Waar was jij de dag dat...?

Er zijn zo van die dagen die je niet vergeet: De dag dat mijn vader overleed bijvoorbeeld kan ik bijna van minuut tot minuut navertellen. Maar ook buiten de familie sfeer zijn er van dat soort momenten en ik denk dat iedereen die wel heeft. Voor mij zijn dat o.a. het overlijden van Princess Diana, de aanslag op de Twin Towers in NYC en vandaag, de dag dat Michael Jackson overleed.



Geboren in 1973, ben ik opgegroeid met de muziek van Michael Jackson, vooral de singles van zijn albums (vinyl) Off the Wall en Thriller kan ik denk ik woord voor woord meezingen. Een vriendinnetje van de lagere school was echt een grote fan van The King of Pop en deed ook regelmatig The Moonwalk. Samen met haar heb ik menig uur naar zijn muziek geluisterd. Vele jaren later, op de Leidses Hogeschool, heb ik zijn maniakale gelach (aan het eind van Thriller) nog gebruikt voor een Drama-les opdracht.

Ondanks dat hij later vooral bekend stond om zijn excentrieke gedrag - noem ze maar op: Peter Pan Syndroom, slapen in zuurstofkamer, mondkapje, plastische chirurgie - en DE rechtzaak waarin hij beschuldigd werd van pedofilie, zal hij toch altijd herinnerd worden om zijn muziek en 'bijzondere' danspasjes.

Born To Amuse, To Inspire, To Delight

Here One Day

Gone One Night

Like A Sunset Dying

With The Rising Of The Moon

Gone Too Soon

R.I.P. Michael

Waar was jij de dag dat Michael Jackson overleed?

Ik was thuis, in Oakville, Canada . Het was een heel warme dag geweest en ik had net Jesper naar bed gebracht. Martijn was een paar dagen in Nederland en ik controleerde mijn inbox op berichtjes toen ik het nieuws las.

Jesper´s eerste ...

Vlieger

Vrijdagmiddag was Martijn op tijd thuis dankzij een Father's Day Party op school en onderweg had hij Jesper beloofd te gaan vliegeren. We wilden eigenlijk de begraafplaats op gaan -veel gras, weinig bomen- maar het hek was dicht en om er nu overheen/onderdoor te gaan ... Plan B was de trail -met iets minder gras en iets meer bomen nog steeds een goede locatie.

We hebben de vlieger een paar keer opgelaten en Jesper vond het geweldig. Ik zeg een paar keer, want de allereerste keer vloog hij al door een bordje (draad stuk, want goedkope vlieger van de Dollarama) en natuurlijk zijn wij geen ervaren vliegeraars én er stond niet al te veel wind. Toen wij weer richting huis liepen kreeg Jesper het toch nog voor elkaar de vlieger in een hoge boom te laten belanden. Helaas! Zoals ik al zei: Het was een goedkope van de Dollarama, gelukkig!

Road Race

Omdat Jesper al maanden roept net als papa te willen 'racen', hadden we hem voor de 1km Fun Run van de OTMH Classic ingeschreven. De opbrengsten hiervan komen ten goede aan het ziekenhuis. We verwachtten er niet al te veel van, want tijdens het buitenspelen -of dat nu lopen, fietsen of steppen is, is hij het na een paar meter al zat en moet hij 'even stoppen, want ik ben moe'.

Blijkbaar was de aanwezigheid van alle andere kinderen, inclusief klasgenootje Brecken, een goede stimulans om bijna de hele kilometer goed door te rennen en gewoon onder de 8 minuten binnen te komen. Yeah! De medaille heeft hij later trots aan zijn vriendjes in de straat laten zien.

NB. Ik weet, zijn t-shirt is aan de grote kant en dan is dit niet eens het race shirt -dat kan hij misschien over 6 jaar of zo aan. Jesper loopt in het shirt van de Oakville Gymnastics Club. Juist ja, vorig jaar winter gekregen en hij verzuipt er nog in. Ze zijn hier geloof ik niet zo goed in het bestellen van (voldoende) kleine maten.

Backyard Wildlife

Rasechte Hollanders als we zijn, dachten we de eerste maanden dat we hier woonden dat er een illegale wietkwekerij in de buurt was. Gezien het gerucht dat de vorige bewoner van dit huis er om die reden was uitgezet, is dat niet zo gek gedacht, toch?

Het bleek echter te gaan om een wezen dat je niet met een uitzettingsbevel om de oren kunt slaan - dat is in ieder geval niet aan te raden: de Skunk ofwel het Stinkdier. Regelmatig komt het voor dat we in allerijl alle ramen moeten sluiten als die heerlijke geur ons huis binnendringt. Ondanks dat we het dus al vaker hebben geroken, hadden we nog nooit een stinkdier gezien. Tot vanmorgen. Ik zat om 6.30 met Jesper in de keuken zijn pap te maken, toen ik vanuit mijn ooghoek iets wittigs in de tuin zag (op dat tijdstip had ik nog geen bril op of lenzen in). Een tweede blik leerde dat het een stinkdier was, dus ik rende naar mijn fototoestel, maar helaas, hij/zij was al onder de schutting doorgekropen.

Nog geen uur later zag ik een ander, minder overlast veroorzakend, dier in de achtertuin: Een schattige Chipmunk, "Alvin, Simon, Theodore. Doo, doo, doodoodoodoop!" Ook deze had ik nog nooit eerder bij ons in de buurt gezien. Oorzaak is waarschijnlijk dat wij in een nieuwere wijk wonen waar het groen nog niet 'volwassen' is en dus weinig bescherming biedt.

Logeetjes

Van onze landlord mogen we geen huisdieren hebben, waarschijnlijk uit angst dat die het huis beschadigen, maar dan kent hij Jesper zeker nog niet:) Ondanks deze clausule in ons huurcontract hebben we er nu stiekem toch even twee:



1. Nadat ze vorige keer na één dag besloot het nest onbewoonbaar te verklaren is onze American Robin terug en zit driftig te broeden. Ze trekt zich steeds minder van ons aan en is zelfs niet meer bang als de garagedeur open gaat. Als wij de voordeur uitkomen bekijkt ze -ons al dan niet beschuldigend toekwetterend- vanuit de dakgoot of boom in de voortuin wanneer de kust weer veilig is.

2. Onze overburen gaan een aantal dagen kamperen met de RV (Recreational Vehicle, ook wel Motor Home, Camper of House on Wheels genoemd) en hebben Mary's vis bij ons gestald. Het is een fighting fish met de stoere naam ... Marshmallow! Alsof je ego niet genoeg te lijden heeft als je moet samenwonen met zo'n mega Dory.

Marriage en Mariachi

Voor alles is een eerste keer en vandaag hadden wij onze eerste 'lesbische bruiloft'. Wat mij betreft twee keer zo leuk als een 'gewone', want wees eerlijk: Wie is er nu ooit nieuwsgierig naar het pak van de bruidegom? DE jurk is waar het allemaal om draait en Yma en Nancy hadden er allebei een aan! Helemaal in hun stijl, simpel en kleurrijk: Yma droeg een roze en Nancy een oranje/roze en nee, dat vloekte niet. Ze zagen er prachtig uit!


Het was een klein gezelschap dat samenkwam in hun kerk - de Eden United Church in Mississauga. Een erg progressieve kerk, getuige deze zin op de homepage (!) van hun website: "We believe God welcomes all people of whatever age, race, religious background or sexual orientation". De kleuren van de regenboog waren ook goed vertegenwoordigd in de aankleding van de kerk. Alleen jammer van al die 'biljartlakens' op de achtergrond.

Nancy's ouders waren overgekomen uit Mexico, maar de familie van Yma helaas niet; zij accepteren deze relatie niet. Van haar kant was alleen haar in Canada wonende zwager aanwezig - zelfs haar zus wilde niet komen. Heel triest, maar ze waren vastbesloten hun dag hier niet door te laten verpesten.

Mij hadden ze gevraagd foto's te maken. Een hele eer, maar het was zeker geen gemakkelijke taak. Ik ben natuurlijk maar een amateurtje die het toevallig leuk vindt en de locatie en het bruidspaar maakten het er niet makkelijker op. Lang leve de digitale fotografie, want in zo'n geval schiet je gewoon dik 500 foto's en dan zitten er altijd wel goede bij. En dan is er altijd nog Photoshop; voor deze gelegenheid heb ik een trial-versie gedownload van CS4. Leuk speelgoed! Bij mijn tweede poging heb ik direct maar wat lantaarnpalen uit het straatbeeld verwijderd.

Terug naar de bruiloft. Het was een korte dienst onder leiding van Rev. Evelyn McLachlan.Na alle standaard-toestanden was er een zand-ceremonie (oorsprong Hawaii of Native American) en vervolgens een Muntjes-ceremonie (Mexicaans gebruik). Daarna begon het echte feest in de Narthex van de kerk. Nancy's moeder had voor iedereen gekookt, er was Sangría en een Mariachi-band. Vier man en één vrouw sterk, hielden zij de stemming er goed in. Ik heb zelfs mijn fototoestel even aan Martijn af moeten geven om met mijn zoon te dansen, lees: door mijn zoon de zaal door te worden gesleurd...

Een paar uurtjes en een tand door zijn lip later (nee, niet door het dansen), was het genoeg voor Jesper en hebben we het bruidspaar gedag gezegd. Nu ben ik dus al een aantal avonden bezig een paar honderd foto's te wissen. Van het restant maak ik een A- en een B-selectie. Van de A-selectie maak ik als verrassing een fotoalbum en dan krijgen ze uiteraard alles ook nog op een DVD'tje. Ik hoop dat ze er blij mee zijn!

1 juli 2009: Nu Yma en Nancy alle foto's hebben gekregen, kan ik eindelijk de link naar Flickr erop zetten.

Uit de categorie: Die moeten we onthouden!

Naast hyves heb ik ook al een tijdje een Facebook-account, voornamelijk voor niet-Nederlandse vrienden, waaronder wat moeders uit de straat. Sally (oorspronkelijk uit Zuid-Afrika) woont aan de andere kant van de crescent met haar man en twee kinderen (5 en 3) en elke keer als zij haar status bijwerkt op Facebook lig ik in een deuk, vooral haar zoontje heeft altijd iets bijzonders, noem alle klassiekers maar op:

• balletjes in de neus
• van top tot teen onder de modder zitten
• zonder luier en broek over straat lopen (echt waar, ik heb het net nog gezien)
• Play-doh in zijn oren (doktertje aan het spelen en grote zus kon de echte instrumenten niet vinden dus improviseerde met klei...)

Behalve dat Jesper wel regelmatig de clown uithangt en binnenshuis zijn kleren graag uittrekt, heeft hij nooit van dit soort voorvallen -gelukkig, maar laat ik het afkloppen. Vandaag echter had ik eindelijk ook een goede reden om Martijn te bellen: Jesper wil al een tijdje, net als papa, staand plassen, maar tot nu toe konden we hem daarvan weerhouden. Vandaag niet, dus oké, ga maar staan dan. Het ging een paar keer goed, maar de derde keer keek hij iets te goed naar zijn piemeltje, boog te ver door en verloor zijn evenwicht... voorover de WC in, met zijn arm zo ongeveer ín het riool!

Hij brullen natuurlijk en ik gieren van de lach, maar hij was toch best wel overstuur dus ik dacht eerst nog dat hij zich had bezeerd. Ja, zo'n pot geeft niet echt mee natuurlijk! Bleek dus dat hij zo aan het gillen was omdat zijn mouw zo ongeveer tot aan zijn oksel nat was en Jesper houd niet van natte kleren. Maar goed, het viel dus mee en nadat ik zijn shirt had uitgedaan, hebben we even heel goed zijn handen en arm gewassen, gelukkig sputterde hij niet al te erg tegen!

Helaas heb ik in alle consternatie geen tijd gehad hier een foto van te maken, volgende keer houd ik mijn toestel stand-by, ik beloof het!