Wie de eerste steen werpt ...

Ik wil niet zeggen dat ik zonder zonde ben, toch mocht ik als eerste van ons team een poging wagen de steen weg te gooien tijdens het "3rd Annual KN Curling Adventure." Curling, is dat niet zo'n suffe sport die alleen door bejaarden wordt beoefend? (No offense!) Niet echt! Curling is een precisie sport die qua strategie lijkt op bowls, petanque en bocce, maar op ijs wordt gespeeld en met zware stenen in plaats van metalen (of plastic) ballen. Curling werd een officiële olympische wintersport in 1998. Wereldkampioenschappen zijn er sinds 1957 voor mannen en 1979 voor vrouwen. Internationaal gezien overheerst Canada de sport: Tijdens de laatste Winterspelen wonnen de mannen goud en de vrouwen zilver.

Nog iets meer achtergrond informatie (met dank aan Wikipedia):

Een curlingwedstrijd wordt gespeeld door twee ploegen van vier spelers. De aanvoerder van een ploeg, de skip, zet de te volgen strategie uit en bepaalt in overleg met de andere spelers hoe de stenen moeten worden gespeeld. Elke ploeg heeft acht stenen, van graniet en 19,1 kg zwaar, met een handvat. De curlingbaan (curling sheet) is een ijsbaan van ca. 42,5 m lang en 4,3 m breed. Vóór de wedstrijd wordt op het ijs een fijne spray van waterdruppels gespoten die onmiddellijk aanvriezen. Dit vergemakkelijkt de loop van de stenen en geeft hen een voorspelbare baan.

De wedstrijd bestaat uit een aantal "ends" (in competitieverband 10 ends, 8 ends voor junioren). In elk end spelen de teams om en om hun acht stenen, elke speler twee stenen, vanaf het ene einde van de sheet naar het "huis" aan de overzijde; dit zijn de gekleurde cirkels op het ijs.

De een zijn dood ...

"Als jij dood gaat, de dag voor je dood gaat, moet je eten kopen". Weer zo'n leuke uitspraak van Jesper, maar er ging heel wat aan vooraf. 's Ochtends tijdens het ontbijt hebben we Jesper verteld dat we naar Zwitserland gaan verhuizen. We zaten er al een tijdje tegen aan te hikken, want het is natuurlijk ontzettend zielig voor dat manneke. Maar we konden het niet veel langer uitstellen, want vanaf aankomende week beginnen de voorbereidingen voor de verkoop van ons huis en dat kunnen we toch echt niet voor hem verborgen houden.

In eerste instantie reageerde hij boven verwachting: Geen geschreeuw en gehuil, alleen wat praktische vragen als "wanneer, hoe, waar precies", zijn ogen glommen en hij leek het wel spannend te vinden allemaal! Ondertussen werkten die hersentjes natuurlijk op volle toeren en gedurende de dag kwamen er zo af en toe wat vragen in hem op.

Verhaaltjes voor het slapen gaan

Jesper is op het moment erg met de dood bezig, een begrip dat we hem al redelijk vroeg hebben moeten uitleggen aangezien onze straat aan een begraafplaats grenst. Hij weet ook van zijn opa Koos, of zoals hij het zegt: "Mijn opa die dood is."Vanavond begon hij weer: "Mama, wat gebeurt er als je dood bent? Is er dan niets meer?" Oh, help, moet ik nu vertellen wat ik persoonlijk denk, of zal ik de katholieke gedachtengang volgen? (zoals ik heb beloofd tijdens Jesper doop) Laat ik eerst het 'water'  even testen: "Hebben ze je dat niet verteld op school?" Ja dus. "Nou, sommige mensen geloven dat er leven is na de dood, in de Hemel bij God." Inderdaad, dat komt hem bekend voor en hij begint direct van alles te vertellen.

Hoe zorg je ervoor dat Oakvillians niet ingesneeuwd raken?

In twee woorden: Geld en Mankracht. Oakville's Roads and Works Operation moet meer dan 2000 kilometer weg sneeuw- en ijsvrij maken tijdens de wintermaanden. Daarvoor hebben ze een budget van $ 6 miljoen, gebaseerd op gemiddeld 5 grote stormen waarbij echt de hele stad sneeuwvrij moet worden gemaakt. Een gemiddelde sneeuwstorm kost ongeveer $ 300.000 tot $ 350.000, wordt het echt bar en boos dan lopen de kosten al snel op tot een half miljoen dollar.

Het sneeuwruimen gebeurt altijd volgens dit draaiboek:
1. Alle hoofdwegen (bijv. Trafalgar, Third Line)
2. Secondaire wegen (Westoak Trails, Pine Glen)
3. Woonwijken alleen als er meer dan 10 cm is gevallen

Het wordt lente!

Shubenacadie Sam looks out from his den at the wildlife park in Shubenacadie, N.S. on Wednesday, Feb. 2, 2011. Sam didn't see his shadow, so, as folklore dictates, we will have an early spring.

Ik had vanmorgen ook best mijn slaperige hoofd uit het raam kunnen steken, dan hadden Wiarton Willie (Ontario) en Shubenacadie Sam (Nova Scotia) nog even door kunnen slapen! Door de sneeuwstorm afgelopen nacht en sneeuwval vandaag was er geen straaltje zon te zien. En ja, geen zon betekent geen schaduw en dus krijgen we een vroege lente. Echter, volgens een Canadees onderzoek is de kans dat de Groundhog het goed heeft 'voorspeld' ongeveer 37%. De zomerkleding laten we dus nog maar even in de opslag.