 3-2, yeah! Kan je nagaan, is er in die 3 1/2 uur in totaal 5 keer iemand over de thuisplaat gekomen, waarvan twee homeruns (Stairs en Rolen).


Martijn en Michael waren uit op aanspraak, want na de gewonnen wedstrijd Nederland-Frankrijk zijn ze in hun officiële resp. lichtblauwe en oranje shirt naar de wedstrijd gegaan. Martijns keuze was zo gek nog niet, want in het kader van Flashback Fridays speelden de Jays in de outfits van 1985; babyblauw met het oorspronkelijke logo. Tegenwoordig hebben ze zwarte shirts en grijze broeken.

Maar goed, een leuke avond geweest dus en wie weet gaan we wel vaker.

O ja, met Jesper en de oppas -José, een oorspronkelijk Frans-Canadese van ca. 20 jaar- is het erg goed gegaan, dus ook dat is voor herhaling vatbaar. Helaas moeten we wel op zoek naar een andere oppas, want deze verhuist volgende maand naar Orillia, een stad zo'n 100 kilometer verderop. En al is 100 kilometer niets in dit land, voor een avondje babysitten gaat dat toch net te ver!

Met Sonja en Michael naar Niagara

Sinds dinsdagmiddag zijn Sonja en Michael bij ons op bezoek. Nadat Jesper even een kwartiertje verlegen is geweest, horen we nu de hele dag: "SonjaMichael", alsof het een Siamese tweeling betreft. Hij kan 's ochtends dan ook niet wachten tot één van hen zijn neus laat zien - tot die tijd moeten wij alle mogelijke moeite doen hem uit hun slaapkamer te houden.

Dinsdagavond hebben we een welkomst BBQ gehouden, woensdag zijn ze naar familie in Walkerton gereden (oudoom en -tante van Sonja) en vandaag stond Niagara op het programma. Eigenlijk zouden wij niet meegaan, omdat we bang waren dat Jesper het niet zo lang zou volhouden, maar dat vonden ze onzin en dus stapten we vanmorgen even na tienen met zijn allen in de Pontiac; weliswaar een beetje krap achterin, maar gezelliger dan met twee auto's rijden...

Na een snelle blik op Clifton Hill zijn we direct in de rij gaan staan voor de Maid of the Mist. Al zijn Martijn en ik nu voor de derde keer in Niagara, de boot zijn we nog nooit op geweest dus ook voor ons was het spannend. Jesper wilde ook graag de boot op en naar de watervallen toe... totdat we bij de boot aankwamen en we hem zijn complimentary (kinder)poncho aantrokken... Huilen, gillen, tegenstribbelen, poncho uittrekken en ga zo maar door. Helaas voor hem moest hij toch echt mee en nadat we hem om hadden gekocht met snoepjes is hij zelf de boot opgelopen en na vijf minuutjes zat hij rustig in zijn Bugaboo -en daar is hij de hele tocht (30 minuten) niet meer uitgeweest. Vanaf een afstandje heeft hij rustig alles zitten observeren.

Het was wel leuk, niet zo spannend als met de Zodiac bij de Iguazu watervallen in Brazilië, maar het natuurgeweld is er niet minder om: Er komt toch een gigantische lading water naar beneden. Ik was blij dat we niet zo nat werden als ik van te voren had gedacht. Het kan wel als je wilt, maar het hoeft niet; de reservekleding kon dus in de auto blijven!

Toen we de boot afmoesten kwam Jesper nog even leuk uit de hoek (ja, dit is er een in de categorie Prietpraatjes). We liepen naar de loopplank en zeiden "Jesper het is afgelopen, we moeten er uit". Meneertje kijkt om zich heen, wijst naar de waterval en zegt: "Die is nog aan!" Ja, klets je daar maar eens uit!

Uiteraard hebben we de watervallen ook nog vanaf de vaste wal bekeken. De Journey behind the Falls hebben we niet gedaan; dat zou voor Jesper te lang gaan duren en je moet nog wat overhouden voor een volgende keer, toch?

Nu ook 2 korte filmpjes van Niagara op Youtube.

Waterval - nee, geen Niagara!

Gisteren was het vreselijk warm: ruim dertig graden en zeer vochtig, dus het voelde aan als +40... Ik ben dan ook alleen maar buiten geweest om Jesper naar school te brengen en te halen. Ik heb nog wel de parasol open 'gedraaid', maar dat was eigenlijk al te veel inspanning. De rest van de dag lekker binnen gezeten met de airco aan! Vandaag zou het ook weer zo warm worden, dus we hebben de (relatieve) ochtendkoelte benut om een uitstapje te maken.

Op ongeveer 20 minuten rijden bij ons vandaag ligt Spencer Gorge park met daarin twee leuke watervallen: Webster's Falls en Tews Falls. Vergeleken met het beroemde Niagara is de hoeveelheid water die naar beneden komt niets, maar het park waarin de watervallen liggen is heel mooi. Heerlijk om een (halve) dag door te brengen en gewoon niets te doen. Er kwamen ook hele families aan met koelboxen en er werd zelfs een volleybalnet neergezet.


Jesper is altijd al erg enthousiast wanneer hij een waterval op TV ziet en gelukkig vond hij ze in het echt ook interessant. Hij heeft trouwens een grappige uitspraak van het woord 'waterval': denk aan een allochtoon... ja, dat is 'm!


Webster's Falls is de lagere van de twee, maar wel het mooist gelegen met zicht op de brug en heel veel speel/picknick-plek aan het ondiepe riviertje. Dit is ook een trouwlocatie trouwens.

We hebben een klein stukje van het Bruce Trail naar beneden gelopen -naar waterniveau- om de waterval nog beter te kunnen bekijken. Ook Jesper is over de rotsen naar het water geklauterd en later weer helemaal zelf al die trappen naar boven gelopen. En fluitend hoor! Ik zelf kreeg wel flashbacks van mijn Franse 'marteltocht'... Nee, zo erg was het niet, maar die ijzeren trappetjes herinnerden er wel aan.














Tews Fall is maar een paar meter minder hoog dan de Niagara Falls (sorry, de vergelijking daarmee is in dit land natuurlijk snel gemaakt), maar ligt veel mooier; aan het eind van de kloof en het doet daarmee heel intiem aan. Het is wel een heel smalle waterval, dus ik kan me voorstellen dat hij gedurende de zomer kan 'opdrogen'.

Nog wat bewegende beelden van de watervallen op Youtube.

Op de terugweg nog een Nederlandse winkel ontdekt (zijstraat van Dundas): de 'Dutch Mill Country Market', je begrijpt dat we even de hoek omgingen toen we het bord zagen staan. Het was weer een heel kneuterig geheel, maar ze hadden er wel wat Nederlandse producten én de gewone, goedkope zakjes hagelslag (vind ik persoonlijk lekkerder dan Venz of De Ruyter). Ook was er een soort kinderboerderij en speeltuin, maar gezien het tijdstip hebben we Jesper maar niet wijzer gemaakt. Geen molen te bekennen trouwens, behalve dan zo'n ding dat sommige mensen in hun voortuin zetten...


Na Jesper's middagslaapje hebben we het thema water voortgezet en zijn naar een splashpad gegaan: Veel van de grotere speeltuinen hebben hele speelse installaties staan waar, als het weer warm genoeg is, op allerlei manieren water uitkomt. Bij ons in de buurt zijn er twee, één bij het sportterrein tegenover onze supermarkt (Pine Glen Park) en één aan Westoak Trails Boulevard (Sixteen Hollow Park). Vandaag zijn we naar laatstgenoemde gegaan, vooral omdat deze wat beschutter ligt en gezelliger oogt dan die op Pine Glen.



Jesper moest even doorkomen, maar toen vond hij het helemaal geweldig. Niet dat hij vol onder zo'n mega-douche ging staan, hij raakte al helemaal door het dolle heen als er een klein straaltje op zijn rug terecht kwam. Toch was hij aan het eind behoorlijk nat -voornamelijk omdat hij soms verrast werd als zo'n sproeier opeens weer aanging!

Ook hiervan staan beelden op YouTube.

Nieuw filmpje

Er staat een nieuw filmpje van Jesper op youtube: Jesper eet een ijsje. Maak je maar op voor een lange zit, want eigenlijk vind hij ijs te koud om te eten.