Paasbrunch

We hadden geluk: De zon deed goed zijn best vandaag, perfecte omstandigheden voor onze Nederlands(talig)e paasbrunch. Zelfs de Easter Bunny is stiekem in de achtertuin langs geweest om eieren te verstoppen. Floortje, Isabelle, Frederike en Jesper hadden in no time alle eieren gevonden -met zo af en toe een aanwijzing van een behulpzame ouder.


Jesper liet zijn buit niet meer los, want ja, stel je voor: Die brutale meiden zouden het zomaar af kunnen pakken. Dus toen ze in zijn kamer gingen spelen ging het mandje ook mee. Wie er toen op het onzalige idee is gekomen het festijn in zijn bed voort te zetten weet ik niet, maar ik was net op tijd om te voorkomen dat zijn beddegoed onder de chocoladevlekken zat... En een lol dat ze hadden! Over het algemeen is het onderling heel goed gegaan, alleen Jesper en Isabelle wilden steeds met hetzelfde spelen, dus dat botste een beetje.

Rond 4 uur vonden Ciska & Wouter en Harry & Tamara het mooi geweest en werden alle enigzins doorgedraaide kinderen in de auto geladen. Voor ons begon toen de grote 'opruimronde'; ongetwijfeld onder Jesper's bezielende leiding was overal in huis al het speelgoed uit kasten, dozen en manden gehaald en op de grond en in bed gegooid. Even later bleek dat we toch nog iets over het hoofd hadden gezien, want Isabelle was haar beer kwijt. Ja, in de logeerkamer waren we niet geweest ... wij niet!

Meer foto's van de little midgets op flickr.

NB. De familie Wanningen (Harry, Tamara en Frederike) hebben we onlangs bij de YMCA leren kennen; Jesper en ik zijn afgelopen dinsdag ook al bij hen thuis geweest en Frederike zit sinds gisteren bij Jesper op zwemles. De Vosmeertjes 'kennen' we al iets langer: Wouter kwamen we vorig jaar tegen bij het Waterfront Festival en Ciska zit in mijn Nederlandse koffieclub èn traint ook bij de Running Room. Zij woonden hiervoor trouwens in Ypenburg!

Gezinsuitbreiding!

Over de locatie van de kraamkamer zijn we niet echt te spreken, maar ja, erg veel inspraak hadden we niet. In haar ogen is het ongetwijfeld het equivalent van een Penthouse Suite, dus heeft mevrouw American (Red) Robin zich de afgelopen weken 3 slagen in de rondte gewerkt om het nestje op tijd af te krijgen. Waar dan in hemelsnaam, zullen jullie je afvragen. Bovenin onze mooie krans AAN de voordeur, heerlijk beschut onder het dak van de veranda.

En sinds vandaag liggen er twee zeer mooie, turquoise eitjes in! Martijn dacht even dat ik er nu al paaseieren in had verstopt... Maar goed, de komende tijd zullen wij dus zeer voorzichtig de deur in en uit moeten gaan. Ik heb nog even overwogen voorlopig de achterdeur te gebruiken, maar ten eerste kan die niet van buiten op/van slot en zodra we de garage open doen is de vogel 'toch al gevlogen'.

We hebben dus weer een mooie aanleiding Jesper iets te leren, in real life en real time! Al heb ik hem vandaag helaas ook de andere kant van de levenscyclus van een vogel (heel toevallig van dezelfde soort) moeten leren: Op het observatiedek van Springridge Farm lag een dode Robin, waarschijnlijk tegen het glas van het hek gevlogen. Dat was wel even schrikken voor Jesper en mijn hele uitleg -onder het genot van een krentenbol, op twee meter van het onfortuinlijke beestje- was niet helemaal aangekomen. Ik besloot hem mee naar beneden te nemen en door het personeel te laten weggooien (liever dat dan hem te laten liggen voor de Turkey Vultures). Eerst mocht dat niet, want dan zou ik ziek worden -dat deel had hij dus wel begrepen- en nadat ik beloofde een zakdoekje te gebruiken mocht het wel, maar moest ik heel voorzichtig doen, zodat hij geen pijn zou hebben. Zo schattig!

Thuis kwam Jesper er nog even op terug en vroeg of de vogel door Farmer John in de groene bak was gegooid of misschien in de WC? Aangezien wij, sinds we Jesper hebben, ons nog niet op die manier van huisdieren hebben moeten ontdoen, vraag ik me af waar hij dat nu weer van heeft.

NB. De Noord-Amerikaanse Robin is vanwege zijn rode borst vernoemd naar ons Roodborstje (al zijn ze niet echt gerelateerd), maar net zoals veel dingen hier, is ook deze een paar slagen groter! De komende vier weken houden we jullie op de hoogte, hopelijk krijgen we geen problemen als de eitjes eenmaal uitkomen.

Opening Day 2009

Gistermiddag was het heerlijk weer: De zon scheen, dus hebben we de tuinset uit de kelder gehaald en viooltjes in de hangpotten geplant. Het is lente. En in de lente beginnen we hier weer met honkbal. Vandaag was de eerste wedstrijd van het seizoen en Pavan en ik wilden wel gaan kijken, eindelijk een keer Doc Halladay zien pitchen en waarschijnlijk het meeste publiek van het seizoen. Rond de lunch vonden we op craigslist mooie kaarten onder face value en dus gingen wij rond vijf uur van kantoor weg... door de sneeuw, hagel, storm en temperaturen onder nul... Gelukkig heeft het Rogers Centre een héééél groot dak.

Toen wij lekker onze pizza zaten te eten werden we gebeld door de jongen die ons 2 van zijn 4 kaarten wilde verkopen; hij was zelf genept en de kaarten bleken geblokkeerd (gestolen?) Hij kwam zelf niet naar binnen en er was dus ook niets om aan ons te verkopen. Toen maar een kwartiertje met de scalpers onderhandeld waarbij we de meest absurde bedragen hebben gehoord, totdat we mooie kaarten (rij 9 van veld, wel bijna in de Bull Pen) konden krijgen voor iets onder face value.

Samen met 48.000 anderen hebben we een heerlijke wedstrijd gezien waarin de Blue Jays de Detroit Tigers een lesje batten gaven. De sfeer was erg uitgelaten en het was wel duidelijk dat in deze hoek van het stadion ietsje meer bier wordt geconsumeerd dan in de VIP club waar we KN kaarten hebben. Er was heel veel interactie met de tegenstanders die in het verre veld stonden. En zowaar een unicum; de wedstrijd werd een paar minuten gestaakt.

De North Side fans van de Jays durfden zowaar een baseball en een paar papieren vliegtuigjes het veld op te gooien! Wat een boefjes! Uiteindelijk 12-5 gewonnen, hebben we er in ieder geval eentje in de pocket, want veel overwinningen worden niet verwacht dit jaar. Na afloop op de snelweg tussen alle gespinde wagens naar huis geschoven en heel aangekomen.

NB. Ik had veel bekijks en aanspraak met mijn Nederland-baseball shirt!

Ontario Science Centre

Een 'hair raising experience' was ons beloofd... laten we nu net dat onderdeel niet hebben gezien. Jammer, want Jesper à la Einstein leek me wel grappig! Toch hebben we een paar uur rond gelopen in het Ontario Science Centre. Het grootste deel van de tijd hebben we besteed in Kid Spark, waar Jesper zich heeft vermaakt met blokken, water -heel veel water- rook, vuur en muziek. De achterliggende gedachte van alle opzetjes en experimentjes heeft hij dan nog wel niet door, leuk was het zeker.

Hoe werkt een luchtballon?

Want ja, wat kan het hem nou schelen dat die luchtballon stijgt door de omhoog stijgende hete lucht. In Jesper's optiek is het gewoon: "Als ik op dat knopje druk, gaat die grote ballon naar boven, straks komt 'ie weer naar beneden en doe ik het nog een keer". Toch leggen we het principe uit, want wie weet wat hij er van onthoudt.

Wie weet er nog hoe sommige grote winkelketens vroeger het (wissel)geld veilig binnen het pand vervoerden? Juist ja, in die tubes door buizen, die bedoel ik. Zo'n systeem hadden ze hier ook staan, alleen moest je, om de tubes door de buizen te krijgen, op een groot kussen springen. Aangezien Jesper daarvoor te licht was (te weinig luchtverplaatsing), mochten papa en mama dat doen. Als die kassières dat vroeger nou hadden moeten doen, dan was winkelen een stuk leuker geweest!

In een andere hal kon je papier door heel hoge buizen laten blazen en het leukste: Dat kwam er aan de bovenkant weer uit, dus het regende papiertjes! Je kunt je voorstellen wat een ongelofelijke rotzooi het daar was. In de sporthal was niet zo heel veel te doen voor Jesper, maar de Bobslee-simulator was wel een succes. Alle andere zalen zijn we niet eens ingeweest; die waren niet geschikt voor kleine smurfen. We hebben nog even buiten op het voorplein gespeeld waar zomers veel waterpret moet zijn met een waterdoolhof en muziekfonteinen etc. Dat gaan we een volgende keer wel bekijken, want we gaan zeker een keer terug!

De foto's staan op flickr.

Buena suerte en Colombia!

Het afscheid is dan nu echt gekomen; na diverse feestjes (Pampered Chef?!) en lunches waren dan eindelijk de werkvergunningen binnen en gaan ze morgen het vliegtuig in. Bestemming: Bogota, Colombia. Maar eerst nog een laatste hockeywedstrijd van de Maple Leafs bekijken. Lorenz had 'toestemming' gekregen van Stefka de laatste avond hier met mij door te brengen. We zijn met zijn drieën uit eten geweest bij de Biermarkt, een populaire tent bij veel collega's en toevallig recht tegenover het Novotel waar onze Zwitsers/ Bulgaarse stel de laatste nacht in T.O. doorbrengt. Na een verrassend goed diner en verschillende Belgische bieren zijn Lorenz en ik doorgelopen naar het ACC om de Leafs tegen de Flyers uit Philly te zien. Ik had deze kaarten gekocht aan het begin van de 2e seizoenshelft en toevalligerwijs is dit op Lorenz' laatste dag. Hierdoor kan ik zelf ook eindelijk met een expert (semi-(onder de tafel)prof Zwiterse 1e divisie) naar het hockey om er nog iets meer van te begrijpen. Gisteren zijn de Leafs officieel uitgeschakeld voor de play-offs, dus vandaag in mijn 4e poging eindelijk een -nutteloze- overwinning gezien. De bruiloft eind September aan de Zwarte Zee zullen we aan ons voorbij moeten laten gaan, maar KN kennende zullen we elkaar wel weer snel tegen het lijf lopen.

Voor de kenners, ik heb Lorenz niet in die pet/shirt combinatie naar het ACC laten lopen. Snel een trui eroverheen en de pet is van mij.