Baby Brunch

(Ach, 't is weer iets anders dan de Brady Bunch)

Begin deze maand was ik al in mijn eentje in het ziekenhuis langs geweest, maar vandaag gingen we dan officieel met de hele familie op kraambezoek bij kleine Moritz Joshua Jason Viehmann. Wij en de twee andere families van de donderdagmiddag play date groep (Charise en Rebecca + kids), waren uitgenodigd voor een laat ontbijtje.


De nieuwste Viehmann-telg sliep rustig door het lawaai van 5 spelende peuters heen, terwijl de volwassenen zich tegoed deden aan allerlei verse broodjes. Ann-Kathrin is echt een trotse grote zus en bij het vertrek -ik liep nog met een slapende Moritz rond- werd mij verteld dat Moritz toch echt van hen was en dat ik hem niet mee mocht nemen!

Moroccan Night out

Vandaag hebben we eindelijk weer eens de babysitter ingeschakeld: We waren uitgenodigd door een ex-'collega' van mij om te gaan eten in Toronto in The Sultan's Tent, een Marokkaans restaurant. We waren met z'n tienen: Jennifer & Jason, Beverly & Luigi, Dennis (Nederlander) & Julia, Katherine & Martin en wij tweetjes. We waren zeer bevoorrecht met ze mee te mogen, want blijkbaar is er een aardige wachtlijst om bij dit restaurant binnen te komen; Beverly had de reservering twee maanden geleden gemaakt!

Het restaurant is bij uitstek geschikt voor groepen, want links en rechts van het gangpad waren allemaal 'tenten' ingericht met vier tafeltjes. Aan het gangpad zelf waren ook wel tafeltjes voor twee personen -met megastoelen. Bij de prijs van het zeer smakelijke (verplichte)viergangen diner zit ook entertainment inbegrepen in de vorm van twee buikdanseressen, die ongeveer 45 minuten heupwiegend en buikrollend de hele tent doorgaan. Zo veel te eten en te zien en dan nog sta je na tweeënhalf uur alweer buiten. Ja, de keukens in dit land zijn goed georganiseerd!

Family Day at the Beach(es)

Met ondergetekende enigzins in de lappenmand, heeft Martijn een redelijk druk weekend achter de boeg: boodschappen doen, 2 x zwemmen met Jesper, 20 km lopen en met zijn allen nog geshopt -en geslaagd- voor een nieuw autostoeltje. Het is dus niet gek dat hij nu uitgeteld in bad ligt (nee, geen spelfout).

Vandaag was het Family Day én supermooi weer, dus nadat ik een handje pillen heb geslikt zijn we de auto ingestapt. De Beaches (leuke, dure wijk aan Lake Ontario ten oosten van downtown Toronto), organiseerde voor de tweede keer het Family Day Festival. Volgens de berichten was dat vorig jaar erg geslaagd dus dat gaf ons een goede reden eindelijk weer eens een ander stukje Toronto te 'verkennen'.

In Kew Gardens was een tijdelijke Petting Zoo neergezet, ernaast een Starbucks tent die warme chocolademelk verstrekte -geen onnodige luxe met deze temperaturen. Jesper moest even worden overtuigd dat dieren aaien toch echt leuker is dan het kijken naar voorbijrijdende trams, maar al snel liep hij met zijn ijshoorntje gevuld met voer tussen de kippen, geiten, schapen en zelfs een verdwaalde ezel. Er waren ook lama's aanwezig, waaronder één beroemde die blijkbaar ooit de Duchess of York heeft 'gezoend'. Hadden ze me dat nu maar eerder verteld...

Na een kort bezoekje aan de naastgelegen speeltuin zijn we slipin' and slidin' door het park naar het strand gelopen -of wat daar voor door moet gaan, want het is zeker geen Scheveningen. Maar voor Lake Ontario is het heel wat en gezien de omgeving denken we dat het zomers ook best leuk kan zijn; vandaag waren er in ieder geval heel wat mensen aan het uitwaaien!

Lente? Northshore lopen

De afgelopen week hebben we zowaar echt Nederlands weer gehad. Helaas... het gevolg van de dooi en regen is uiteraard dat het mooie pak sneeuw bijna helemaal is verdwenen. Gelukkig hebben we aan het einde van de week nog wel wat zon gehad zodat het overdag wel lekker was buiten. De grote vraag is dus nu of er nog sneeuw gaat komen. Het was in ieder geval spituur bij de wasstraat omdat iedereen de hoop heeft dat de auto misschien iets langer schoon kan blijven.

Van ons eigenlijk weinig nieuws deze week, de verjaardag van ma/oma/Eef hebben we alleen van afstand meegemaakt, net zoals de van de Superboeren gestolen punten. Amanda heeft (weer) een zware verkoudheid die komt opzetten dus Jesper moet zijn kraamvisite aan de Viehmanns nog even uitstellen. Martijn heeft met een paar collega's kaarten gekocht voor de Indy races in Toronto, begin Juli zullen we zien of "Bobby D" Doornbosch wat kan laten zien, al zijn mijn collega's uiteraard veel meer geinteresseerd in Danica.
Het grote nieuws hier deze week is uiteraard het vliegtuig wat dik een uur hier vandaan is neergestort, veel Canadezen vliegen vanaf Buffalo omdat het een stuk goedkoper is, eigenlijk is het daarom verrassend dat er slechts 1 Canuck aan boord was.

Het sportweekend begon al goed, de Raptors wonnen zowaar een keer, hebben een goede trade gemaakt en FCDH wint eindelijk weer eens. Toen gisteravond de Leafs na dik 5 minuten met 2-0 achter kwamen tehen de Pinguins heb ik maar een ander net opgezet. Gelukkig was ik net op tijd terug om 5 punten in de 3e periode te zien en een absurde 6-2 winst voor de Leafs. De 3e zwemles verliep weer dramatisch, Jesper weigert gewoon om zonder papa in het water te gaan. Uiteindelijk ben ik het laatste kwartier het water in gegaan en met een hand (en de juf aan de andere) deed hij gewoon alles mee. De verbazing was vanmiddag ook groot toen hij opeens alles van de zwemles ging nadoen tijdens het zwemuurtje met papa. Hij bleefs zelfs maar onder water gaan en de "duikvoorwerpen" van de bodem ophalen. En dat terwijl hij nog nooit eerder -vrijwillig- met zijn hele hoofd onder water was geweest!

Vanmorgen heb ik voor het eerst hardgelopen op het beruchte laatste stuk van de Around the Bay race, die ik eind Maart als training voor de marathon zal lopen (niet racen). Ik hoorde vorig jaar al vaak mensen erover praten of ze "Northshore" zouden lopen in het weekend. Omdat mijn marathon toch wat heuvelig schijnt te zijn en ik de ATB zelf ga lopen, had ik deze week besloten toch maar eens te gaan kijken daar.
Dus vanmorgen iets voor 8 uur, strak blauw en -5 graden met de auto naar Burlington Lakeshore, 2 dollar in de meter en ga maar lopen. Vandaag stond er een 19k langzame duurloop op mijn schema, dus gewoon maar gaan lopen en bij 10k (leve de Garmin!) omdraaien. Het was inderdaad een erg fijne weg om te lopen die continue glooiend op en neer gaat, en af en toe echt wat stijler. Het zijn niet echte heuvels maar goed genoeg om nu mijn kuiten heel goed te voelen. En dan begon ik nu fit aan de heuvels, in de ATB heb je er dan al 20k opzitten, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. Ik was net bij de 9k aanbeland toen ik dacht het het toch wel meeviel en ik dacht mijn laatste bocht voor het keerpunt te nemen toen ik de beruchte heuvel zag... heel stijl naar beneden en een behoorlijk stijle klim erachteraan van een meter of 700. Nu ging dat nog best, maar volgende maand op km 28 zal ik best wel een keertje zuchten.
Ik dacht altijd dat hardlopen populair was omdat je op ieder moment in het weekend wel ergens in de wijk lopers tegen komt, maar dat blijkt dus helemaal niets te zijn. Ik voelde mij vandaag wel de koningin, zoveel andere lopers kwam ik tegen (en ja, je groet een andere loper altijd!). Zowaar nog een paar bekenden gezien maar al snel ben ik gestopt met lopers te tellen. Maar op zeker heb ik gemiddeld 10 lopers per km gezien, dus een stuk of 200 andere lopers bleken hetzelfde idee te hebben om zondagvroeg in de opkomende zon even Northshore te doen. Volgende week zelfde recept, plus 4k en de week daarna de Chilly Half Marathon als trainingsloop.

Ik wens alle lezers in Nederland een prettig maandag toe op kantoor. Bij gebrek aan Presidents Day (bij onze zuiderburen) hebben wij morgen Family Day, je weet wel, een vrije dag waar je verplicht iets met de familie moet doen.

Verjaardag Yma

Hoe oud ze morgen wordt is enigzins geheim (ik geloof 42), maar afgelopen zaterdag hadden we een feestje op 10th Line in Mississauga. Partner Nancy had heerlijk Mexicaans gekookt: Kleine tortillas met beef/paprikavulling, een soort van bruine bonensoep (milde en pittige versie) en zelf gemaakte guacamole en salsa. Uiteraard vloeiden de Tequilas en Sangrita rijkelijk!

Het was redelijk druk in hun bescheiden townhouse, maar aangezien men hier toch niet perse in een kringetje hoeft te zitten, pastte het makkelijk. Zelfs Jesper die achter Basará aanrende kon niet al te veel kwaad aanrichten. Zelf heeft hij door al zijn drukke gedoe wel schade opgelopen; tijdens een val van de bank (hij werd al een beetje moe, dat moet gezegd) landde hij op een hoektafeltje en kreeg in no time een gigantisch ei op zijn hoofd. Brullen natuurlijk, maar een half uur later was Basará alweer de klos!

Eerder op de avond heeft hij samen met Pavan zijn nieuwe boekjes gelezen. Heel eigenaardig, hij had Pavan pas één keer eerder gezien, maar ging naast hem zitten of het zijn beste vriend was. Ook Stefan K. werd door Jesper aan het werk gezet: Hij moest Winnie the Pooh inkleuren. Op onze (Nancy K. en mijn) suggestie dat Stefan dit maar bij Kuehne moest invoeren ter ontspanning voor de werknemers, werd vreemd genoeg niet gereageerd.

Jesper en ik zijn samen op tijd vertrokken, de rest heeft er nog een gezellige avond van gemaakt. Morgen doen ze het tijdens de lunch nog even dunnetjes over.

Kobe

Vanavond ben ik (Martijn) samen met Pavan en Carlos naar de Raptors geweest. Afgelopen jaar met een zwak einde hebben ze maar 1 ronde playoff gespeeld en zijn ze volgens mij op .500 geëindigd. Dit seizoen een hele grote dure (en te oude?) speler erbij en iedereen had hoge verwachtingen, het gevolg was voor vanavond een score van 19(winst)-31(verlies). Het is maar goed dat er geen degradatie bestaat....

Waarom we dan zijn gegaan? Vandaag was de enige keer van het jaar dat de LA Lakers met superster Kobe Bryant op bezoek kwam. Kobe was deze week goed in vorm want maandag scoorde hij nog een record van 61 punten.

Het was een mooie wedstrijd waar de Raptors steeds een beetje voor stonden, maar de laatste 5 minuten hebben Kobe en Pau Gasol orde op zaken gestelt na een hele slimme time out van de legende Phil Jackson.

Mexico, part III (ja, echt de laatste)

De laatste dag dat we de huurauto hadden zijn we weer naar het zuiden gereden. Vlak na Playa del Carmen ligt eco-park Xcaret, een dierentuin annex watersport park, waar je je makkelijk een paar dagen kunt vermaken. Ook kan je er zwemmen met dolfijnen:


Liever was ik samen met Jesper gegaan, maar ja, het is niet zo'n held en ook vandaag wilde hij weer niets, dus moest ik maar alleen. Voor iemand die normaal gesproken niet in de buurt van water komt was het heel wat, maar ik had het er graag voor over! We zaten in 'badje 3', gelukkig niet de verste van de vijf bassins, dus Martijn heeft ook heel wat foto's kunnen maken. Deze hierboven heb ik maar wel gekocht.

Na de dolfijnen voor Jesper een knuffel-dolfijn gekocht -hij liet hem gewoon niet meer los, we konden hem met moeite een andere kleur aanpraten (hij had een roze uitgezocht). Om weer op te warmen na dat half uur rondhangen in het koude water, zijn we even op het strandje gaan liggen. Daarna via de schildpadden terug naar de uitgang. We hebben denk ik nog geen 5 procent van het park en de shows gezien, maar toch was het de moeite waard.

De laatste twee dagen hebben we niets uitgevoerd; ontbijten, zwembad, lunchen, zwembad, douchen, diner, Jesper naar bed en wij nog een paar uurtjes voor onszelf met een boek (met moeite hoor, want onze ogen vielen snel dicht.

De laatste dag begon slecht: We hadden geen oog dicht gedaan omdat we allebei ziek waren (bedorven room-service?) en na de lunch begon het te regenen,dus de laatste paar uurtjes zwembad gingen niet door en toen de terugreis. Nog in het hotel zagen we al dat de vlucht 2 1/2 uur vertraagd was -nooit meer vliegen we met Skyservice. Contact met Signature leerde dat dat geen reden was om de transfer naar een later tijdstip te verplaatsen (later bleek dat het ook nog eens om een privé transfer ging, dus begrepen we het helemaal niet meer). Eenmaal op de airport bleek dat we nog langer op het vertrek moesten wachten, omdat het vliegtuig niet eerder dan 6 uur 's ochtends in Canada mocht landen. Plak er dus nog maar 2 uur aan vast. Afijn, wij waren compleet gesloopt, maar Jesper heeft de hele vertrekhal vermaakt (en gedeeltelijk wakker gehouden...). Enig voordeel is dat ik nog wat extra uurtjes had om in Harry Potter te lezen.

Alle foto's staan ondertussen op flickr. Het aantal is (echt waar) gehalveerd, maar het is toch nog een avondvullende voorstelling geworden. Enjoy!