Vanaf donderdag zijn we met zijn allen op pad gegaan, in één auto dankzij KN, op naar St. Jacob's Country. In de Outlet Mall hebben we lego ingeslagen (alvast voor Kerstmis). Het assortiment lego was niet groot, maar er staan een paar leuke bouwwerken en de kids konden er even spelen. De Farmer's Market was wel leuk, en al is het misschien grappig om zo ver van huis te horen, ik zat nu niet bepaald te wachten op het geluid van Fransje Bauer. St. Jacob's Country staat vooral bekend om de grote populatie Mennonieten en al snel zagen we de eerste buggies en koetsjes.De Mennonitische traditie vindt haar oorsprong deels in Nederland: In de 16e eeuw afgescheiden van de Anabaptisten en vernoemd naar Menno Simons, een katholiek priester die zich niet meer in zijn geloof kon vinden. De Mennonieten werden vervolgd in Europa en zijn daarom gevlucht naar Noord-Amerika/Canada, Midden-Amerika, Zuid-Amerika en van daaruit over Afrika. In Canada zijn 131.384 Mennonieten (2006), de grootste groepering na Amerika, Congo en India. De emigranten hielden vast aan een streng geloof, terwijl de Nederlandse beweging (ook wel Doopsgezinden genoemd) steeds progressiever werd.
Hier vallen de Mennonieten dus echt op in het straatbeeld. Zo rijden ze zogezegd voornamelijk in buggies of koetsjes (soms een donker gekleurde auto) en hun kleding lijkt uit oma's kast te komen: Lange jurk voor de vrouwen/meisjes en tuinbroek of overhemd met bretels en een hoed voor de mannen/jongens. Het is een hechte gemeenschap (inteelt!), die zich ver houdt van de moderne gemakken van vandaag. Hier in Canada spreken ze Hoog-Duits en Engels, al wordt Engels niet op hun eigen scholen onderwezen.
Onderweg naar huis zijn we nog langs de Montrose Covered Bridge (Kissing Bridge) gereden, een van de weinige overgebleven overdekte bruggen in Ontario. Volgens de website is het de enige, maar later zagen we er nog een in Bracebridge... Deze bruggen werden overdekt om zo het houten wegdek tegen de elementen te beschermen.
NB. De Amish stammen af van de Mennonieten, maar zijn nog strenger in hun geloof en doen ook aan 'shunning' het bannen van hen die de kerk de rug toekeren.
Zaterdag gingen we met twee auto's (want teveel bagage) naar Huntsville. Gelunchd in de 'stad' bij On the Docks en toen op zoek naar onze cottage aan Lake Waseosa, een klein kwartiertje verder. De cottage bleek een flink huis te zijn waar helaas op dat moment de elektriciteit het niet deed. En dat was nou net een van de vereisten van Mark! Gelukkig was alles gerepareerd (ca. 50 huishoudens waren getroffen) voor het donker werd en hadden de jongens (ik heb het nu over Jochem en Jesper) hun zaklampen niet meer nodig - gelukkig maar, want ondertussen waren de batterijen bijna leeg!
Het weer was niet helemaal geweldig: Te koud voor bikini, maar bij uitstek geschikt om actief bezig te zijn (ondergetekende niet meegeteld). Golfen, kanoën, waterfietsen èn: Houthakken, vuurtje stoken en marshmellows roosteren! De heren (alle vier) vonden het geweldig en dit ritueel werd bijna elke avond herhaald.Op dinsdag zijn we naar Santa's Village geweest, het zomerverblijf van, jawel, de Kerstman. Santa's Village is een klein amusementsparkje helemaal gericht op peuters/kleuters en alles is in kerstsfeer. De achtbaan is een lange slee getrokken door Rudolph, er is een reuzenrad met cabines in de vorm van kerstballen - al had niet iedereen dat meteen in de gaten- en uiteraard zijn Dasher, Dancer, Prancer en de rest aanwezig. O ja, en The Man Himself natuurlijk. Die zit in zijn huisje klaar om met alle brave kindjes op de foto te gaan - maar dan moeten ze wel durven natuurlijk.
Voor Jesper was het allemaal heel logisch: Santa heeft een huis op de Noordpool en één hier in Bracebridge "dat is oke mama". Ja ja, als je maar niet denkt dat je nu twee keer per jaar kadootjes krijgt.
Mark en Martijn zijn regelmatig 's ochtends vroeg een rondje wezen golfen en één keer zijn Nicole en de kids meegeweest. Kon ik op mijn gemak douchen, beetje puin ruimen en een boekje lezen - met Moose FM, het lokale radiostation op de achtergrond.
Woensdag heeft onze alleraardigste buurman -eerder hees hij al de Nederlandse vlag in top - iedereen nog meegenomen op zijn zelf gerestaureerde houten motorboot en donderdag zaten we al weer in de auto's richting huis. Van zo'n ritje wordt je natuurlijk wel een beetje duf, dus zijn we eerst langs Springridge Farm gereden om Jesper en Jochem even los te laten.
Ter afsluiting zijn we 's avonds uit eten gegaan bij Turtle Jacks en zo waren de twee weken echt voorbij gevlogen. Jochem wilde graag terug naar zijn eigen kamer en vriendjes in Tholen, maar nu het vertrek steeds dichterbij kwam, wilde hij eigenlijk nog wel een dagje blijven. Nicole kreeg nog een laatste Frosty, Mark en Martijn speelden een laatste rondje golf en na een lunch bij Montana's volgde toen toch echt het onvermijdelijke afscheid. Haal de Kleenex maar weer tevoorschijn!O ja, de Waterpokken zijn meegereisd naar Nederland! Op vrijdag vertoonde Jochem de eerste blaasjes - waarop de heren direct pukkels gingen vergelijken. Gelukkig waren ze niet zichtbaar, want dan hadden ze hier moeten blijven.
Foto's van alles (behalve Jochems pukkels) staan op Flickr. Van de gezamenlijk dik 1000 foto's (Wat?!) zijn er 200 overgebleven. Moet lukken dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten