The Backyardigans

De afgelopen week heb ik veel tijd achter de laptop doorgebracht. Waarom? Ik kwam erachter dat er dit weekend voorstellingen van Jesper's favoriete TV-show -The Backyardigans- in Toronto zouden spelen en daar probeerde ik dus op het laatste moment nog goede kaartjes voor te krijgen. En gisteren om 11.30 is dat dus eindelijk gelukt!

Elke keer dat ik op Ticketmaster keek waren er weer andere kaarten in de verkoop. Aangezien Jesper nog best klein is voor zo'n show wilden we er alleen maar naartoe als we plaatsen aan het gangpad konden krijgen (makkelijk ontsnappen) en natuurlijk ook niet te ver weg van het toneel -maar ook niet helemaal vooraan, want dan betaal je de hoofdprijs en stel je voor dat hij het na 20 minuten zat is?

En dus liepen wij vanmorgen, tesamen met nog een hele kudde ouders + kids, stipt om 10 uur het Sony Centre binnen; de begin-van-de-voorstelling-bel ging al en dus hebben wij, na de noodzakelijke pitstop, snel onze zitplaatsen opgezocht. Het waren inderdaad erg goede plaatsen en omdat Jesper een andere peuter voor zich had kon hij het toneel goed zien. Alleen een beetje jammer dat de stoeltjes op een zwaarder minimumgewicht berekend zijn (snap je 'm nog?); als Jesper er niet goed op zat, klapte het stoeltje dicht!


De eerste 30 minuten gedroeg Jesper zich voorbeeldig en zat hij vol aandacht naar The Backyardigans te kijken. In de pauze heeft hij even rondgerend en helaas wilde hij dat na de pauze blijven doen. Martijn heeft zich echter prima in zijn eentje geamuseerd in de zaal en we hebben absoluut geen spijt dat we hier naartoe zijn gegaan! We vonden het ook erg leuk dat ze dezelfde stemmen als de TV-show hadden gebruikt voor de karakters, dus het was ook heel herkenbaar voor de kinderen.

Het verhaal in het kort: de Backyardigans zijn op zoek naar een 'space alien' en komen tijdens hun zoektocht op verschillende locaties (stad, noordpool o.i.d., woestijn, Egypte, onder zee en bij vulkaan). Uiteraard vinden ze hem aan het eind. Dit alles vind plaats in hun fantasiewereld tijdens het spelen in de achtertuin en elke TV aflevering -en dus ook de show- begint en eindigt dus in de achtertuin: de Backyard.

Nog meer impressies van de voorstelling op YouTube

In de foyer werd ook allerlei merchandise verkocht van The Backyardigans. Ik heb er even gekeken, maar zag al snel dat je hier echt ongelofelijk werd afgezet; ze verkochten er o.a. Beanie Babies van The Backyardigans voor 20 dollar. Laat ik precies zo'n zelfde poppetje nou een paar weken geleden bij een speelgoedwinkel voor 10 dollar hebben gekocht!

Na de voorstelling hebben we nog even een klein rondje gelopen: Front Street, St. Lawrence Market (een heel grote overdekte markt) en via Esplanade weer terug naar de parkeergarage. Onderweg hebben we nog een winkeltje ontdekt waar ze heel leuke, originele en betaalbare Canadese souvenirs verkopen!

• 
  

Anybody here from 'TRONNO'?

You know you're from Toronto when ...

• A really good parking spot can move you to tears.
• You make well over $100,000 and you still can't find a nice place to live.
• When the temperature rises above zero degrees, you yell "Woohooo! Patio weather!"
• You enjoy watching multicultural TV on channel 47 .
  You know at least one person on every episode of Speaker's Corner.
• You haven't been to the CN Tower since you were six, but still have nightmares about that elevator.
• You've had 3 bicycles stolen in the past 5 years.
• At least 4 of your friends have moved to Calgary.
• You turn your nose up at Scarborough or Mississauga.
• You never, never, never swim in the lake.
• You know "The Beaches" neighhourhood is really called "The Beach", but say "The Beaches" anyway just to annoy the snobs who live there.
• You can say "world's tallest freestanding structure" ten times fast.
• You know the correct answer to "Where do shopping carts go to die?" is "The Don River".
• You speak better Chinese than French.
• The word "cabbagetown" doesn't strike you as particularily amusing.
• The Castle Frank subway station remains one of the great mysteries of the universe.
• You don't know where Fort York is, but have a vague recollection of being there in a past life.
• You know the song "I Wanna Go To New York City" was intended as sarcasm, not a weekend getaway suggestion.
• You know where to find Dim Sum, Sushi, Curry, and Pad Thai at 3 am on a weeknight.
• You consider eye contact a sign of hostility and an invasion of your privacy.
• It takes you half an hour to get to work by TTC and you are the envy of all your friends.
• You mourned the death of the Spadina Bus.
• You know someone who went to high school with at least one member of The Barenaked Ladies.
• You know the difference between souvlaki, moussaka and spanakoptia.
• You can name at least three locations of The Beer Store that are open till 11 pm.
• You actually get these jokes and pass them on to other friends from 'TRONNO'.

Sfeerbeelden Oakville

Geen lange verhalen dit keer: het was vandaag wederom zulk mooi weer dat we met de camera naar downtown (oud) Oakville zijn getogen. Hieronder staan wat foto's van het stuk tussen Lakeshore Road en het meer.

Vanavond hebben we voor het eerst live de Oscar-uitreikingen gezien -dit even in het kader van de integratie!

Appie Hein?!

We zitten hier nu bijna vijf maanden en vandaag zijn we voor het eerst naar 'The Dutch Shop' in Burlington geweest. Op de gevel staat -uiteraard- een molen! Maar bij binnenkomst wordt het pas echt leuk. In Nederland zeiden we altijd dat de allochtonen zijn blijven hangen in de tijd dat ze zijn geemigreerd, nou dat kunnen wij Nederlanders ook en dat zie je hier in het non-food assortiment wel terug! Ze verkopen een heleboel lampen uit grootmoeders tijd en er staan allerlei koperen pannen uitgestald. Ook erg leuk was het gangpad volledig gevuld met van die wegwerp-vaatdoekjes, netjes op kleur gesorteerd en per stuk te kopen!

Gelukkig was het deel van de winkel waar wij voor kwamen -de voedselafdeling- geen teleurstelling. Ik noem bijvoorbeeld: stroopwafels, ontbijtkoek, appelstroop, sambal, Ketjap Manis (Conimex èn Improba), nog meer koekjes en heel veel drop -een kilozak Kokindjes voor 10 dollar, een koopje! O ja, en natuurlijk ook wat kaas, maar dat is echt niet te betalen. Wat wel opviel is dat ze heel veel van het Albert Hein huismerk op voorraad hadden en de prijzen vielen reuze mee.

Nadat we bescheiden inkopen hadden gedaan zijn we doorgereden naar downtown Burlington, naar de schaatsbaan aan Lake Ontario die dit keer gelukkig wel open was. Burlington heeft als enige plaats in de omgeving een soort promenade langs het meer. Je moet je er niet al te veel bij voorstellen; het is geen Scheveningen al zijn ze wel bezig met de bouw van een pier. Er is wel een geweldige speeltuin en in de winterperiode dus een schaatsbaan. De rest van het jaar is dit de Rotary Centennial Pond, een moderne vijver met restaurant erbij. In de zon en uit de wind was het vandaag best wel warm, dus we hebben ons hier wel even vermaakt.


Morgen nog gezellig een dagje met z´n drietjes en maandag gaat Martijn op reis voor K&N (Quebec, Montreal en Ottawa), die zien we donderavond pas weer terug.

Voor de studenten Engels onder jullie: Jesper's woordenschat is met de volgende commando's uitgebreid:
Goodnight
Daddy
Sit down
Not yet
Tidy up
Excuse me

Ook wil hij dat wij liedjes zingen die hij op school heeft geleerd. Helaas komen wij niet verder dan de Engelse versie van 'Hoofd, schouders, knie en teen' en "The wheels on the bus'. Toch maar eens aan de leidsters vragen...

Family Day weekend

In de provincie Alberta bestond deze feestdag al, maar vanaf dit jaar is het ook in Ontario de derde maandag in februari ´Family Day´ -uiteraard bedoeld om 'quality time' met de familie door te brengen. Wij begonnen met een autorit van circa 3 uur in noordelijke richting, via Barrie en Orilla naar Huntsville. Onderweg reden we langs Lake Simcoe; een meer van grofweg 30 km lang en 25 km breed dat 's winters helemaal is dichtgevroren. Mooi gezicht hoor, zo'n witte vlakte en er stonden ook van die 'ijsvis-hutjes' op!

Sneller dan verwacht kwamen wij na dik twee uur rijden aan in Huntsville, waar we bij de plaatselijke Mac nog even snel hebben gelunched. Main Street zag het er best wel leuk uit, met genoeg restaurantjes en boetiekjes, maar daar zullen we dit weekend toch geen tijd voor hebben. Een kleine 10 minuten buiten het stadscentrum lag onze bestemming: Deerhurst Resort, gelegen aan het Peninsula Lake dat ook dichtgevroren was.

Snel inchecken, appartement opzoeken en de auto leeghalen. Het appartement was zeker niet slecht, lekker ruim zelfs, maar ik denk dat we op de nog niet gemoderniseerde verdieping zaten; het leek in ieder geval niet op het appartement van de foto's. Het balkon konden we ook niet gebruiken, maar dat kwam door de weergoden. Koffers uitgepakt, Jesper in zijn snow suit gehesen en toen snel naar de 'Tubing Hill', waar je met een grote rubberen band van de heuvel kan glijden, met een leuk uitzicht trouwens.

Helaas waren de 'tubes' al achter slot en grendel, dus zijn Martijn en Jesper er met de slee afgegaan. Nou was het best een aardige helling, dus Martijn wilde een beetje afremmen met als gevolg dat ze de laatste meters in een wolk van sneeuw naar beneden gleden... Jesper vond al die sneeuw op zijn gezicht niet zo'n succes en kwam huilend terug. Martijn is nog wel een keer in zijn eentje gegaan en kwam echt met de ijspegels aan zijn haar weer naar boven geklommen!

Jesper had na deze ervaring geen zin in nog meer 'sneeuwpret' en wilde alleen nog maar naar huis en naar Ezel. Ik vond dat niet zo erg, want het werd ondertussen aardig koud en Martijn moest ook nodig ontdooien. 's Avonds lekker makkelijk de van huis meegenomen pasta gegeten (ja, je blijft Hollander hè), Jesper zijn campingbedje in geslingerd en de rest van de avond lekker niets gedaan.

Zondag 17 februari
Helaas klopte het weerbericht, want toen we zondag wakker werden was de lucht grijs en regende het een beetje. Voor het ontbijt zijn Martijn en Jesper eerst gaan zwemmen. Daarna zijn we -met de auto- naar het meer gegaan om te schaatsen. Er waren 3 veldjes sneeuwvrij gemaakt en er tussen in stonden een kachel en een tafel met warme chocomelk, jawel op het bevroren meer!

Jesper wilde geen schaatsen aan en heeft daarom heerlijk met zijn hockeystick over het ijs gerend en de puck achterna gezeten. Na het schaatsen had ik wel trek in wat 'hot cocao', maar helaas... alles was op. Er lagen alleen nog wat verregende marshmellows op tafel. Volgens Jesper moesten we dan chocolademelk gaan kopen. Gelukkig was hij dat eenmaal in de auto weer vergeten.

Na de lunch ging Jesper slapen (echt waar!) en Martijn had een duurloop op het programma staan. Gelukkig voor hem was er een loopband in de fitnessruimte, want het bleef regenen. Ik heb een vage film gekeken: "The Sphere" een sci-fi film met o.a. Dustin Hoffman, Sharon Stone en Samuel Jackson, goede cast, maar waarom zij in vredesnaam voor deze film hebben getekend is mij een raadsel.

Rond vijven zijn we naar de auto geglibberd -de regen was goed opgevroren- en naar het hoofdgebouw gereden. Even een rondje gelopen door het sportcomplex, Jesper heeft op alle autootjes gezeten en toen zijn we naar de bar gegaan om te kijken of we er konden eten. Blijkbaar waren wij niet de enigen die dit dachten want er stond een hele rij wachtenden. Dus stapten we even later in de auto op weg naar Huntsville om vervolgens 100 meter van de poort weer te moeten keren, want blijkbaar was de weg zo glad, dat er verderop 3 auto's waren gecrashed.

Via het 'Hidden Valley' ski-gebied zijn we alsnog in Huntsville aangekomen en hebben lekker gegeten bij Kelsey's. Ik heb twee voorgerechten genomen: de Crispy Chicken Wontons en de Crispy Zucchini, allebei erg lekker. Martijn had de Ribs in Honey-Garlic sauce en Jesper de Chicken Fingers met friet. Jesper werd al snel vervelend, dus mijn 'Molten Lava Cake' heb ik laten inpakken. Gelukkig konden we via de normale weg terug naar het resort; toen wij aan kwamen rijden werd de wegafsluiting net opgeheven.

Maandag, Family Day, is Martijn weer met Jesper gaan zwemmen en kon ik ongestoord alles inpakken. Ja, en toen zat het er alweer op. Ons eerste weekendje weg in Canada is een beetje verregend, maar was desondanks toch erg gezellig. De terugweg ging ook voorspoedig en al sliep Jesper dit keer niet, hij heeft zich toch goed gedragen. We weten ook zeker dat we nog een keer teruggaan naar de omgeving van Huntsville.

Hoe dichter we bij huis kwamen, hoe meer de bewolking optrok en de zon doorbrak. Helaas betekende dat voor Martijn ook dat hij 's avonds alweer sneeuw kon ruimen.

Verkouden

Het is een rustig weekend hier in de sneeuw. Na het succes van vorige week zijn we zaterdagochtend weer naar Bronte Creek Park gegaan met de 'toboggan'. Daar aangekomen bleek Jesper toch geen zin te hebben in wat dan ook. Na 2 ritjes van de heuvel was meneer het zat en zijn we weer terug gegaan naar huis. We hadden speciaal de filmcamera meegenomen, dus er staan wel nieuwe filmpjes op youtube maar Jesper was niet zo fanatiek als vorige week.

Zaterdagavond bleek Jesper wel erg verkouden te zijn; hij had een zware avond met wat koorts, maar heeft na een zetpil wel goed geslapen en zondag was de koorts over. Helaas werkt de paracetamol niet tegen een rotbui...

Het is vandaag een stuk kouder (-10 met winchill -22) dus Martijn kwam een beetje rood terug van zijn duurloop (9 km, 54 minuten) vanmorgen. We zijn niet met Jesper naar gym gegaan om geen risico te nemen. We willen wel dat hij volgende weekend fit is als we naar Deerhurst gaan. In plaats van gym zijn we even naar IKEA geweest en hebben een eettafel + stoelen voor in de keuken gekocht. Tafel en stoelpoten in de kleur brown-black en hoes Gobo voor de stoel. De tafel heeft nog een inlegblad zodat er 4-6 personen aan kunnen zitten.

Medical exam

Toen ik naar Canada kwam kreeg ik een werkvergunning zodat ik ook aan de slag zou kunnen. Bij de Immigratiedienst werd mij verteld dat er een paar voorwaarden aan vast zaten: zo zou ik niet op een kinderdagverblijf of school mogen werken en ook niet in de gezondheidszorg. Daar heb ik me nooit druk over gemaakt, want ja, ik ben geen lerares en heb ook geen Verpleging of Medicijnen gestudeerd.

Nu blijken die voorwaarden dus ook te gelden voor administratieve banen en vrijwilligerswerk, dat had onze immigratie-advocaat wel even mogen melden. Helemaal omdat een simpel medisch onderzoek dit kan oplossen. Om mijn kansen op een part-time baan te vergroten heb ik dus vandaag dat onderzoek laten doen en met een beetje geluk is mijn werkvergunning dan over 1-2 maanden gewijzigd. En ik had natuurlijk net wat leuke functies in het plaatselijke ziekenhuis gezien...

Het onderzoek bestond uit 3 onderdelen:

• onderzoek door arts nl. anamnese, bloeddruk, reflexen, wegen, lengte meten (ik ben gekrompen!), oogtest, hart en longen luisteren);
• longfoto i.v.m. TBC;
• bloed prikken (HIV en andere SOA's).

Voor de arts was ik 120 dollar kwijt en dat was dus echt een onderzoek van niets, dat doet je huisarts ook als je met een verkoudheidje op zijn spreekuur komt. De longfoto kostte 32 dollar en het bloedonderzoek 7,76 dollar, een koopje! Ervan uitgaande dat mijn longfoto en bloedonderzoek geen bijzonderheden opleveren, ben ik officieel gezond verklaard en dus geen risico meer voor de Canadese volksgezondheid.

Trouwens helemaal vergeten te melden dat ik 23 januari een afspraak had bij Randstad (ja die zitten hier ook) om me in te schrijven. Ben er anderhalf uur mee zoet geweest, want ik moest ook direct een soort assessment doen: Word, Excel en typvaardigheid. Uiteraard ben ik met 'flying colors' geslaagd!

Tobogganing

Na het gymmen hebben Martijn en Jesper mij opgepikt om nog even snel voor ons -de volwassenen- skibroeken o.i.d. en een 'toboggan' te kopen. Als het lukt willen we die vanmiddag testen in Bronte Creek Park.

Bronte Creek Park ligt 2 afslagen verder aan de QEW, ongeveer 10 minuutjes rijden bij ons vandaan. Je betaalt 12.85 dollar per voertuig om het terrein op te komen en dan zijn er allerlei voorzieningen en natuurlijk veel mooie natuur. Wij zijn eerst even naar de kinderboerderij en speelzolder gegaan, maar Jesper wilde liever buiten in de sneeuw spelen.

Doorgereden naar de volgende parkeerplaats (afstanden zijn best aardig) en toen met onze nieuwe 'toboggan' naar de heuvel gelopen. De helling zag er toch best indrukwekkend uit, dus we hebben Jesper er niet in zijn eentje af laten gaan en zijn zelf ook niet volluit gegaan. De eerste keer had Jesper even nodig -zo'n 5 meter- om te besluiten of hij het wel leuk vond, maar daarna was het alleen maar gillen van plezier en na afloop steeds zeggen "nog een keer, nog een keer", zelfs het onvermijdelijke heuvel oplopen weerhield hem er niet van.

Bij de parkeerplaats was een mini-helling en daar hebben we Jesper nog wel even in zijn eentje vanaf laten glijden... Whipe out!!!

Nieuwe filmpjes

Er staan weer 4 nieuwe filmpjes van/rond de schaatsbaan vandaag en 1 of 2 van Nathan Phillips Square op onze YouTube

Groundhog Day

We hadden genoeg plannen voor vandaag, maar in de ochtend ging het mis; Bronte Park was nog steeds gesloten door het slechte weer van gisteren (héél veel sneeuw) en dus konden we daar niet schaatsen of naar de kinderboerderij. Dan maar doorrijden naar Burlington om daar aan het meer op de kunstijsbaan te schaatsen, maar helaas, ook al dicht, terwijl die toch altijd open zou moeten zijn. En Jesper had zo'n zin om zijn hockeystick te gebruiken...

Aangezien we toch al op Lakeshore reden zijn we die weg maar afgereden naar Oakville om bij de 'Running Room' voor Martijn een muts en handschoentjes te kopen, beide in de minst warme klasse. Snel door naar het gemeentehuis want om 12.00 uur sluit de inschrijving voor het voetbalseizoen. Nog net op tijd rende Martijn het gebouw binnen en even later was hij 200 dollar armer, maar daar krijgt hij wel een tenue voor.

Eenmaal thuis heeft Martijn nog maar even met Jesper buiten gespeeld: Streethockey, had ik zijn hockeystick toch niet voor niets vanmorgen nog even snel korter gezaagd. Na de lunch heeft Martijn direct zijn hardloophandschoenen getest. Uiteraard wilde Jesper niet slapen, dus dachten we: "waarom rijden we niet naar Toronto? We zijn er zolang we hier wonen nog niet geweest. Jesper kan onderweg slapen en verder zien we wel hoe lang hij het redt."

In downtown Toronto is aan Lake Ontario een geprepareerde ijsbaan en die zou echt elke dag open zijn. Op internet staat zelfs een heel schema met de tijden dat je niet het ijs op kan, omdat dan de Zamboni het ijs op ging.

We hadden de baan (en naast gelegen parking) snel gevonden, dus na de dweilpauze hebben we alledrie wat rondjes gereden -wij een paar meer dan Jesper. Het is een goede baan -met verkleedruimtes en schaatsensliep- en het uitzicht is natuurlijk heel bijzonder: je kijkt uit over Lake Ontario en de Toronto Islands en de baan ligt in de schaduw van de CN Tower. Terrasjes aan alle kanten, muziek over de speakers en na zonsondergang ook nog een lichtshow!

Hup, alles en iedereen weer de auto in en 5 minuutjes doorgereden naar 'Nathan Phillips Square'. Tot 7 februari is het 'Winterfestival' in Toronto en op dit plein is, naast alweer een schaatsbaan, een soort vuurshow opgesteld. Verspreid over het plein staan allemaal bouwwerken met vuurpotjes eraan die één voor één worden aangestoken, heel gezellig èn lekker warm! Jesper heeft er nog met een ander jongetje in de sneeuw gespeeld tot wij het wel genoeg vonden.


Omdat het al laat werd zijn we richting huis gereden en hebben bij East Side Mario's pizza gegeten. Het meeste is in de 'doggy bag' mee naar huis gegaan, want Jesper werd nu wel erg moe (en dus vervelend). Maar, al met al is het toch een geslaagde dag geweest!

O ja, volgens de Canadese Fred Oster krijgen we een vroege lente....