De laatste weken staan vooral in teken van het grote wachten: Jesper kijkt elke dag hoopvol naar buiten of het nu eindelijk echt gaat sneeuwen. Nadat wij hier 2 winters hebben mee gemaakt met aardig wat sneeuw is het deze winter bijna sneeuwloos; we hebben totaal maar een paar centimeter gehad, zelfs in NL is er meer sneeuw gevallen! De laatste week is het wel weer koud genoeg voor sneeuw (gisterochtend -20 bij het wakker worden), maar meer dan wat verdwaalde flurries hebben we niet gezien.
Vorige week zondag was de eerste wedstrijd van het winterseizoen van Jesper's voetbal. De club was Martijn vergeten als coach aan te stellen en nu heeft Jesper dus een nieuwe, vreemde coach. Helaas moet hij hier nog erg aan wennen; hij vindt het helemaal niets dat papa niet meer in het veld is en heeft dus vooral langs de kant gezeten. Bij een nieuw seizoen hoort hier ook een heel nieuw team, maar gelukkig wel met een vriendje uit de straat (Jacob) erbij.
De nieuwe coach is een echte Noord Amerikaanse soccer mom en zij heeft direct een yell en bijnaam verzonnen voor het team. Tja, daar had de vorige coach nooit aan gedacht (wel door ondergetekende gesuggereerd, maar nee, dat vond meneer niet nodig). Maar het zijn dus de Orange Tigers geworden, al zat Jesper vanmiddag heel zachtjes, tijdens het in elkaar zetten van een Ikea kastje, de Orange Penguins aan te moedigen. Misschien teveel NHL hockey gekeken met papa?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten