Pool BBQ

Nancy en Stefan hadden al een paar weken gevraagd of we langskwamen om te zwemmen en BBQ-en. Wegens o.a. vakantie in Huntsville en vooral veel regen kwam het er maar niet van. Vandaag was eindelijk een mooie dag dus zijn Amanda, Jesper, Gabi, Ann-Kathrin, Moritz en oma eind van de middag lekker naar Nancy gegaan om te zwemmen.

Uiteraard hadden de twee kleuters de grootste lol samen en Jesper heeft zijn goggles aan mama kunnen demonstreren. Gelukkig waren papa en een van de Stefans ook vroeg thuis en hebben we nog met z'n allen kunnen zwemmen voordat Stefan aan het werk moest (lees: BBQ-en). Jesper en Ann-Kathrin hebben daarbij vanaf een veilige afstand goed opgelet. Nu alleen nog hopen dat het komende lange weekend hetzelfde weer is.

Goed idee van papa

Over 1 1/2 week gaan Julia en Dennis in Vegas trouwen (da's heel gewoon hier) en al gaan we niet naar de bruiloft, ik was wel uitgenodigd voor Julia's Bachelorette diner. Moeders was dus vrijdagavond van huis en Martijn vond dit een goede gelegenheid voor een Vader-Zoon-uitje en Baseball bij Jesper te introduceren. Hij en Pavan hadden de goedkoopste kaartjes gekocht, want ja, zo'n wedstrijd kan uren duren en misschien is Jesper het na één inning wel spuugzat.


Dus op Flashback Friday ging Jesper naar de (Tampa Bay) Rays tegen de (Toronto Blue) Jays. Na een extreem goede start gaat het momenteel weer slecht met de Jays, maar papa en Pavan wilden toch heel graag vrijdagavond gaan. Iedereen verwacht namelijk dat de grote ster, Doc Halladay, deze week wordt geruild met een goed team en dit was waarschijnlijk zijn laatste thuiswedstrijd. Van te voren had ik gezegd dat ik in ieder geval 2 innings wilde blijven en alles wat langer was zou mooi meegenomen zijn.

Door de file kwamen we pas in het midden van de 2e inning aan en zijn snel de trappen op gelopen (nou ja, papa heeft gelopen en Jesper zat lekker op iemands nek) zodat we nog redelijk op tijd op onze stoeltjes waren en Pavan een paar stoelen verderop zagen. Jesper was gelijk erg onder de indruk van het "grote gebouw" en zat vooral naar het hoge dak te kijken en naar alle mensen op hem heen. Hij had snel door dat de blauw en grijs geklede mensen na een tijdje steeds naar de uitgang gingen. Het was even lastig uit te leggen wat een dug-out is als je er achter zit en er dus niet in kan kijken...

Omdat wij op rij 1 aan het aisle zaten hadden we veel aanspraak van de oma die suppoost was in ons vak. Toen ze hoorde zat het Jesper's debuut was in baseball beloofde ze iets te regelen. Na een tijdje kwam ze terug met een boek van de opening van het stadion (net het 20 jarig jubileum gevierd) en een echte, gebruikte baseball! Tijdens een wedstrijd worden alle gebruikte ballen steeds aan het publiek geven, maar op het 500 level waar wij zaten kom je daar niet echt bij, zo hoog slaan ze niet.

Tot groot plezier van Jesper ging na de pizza en tijdens de patatjes opeens het dak voor een groot deel open. Hij was vooral blij omdat er een paar vogeltjes waren opgesloten en die konden nu weer weg vliegen. Maar al snel had hij door dat hij nu een groot deel van de CN Tower (die heet bij Jesper dus gewoon "Toronto") kon zien, inclusief bewegende liften! Na een plaspauze zijn we een paar vakken verderop gaan zitten omdat Jesper wat moeite kreeg met stilzitten in ons volle vak en er steeds meer pinda's om ons heen kwamen. Het bleek een perfecte keuze wat we hadden 3 rijen stoelen voor onszelf zodat Jesper lekker kon lopen en gek doen. Verder had Jesper vrij zicht op de hele "Toronto" waar vanaf 9 uur de lampen aan gingen!

Uiteindelijk heeft hij ook nog wat filmpjes en dik honderd foto's gemaakt zodat de tijd vloog en hij zelfs gepikeerd was dat na 10 innings (verlenging dus) de wedstrijd was afgelopen en we weg moesten. Weer op de nek naar beneden gelopen en daar even illegaal doorgelopen om bij de dug-out een foto te maken, maar toen was hij opeens te moe om even te poseren en zijn we snel weggegaan. Buiten moest hij nog wel eerst "Toronto" aanraken en hebben we op de brug over het spoor nog een tijdje moeten wachten op een trein. Jesper blijkt het woord staking nog niet zo goed te begrijpen.

Eindelijk in de auto terug werd er op de achterbank nog een keer "papa, dat was een goed idee" gezegd en toen werd het vanaf Hyde Park stil, het was bijna 11 uur. Zaterdag was Jesper net op tijd wakker voor zwemles.

Een aantal foto's staan op Flickr in de set zomer 2009 en op Youtube staat nog een 2e kort filmpje.

Na het debuut van Jesper in de MLB heb ik (Martijn nog steeds) zaterdag mijn debuut gemaakt op de PGA tour, als toeschouwer weliswaar. Net als vorig jaar werd de Canadian Open bijna in onze achtertuin gespeeld en terwijl ik lang twijfelde om een kaart te kopen, kreeg ik van Stefan V. opeens zijn extra kaart voor een luxe box van Bell. Heel leuk om op zo'n evenement te zijn! Na een paar holes met de lokale held Mike Weir te hebben meegelopen heb ik nog wat andere bekende mannen gezien. Toen de regen kwam heb ik even lekker misbruik gemaakt van het gouden randje van mijn entréekaart. Helaas is het weer de hele week hetzelfde als vorig jaar tijdens de Canadian Open. Het gevolg is dat morgen (maandag) de 3e ronde moet worden afgemaakt en nog aan de 4e moet worden begonnen.

Mennonieten en Moose FM

Na een rustige aankomstdag stortten Mark en Nicole (en Jochem uiteraard) zich vol overgave in het Canadese leven: Niagara Falls bekeken, de CN Tower 'beklommen' (ja, ondanks de staking - down town TO viel het mee met de bergen afval), er is driftig geshopt en de splashpad in Coronation Park was een groot succes. En om ze welkom te heten in onze straat hadden we nog een straatfeest georganiseerd... Nee, natuurlijk niet. Maar het kwam wel leuk uit!

Vanaf donderdag zijn we met zijn allen op pad gegaan, in één auto dankzij KN, op naar St. Jacob's Country. In de Outlet Mall hebben we lego ingeslagen (alvast voor Kerstmis). Het assortiment lego was niet groot, maar er staan een paar leuke bouwwerken en de kids konden er even spelen. De Farmer's Market was wel leuk, en al is het misschien grappig om zo ver van huis te horen, ik zat nu niet bepaald te wachten op het geluid van Fransje Bauer. St. Jacob's Country staat vooral bekend om de grote populatie Mennonieten en al snel zagen we de eerste buggies en koetsjes.

De Mennonitische traditie vindt haar oorsprong deels in Nederland: In de 16e eeuw afgescheiden van de Anabaptisten en vernoemd naar Menno Simons, een katholiek priester die zich niet meer in zijn geloof kon vinden. De Mennonieten werden vervolgd in Europa en zijn daarom gevlucht naar Noord-Amerika/Canada, Midden-Amerika, Zuid-Amerika en van daaruit over Afrika. In Canada zijn 131.384 Mennonieten (2006), de grootste groepering na Amerika, Congo en India. De emigranten hielden vast aan een streng geloof, terwijl de Nederlandse beweging (ook wel Doopsgezinden genoemd) steeds progressiever werd.

Hier vallen de Mennonieten dus echt op in het straatbeeld. Zo rijden ze zogezegd voornamelijk in buggies of koetsjes (soms een donker gekleurde auto) en hun kleding lijkt uit oma's kast te komen: Lange jurk voor de vrouwen/meisjes en tuinbroek of overhemd met bretels en een hoed voor de mannen/jongens. Het is een hechte gemeenschap (inteelt!), die zich ver houdt van de moderne gemakken van vandaag. Hier in Canada spreken ze Hoog-Duits en Engels, al wordt Engels niet op hun eigen scholen onderwezen.


Onderweg naar huis zijn we nog langs de Montrose Covered Bridge (Kissing Bridge) gereden, een van de weinige overgebleven overdekte bruggen in Ontario. Volgens de website is het de enige, maar later zagen we er nog een in Bracebridge... Deze bruggen werden overdekt om zo het houten wegdek tegen de elementen te beschermen.

NB. De Amish stammen af van de Mennonieten, maar zijn nog strenger in hun geloof en doen ook aan 'shunning' het bannen van hen die de kerk de rug toekeren.

Zaterdag gingen we met twee auto's (want teveel bagage) naar Huntsville. Gelunchd in de 'stad' bij On the Docks en toen op zoek naar onze cottage aan Lake Waseosa, een klein kwartiertje verder. De cottage bleek een flink huis te zijn waar helaas op dat moment de elektriciteit het niet deed. En dat was nou net een van de vereisten van Mark! Gelukkig was alles gerepareerd (ca. 50 huishoudens waren getroffen) voor het donker werd en hadden de jongens (ik heb het nu over Jochem en Jesper) hun zaklampen niet meer nodig - gelukkig maar, want ondertussen waren de batterijen bijna leeg!

Het weer was niet helemaal geweldig: Te koud voor bikini, maar bij uitstek geschikt om actief bezig te zijn (ondergetekende niet meegeteld). Golfen, kanoën, waterfietsen èn: Houthakken, vuurtje stoken en marshmellows roosteren! De heren (alle vier) vonden het geweldig en dit ritueel werd bijna elke avond herhaald.

Op dinsdag zijn we naar Santa's Village geweest, het zomerverblijf van, jawel, de Kerstman. Santa's Village is een klein amusementsparkje helemaal gericht op peuters/kleuters en alles is in kerstsfeer. De achtbaan is een lange slee getrokken door Rudolph, er is een reuzenrad met cabines in de vorm van kerstballen - al had niet iedereen dat meteen in de gaten- en uiteraard zijn Dasher, Dancer, Prancer en de rest aanwezig. O ja, en The Man Himself natuurlijk. Die zit in zijn huisje klaar om met alle brave kindjes op de foto te gaan - maar dan moeten ze wel durven natuurlijk.


Voor Jesper was het allemaal heel logisch: Santa heeft een huis op de Noordpool en één hier in Bracebridge "dat is oke mama". Ja ja, als je maar niet denkt dat je nu twee keer per jaar kadootjes krijgt.

Mark en Martijn zijn regelmatig 's ochtends vroeg een rondje wezen golfen en één keer zijn Nicole en de kids meegeweest. Kon ik op mijn gemak douchen, beetje puin ruimen en een boekje lezen - met Moose FM, het lokale radiostation op de achtergrond.

Woensdag heeft onze alleraardigste buurman -eerder hees hij al de Nederlandse vlag in top - iedereen nog meegenomen op zijn zelf gerestaureerde houten motorboot en donderdag zaten we al weer in de auto's richting huis. Van zo'n ritje wordt je natuurlijk wel een beetje duf, dus zijn we eerst langs Springridge Farm gereden om Jesper en Jochem even los te laten.

Ter afsluiting zijn we 's avonds uit eten gegaan bij Turtle Jacks en zo waren de twee weken echt voorbij gevlogen. Jochem wilde graag terug naar zijn eigen kamer en vriendjes in Tholen, maar nu het vertrek steeds dichterbij kwam, wilde hij eigenlijk nog wel een dagje blijven. Nicole kreeg nog een laatste Frosty, Mark en Martijn speelden een laatste rondje golf en na een lunch bij Montana's volgde toen toch echt het onvermijdelijke afscheid. Haal de Kleenex maar weer tevoorschijn!

O ja, de Waterpokken zijn meegereisd naar Nederland! Op vrijdag vertoonde Jochem de eerste blaasjes - waarop de heren direct pukkels gingen vergelijken. Gelukkig waren ze niet zichtbaar, want dan hadden ze hier moeten blijven.

Foto's van alles (behalve Jochems pukkels) staan op Flickr. Van de gezamenlijk dik 1000 foto's (Wat?!) zijn er 200 overgebleven. Moet lukken dus.

Gepokt en gemazeld

Jesper heeft de Waterpokken... En morgen is onze B&B weer eens in bedrijf, wat een timing! Waarschijnlijk loopt hij er al een paar dagen of langer mee rond, wie zal het zeggen? Een week geleden kreeg hij wat uitslag op zijn borst, van de hitte dacht ik. Toen volgde één pukkel op zijn buik, maar gistermiddag bleek die opeens vermenigvuldigd te zijn en hebben we de apotheker er even naar laten kijken (want huisarts en walk-in al dicht). Die kon geen uitsluitsel geven en dacht eerder aan een allergische reactie.

Omdat Jesper verder helemaal geen klachten en zelfs geen jeuk heeft, is hij vanmorgen gewoon naar school gegaan - met in ons achterhoofd dat als het inderdaad waterpokken is, hij waarschijnlijk toch iedereen al heeft besmet- mag hoor, volgens de schoolreglementen.

Gedurende de dag is het toch nog iets erger geworden en heeft Martijn Jesper van school gehaald en naar de Walk-in Clinic gebracht. Na twee uur wachten (?!) zag onze eigen huisarts in een oogopslag dat het toch echt Chicken pox is en schreef een receptje voor Zovirax uit. Juist ja, dat spul dat je op een koortslip smeert, maar dan als drankje, het is nu eenmaal een en hetzelfde virus. Nu maar hopen dat het een beetje helpt.

O ja, op de foto's kijkt Jesper zo zielig omdat hij niet wil dat we hem insmeren (Calamine lotion; werkt jeukstillend - al is dat niet nodig- en uitdrogend).

Festivals en feestdagen

We hebben een aantal gezellige dagen achter de rug: Afgelopen weekend was het Oakville Waterfront Festival. Martijn was nog maar net terug van een bliksembezoek aan Nederland of hij liep al met Jesper door Coronation Park. Net als vorig jaar was de Draak aanwezig en binnen een uurtje had Jesper 20 dollar opgemaakt aan ritjes. 's Avonds hadden we een BBQ bij de familie Wanningen ter gelegenheid van Harry's 35e verjaardag. Alle kinderen (familie Vosmeer en nog twee andere families met kids) vermaakten zich prima in de ruime tuin en we hebben weinig gehuil gehoord - altijd een goed teken!


Zondag tussen de buien door weer naar het Festival geweest, dit keer met zijn allen. Al snel kwamen we Frederike met Tamara en oma tegen en wat later ook nog de families Viehmann en Köstergarten. Jesper kon maar niet beslisen met wie hij nu het liefst in de attracties ging. Vandaag had hij een 'onbeperkt polsbandje' gekregen en dat was een goed idee; door het wisselvallige weer was het redelijk rustig en konden de kids overal zo doorlopen. Ze zijn dan ook talloze keren in de Draak en van de grote glijbaan geweest en Martijn is een keer met ze in de Aardbeien geweest ... hij liever als ik.


's Avonds hadden we weer een BBQ, dit keer bij ons thuis. Het trouw-fotoboek van Yma en Nancy was binnen en om dat nu gewoon op kantoor te geven... We hadden ook Nancy & Stefan en Pavan uitgenodigd om de feestvreugde te verhogen. Al zijn we zelf niet tevreden over de kwaliteit, het fotoboek was een succes; Yma was nog niet voorbij de titelpagina of ik kon de Kleenex erbij halen! Ach, daar deden we het ook voor natuurlijk.

Het is nu drie dagen later en het voelt alsof het weer weekend is. Vandaag is het Canada Day, Martijn is vrij en aan het eind van de ochtend zijn we richting het meer vertrokken. In het park bij Bronte Harbour was van alles te doen, van een braderie tot verschillende Bouncy Castles. Heel Canadees hebben wij zonder te mopperen uren in de rij gestaan om Jesper twee minuten in een van de springkussens los te laten gaan. Vervolgens in de rij (gelukkig een stuk korter) bij de Kinsmen Club voor burgers en toen was het wel weer mooi. Onderweg naar huis nog wat vuurwerk gescoord, maar dat bewaren we voor zondag. Nieuwsgierig? Blijf lezen en je weet het snel genoeg!


Meer foto's (inclusief een superleuke portretfoto van Jesper al zeg ik het zelf) vind je op Flickr - kijk in het album Zomer 2009. mocht je het nog niet gezien hebben, ik heb er ook een selectie van de foto's van Yma & Nancy's bruiloft op gezet.