OSC Gala Day en reptielen

Vandaag was de laatste dag van het outdoor soccer seizoen; Gala Day. Op deze dag spelen alle teams van de club U4 (9 divisies van 8 teams) en U5 (11 divisies van 8 teams) een korte wedstrijd op hetzelfde complex, naast de indoor hal van de club. Op het veld ernaast staan naast een podium ook allerlei luchtkussens en andere stands. Aangezien elk team uit 8 spelers bestaat en elke speler gemiddeld bij zich heeft: twee ouders, een broertje of zusje, aantal stoelen, koelbox, etc., was het een aardige drukte op Pine Glen.

Wij kwamen met z'n viertjes aan in de warme zon en waren heel blij dat er op het veld nog een lekker windje stond -om 9 uur stond het kwik al op 30 graden. Jesper heeft met het hele team goed zijn best gedaan en hij keek al helemaal uit naar de huldiging na de wedstrijd op het podium.

Trespassers will be eaten!

Voor het August Long Weekend hadden Martijn en ik hetzelfde plan - komt niet vaak voor, maar toch! Het zou zondag niet al te warm worden, dus waarom niet naar African Lion Safari gaan? Deze Canadese versie van Beekse Bergen is niet echt goedkoop, maar we hadden er zoveel goede verhalen over gehoord dat we het nu zelf wel wilden bekijken. Harry en Tamara (en de ouders van Harry) vonden het ook een goed idee, dus reden we zondagochtend in kolonne naar Flamborough.

Eenmaal binnen zijn we, om de drukte voor te zijn, direct het safari-deel ingereden. Het hele concept was eerst een beetje vreemd voor Jesper, maar toen hij in de gaten kreeg dat de dieren echt wel dichtbij waren, werd hij steeds enthousiaster en klom de hele auto door om overal te kijken. Wat later mocht hij Martijn helpen met sturen en dat was natuurlijk helemaal leuk. Van alle werelddelen waren dieren vertegenwoordigd en we hebben o.a. tussen lama's, leeuwen, cheeta's, bavianen, giraffen, zebra's, bizons, herten en elks gereden. De bavianen waren het leukst, voornamelijk omdat ze ons hebben laten zien waar de term 'bavianen-gedrag' eigenlijk vandaan komt: Geen antenne was veilig en spiegels en ruitenwissers blijken vooral handig om je aan op te trekken...

Uiteraard waren we hiervoor gewaarschuwd door collega's en bij binnenkomst in het park (Safari is voor eigen risico, blablabla), maar we peinsden er niet over om met de Safari-bus te gaan. Gelukkig voor ons lijken de bavianen vooral geïnteresseerd in pick-up trucks en mini-vans; onze auto en de Benz van Harry hebben ze niet aangeraakt! Toch wel jammer...

Nadat we de auto hadden geparkeerd hebben we eerst de boot gepakt: 15 minuten varen over een watertje met daarin een paar eilandjes met Spider Monkeys etc. Vervolgens zijn we snel doorgelopen naar de grote vijver, want de olifanten zouden in bad gaan. En het mooie is: Die komen dus gewoon met hun trainers dwars door het park aanlopen, tussen de bezoekers door! Het was super om die grote, logge beesten zo heerlijk te zien rotzooien in het water. De trainers hadden ook een hulpje bij zich: Een 'olifanten-hond' (schaapshond, maar dan anders), die na een fluitsignaal van zijn baas het water in rende, blafde en zo de olifanten de juiste kant op dreef. Echt geweldig!

Na de lunch gingen we (eindelijk, zou Frederike zeggen) naar de splashpad in het park. Die was leuker dan verwacht en Jesper en Frederike waren net groot genoeg om ook in het 'grote' deel te mogen. Een paar uur en een Funnel Cake later zijn we nogmaals door de Safari gereden, om het af te leren zeg maar, maar voornamelijk om nog een keer naar de bavianen te kijken.

Toen we daar aankwamen -de familie Wanningen waren we bij de leeuwen kwijt geraakt, was er echter geen aap te zien. We besloten even te wachten, want het was toch rustig achter ons. En ja hoor, na een paar saaie minuten kwam de hele horde aangedenderd. En omdat het zoals gezegd rustig was, werden wij nu belaagd. De bavianen zaten op de motorkap, op het dak en hingen aan de spiegel (en dat was wat wij konden zien). Alleen een beetje jammer dat één van hen besloot onze auto als toilet te gebruiken. Gelukkig was het dakraam goed dicht, maar wat een stank zeg!

Na een tijdje voelde we ons wel voldoende bescheten en zijn doorgereden. Aan de andere kant van de weg zagen we toen eindelijk de witte Benz langsrijden en we zijn daarom maar omgekeerd om nog een keer aapjes te kijken. Konden we tenminste leuke foto's maken van een spierwitte Benz met Bavianen erop!

We hebben de dag afgesloten met een BBQ op Lees Lane, maar niet voordat we door de autowas zijn gereden. Het mocht helaas niet baten...

NB. De familie Wanningen rijdt niet in een Mercedes, maar in een Volvo met nummerbord BENZ ...

Pool BBQ

Nancy en Stefan hadden al een paar weken gevraagd of we langskwamen om te zwemmen en BBQ-en. Wegens o.a. vakantie in Huntsville en vooral veel regen kwam het er maar niet van. Vandaag was eindelijk een mooie dag dus zijn Amanda, Jesper, Gabi, Ann-Kathrin, Moritz en oma eind van de middag lekker naar Nancy gegaan om te zwemmen.

Uiteraard hadden de twee kleuters de grootste lol samen en Jesper heeft zijn goggles aan mama kunnen demonstreren. Gelukkig waren papa en een van de Stefans ook vroeg thuis en hebben we nog met z'n allen kunnen zwemmen voordat Stefan aan het werk moest (lees: BBQ-en). Jesper en Ann-Kathrin hebben daarbij vanaf een veilige afstand goed opgelet. Nu alleen nog hopen dat het komende lange weekend hetzelfde weer is.

Goed idee van papa

Over 1 1/2 week gaan Julia en Dennis in Vegas trouwen (da's heel gewoon hier) en al gaan we niet naar de bruiloft, ik was wel uitgenodigd voor Julia's Bachelorette diner. Moeders was dus vrijdagavond van huis en Martijn vond dit een goede gelegenheid voor een Vader-Zoon-uitje en Baseball bij Jesper te introduceren. Hij en Pavan hadden de goedkoopste kaartjes gekocht, want ja, zo'n wedstrijd kan uren duren en misschien is Jesper het na één inning wel spuugzat.


Dus op Flashback Friday ging Jesper naar de (Tampa Bay) Rays tegen de (Toronto Blue) Jays. Na een extreem goede start gaat het momenteel weer slecht met de Jays, maar papa en Pavan wilden toch heel graag vrijdagavond gaan. Iedereen verwacht namelijk dat de grote ster, Doc Halladay, deze week wordt geruild met een goed team en dit was waarschijnlijk zijn laatste thuiswedstrijd. Van te voren had ik gezegd dat ik in ieder geval 2 innings wilde blijven en alles wat langer was zou mooi meegenomen zijn.

Door de file kwamen we pas in het midden van de 2e inning aan en zijn snel de trappen op gelopen (nou ja, papa heeft gelopen en Jesper zat lekker op iemands nek) zodat we nog redelijk op tijd op onze stoeltjes waren en Pavan een paar stoelen verderop zagen. Jesper was gelijk erg onder de indruk van het "grote gebouw" en zat vooral naar het hoge dak te kijken en naar alle mensen op hem heen. Hij had snel door dat de blauw en grijs geklede mensen na een tijdje steeds naar de uitgang gingen. Het was even lastig uit te leggen wat een dug-out is als je er achter zit en er dus niet in kan kijken...

Omdat wij op rij 1 aan het aisle zaten hadden we veel aanspraak van de oma die suppoost was in ons vak. Toen ze hoorde zat het Jesper's debuut was in baseball beloofde ze iets te regelen. Na een tijdje kwam ze terug met een boek van de opening van het stadion (net het 20 jarig jubileum gevierd) en een echte, gebruikte baseball! Tijdens een wedstrijd worden alle gebruikte ballen steeds aan het publiek geven, maar op het 500 level waar wij zaten kom je daar niet echt bij, zo hoog slaan ze niet.

Tot groot plezier van Jesper ging na de pizza en tijdens de patatjes opeens het dak voor een groot deel open. Hij was vooral blij omdat er een paar vogeltjes waren opgesloten en die konden nu weer weg vliegen. Maar al snel had hij door dat hij nu een groot deel van de CN Tower (die heet bij Jesper dus gewoon "Toronto") kon zien, inclusief bewegende liften! Na een plaspauze zijn we een paar vakken verderop gaan zitten omdat Jesper wat moeite kreeg met stilzitten in ons volle vak en er steeds meer pinda's om ons heen kwamen. Het bleek een perfecte keuze wat we hadden 3 rijen stoelen voor onszelf zodat Jesper lekker kon lopen en gek doen. Verder had Jesper vrij zicht op de hele "Toronto" waar vanaf 9 uur de lampen aan gingen!

Uiteindelijk heeft hij ook nog wat filmpjes en dik honderd foto's gemaakt zodat de tijd vloog en hij zelfs gepikeerd was dat na 10 innings (verlenging dus) de wedstrijd was afgelopen en we weg moesten. Weer op de nek naar beneden gelopen en daar even illegaal doorgelopen om bij de dug-out een foto te maken, maar toen was hij opeens te moe om even te poseren en zijn we snel weggegaan. Buiten moest hij nog wel eerst "Toronto" aanraken en hebben we op de brug over het spoor nog een tijdje moeten wachten op een trein. Jesper blijkt het woord staking nog niet zo goed te begrijpen.

Eindelijk in de auto terug werd er op de achterbank nog een keer "papa, dat was een goed idee" gezegd en toen werd het vanaf Hyde Park stil, het was bijna 11 uur. Zaterdag was Jesper net op tijd wakker voor zwemles.

Een aantal foto's staan op Flickr in de set zomer 2009 en op Youtube staat nog een 2e kort filmpje.

Na het debuut van Jesper in de MLB heb ik (Martijn nog steeds) zaterdag mijn debuut gemaakt op de PGA tour, als toeschouwer weliswaar. Net als vorig jaar werd de Canadian Open bijna in onze achtertuin gespeeld en terwijl ik lang twijfelde om een kaart te kopen, kreeg ik van Stefan V. opeens zijn extra kaart voor een luxe box van Bell. Heel leuk om op zo'n evenement te zijn! Na een paar holes met de lokale held Mike Weir te hebben meegelopen heb ik nog wat andere bekende mannen gezien. Toen de regen kwam heb ik even lekker misbruik gemaakt van het gouden randje van mijn entréekaart. Helaas is het weer de hele week hetzelfde als vorig jaar tijdens de Canadian Open. Het gevolg is dat morgen (maandag) de 3e ronde moet worden afgemaakt en nog aan de 4e moet worden begonnen.

Festivals en feestdagen

We hebben een aantal gezellige dagen achter de rug: Afgelopen weekend was het Oakville Waterfront Festival. Martijn was nog maar net terug van een bliksembezoek aan Nederland of hij liep al met Jesper door Coronation Park. Net als vorig jaar was de Draak aanwezig en binnen een uurtje had Jesper 20 dollar opgemaakt aan ritjes. 's Avonds hadden we een BBQ bij de familie Wanningen ter gelegenheid van Harry's 35e verjaardag. Alle kinderen (familie Vosmeer en nog twee andere families met kids) vermaakten zich prima in de ruime tuin en we hebben weinig gehuil gehoord - altijd een goed teken!


Zondag tussen de buien door weer naar het Festival geweest, dit keer met zijn allen. Al snel kwamen we Frederike met Tamara en oma tegen en wat later ook nog de families Viehmann en Köstergarten. Jesper kon maar niet beslisen met wie hij nu het liefst in de attracties ging. Vandaag had hij een 'onbeperkt polsbandje' gekregen en dat was een goed idee; door het wisselvallige weer was het redelijk rustig en konden de kids overal zo doorlopen. Ze zijn dan ook talloze keren in de Draak en van de grote glijbaan geweest en Martijn is een keer met ze in de Aardbeien geweest ... hij liever als ik.


's Avonds hadden we weer een BBQ, dit keer bij ons thuis. Het trouw-fotoboek van Yma en Nancy was binnen en om dat nu gewoon op kantoor te geven... We hadden ook Nancy & Stefan en Pavan uitgenodigd om de feestvreugde te verhogen. Al zijn we zelf niet tevreden over de kwaliteit, het fotoboek was een succes; Yma was nog niet voorbij de titelpagina of ik kon de Kleenex erbij halen! Ach, daar deden we het ook voor natuurlijk.

Het is nu drie dagen later en het voelt alsof het weer weekend is. Vandaag is het Canada Day, Martijn is vrij en aan het eind van de ochtend zijn we richting het meer vertrokken. In het park bij Bronte Harbour was van alles te doen, van een braderie tot verschillende Bouncy Castles. Heel Canadees hebben wij zonder te mopperen uren in de rij gestaan om Jesper twee minuten in een van de springkussens los te laten gaan. Vervolgens in de rij (gelukkig een stuk korter) bij de Kinsmen Club voor burgers en toen was het wel weer mooi. Onderweg naar huis nog wat vuurwerk gescoord, maar dat bewaren we voor zondag. Nieuwsgierig? Blijf lezen en je weet het snel genoeg!


Meer foto's (inclusief een superleuke portretfoto van Jesper al zeg ik het zelf) vind je op Flickr - kijk in het album Zomer 2009. mocht je het nog niet gezien hebben, ik heb er ook een selectie van de foto's van Yma & Nancy's bruiloft op gezet.

Marriage en Mariachi

Voor alles is een eerste keer en vandaag hadden wij onze eerste 'lesbische bruiloft'. Wat mij betreft twee keer zo leuk als een 'gewone', want wees eerlijk: Wie is er nu ooit nieuwsgierig naar het pak van de bruidegom? DE jurk is waar het allemaal om draait en Yma en Nancy hadden er allebei een aan! Helemaal in hun stijl, simpel en kleurrijk: Yma droeg een roze en Nancy een oranje/roze en nee, dat vloekte niet. Ze zagen er prachtig uit!


Het was een klein gezelschap dat samenkwam in hun kerk - de Eden United Church in Mississauga. Een erg progressieve kerk, getuige deze zin op de homepage (!) van hun website: "We believe God welcomes all people of whatever age, race, religious background or sexual orientation". De kleuren van de regenboog waren ook goed vertegenwoordigd in de aankleding van de kerk. Alleen jammer van al die 'biljartlakens' op de achtergrond.

Nancy's ouders waren overgekomen uit Mexico, maar de familie van Yma helaas niet; zij accepteren deze relatie niet. Van haar kant was alleen haar in Canada wonende zwager aanwezig - zelfs haar zus wilde niet komen. Heel triest, maar ze waren vastbesloten hun dag hier niet door te laten verpesten.

Mij hadden ze gevraagd foto's te maken. Een hele eer, maar het was zeker geen gemakkelijke taak. Ik ben natuurlijk maar een amateurtje die het toevallig leuk vindt en de locatie en het bruidspaar maakten het er niet makkelijker op. Lang leve de digitale fotografie, want in zo'n geval schiet je gewoon dik 500 foto's en dan zitten er altijd wel goede bij. En dan is er altijd nog Photoshop; voor deze gelegenheid heb ik een trial-versie gedownload van CS4. Leuk speelgoed! Bij mijn tweede poging heb ik direct maar wat lantaarnpalen uit het straatbeeld verwijderd.

Terug naar de bruiloft. Het was een korte dienst onder leiding van Rev. Evelyn McLachlan.Na alle standaard-toestanden was er een zand-ceremonie (oorsprong Hawaii of Native American) en vervolgens een Muntjes-ceremonie (Mexicaans gebruik). Daarna begon het echte feest in de Narthex van de kerk. Nancy's moeder had voor iedereen gekookt, er was Sangría en een Mariachi-band. Vier man en één vrouw sterk, hielden zij de stemming er goed in. Ik heb zelfs mijn fototoestel even aan Martijn af moeten geven om met mijn zoon te dansen, lees: door mijn zoon de zaal door te worden gesleurd...

Een paar uurtjes en een tand door zijn lip later (nee, niet door het dansen), was het genoeg voor Jesper en hebben we het bruidspaar gedag gezegd. Nu ben ik dus al een aantal avonden bezig een paar honderd foto's te wissen. Van het restant maak ik een A- en een B-selectie. Van de A-selectie maak ik als verrassing een fotoalbum en dan krijgen ze uiteraard alles ook nog op een DVD'tje. Ik hoop dat ze er blij mee zijn!

1 juli 2009: Nu Yma en Nancy alle foto's hebben gekregen, kan ik eindelijk de link naar Flickr erop zetten.

Paasbrunch

We hadden geluk: De zon deed goed zijn best vandaag, perfecte omstandigheden voor onze Nederlands(talig)e paasbrunch. Zelfs de Easter Bunny is stiekem in de achtertuin langs geweest om eieren te verstoppen. Floortje, Isabelle, Frederike en Jesper hadden in no time alle eieren gevonden -met zo af en toe een aanwijzing van een behulpzame ouder.


Jesper liet zijn buit niet meer los, want ja, stel je voor: Die brutale meiden zouden het zomaar af kunnen pakken. Dus toen ze in zijn kamer gingen spelen ging het mandje ook mee. Wie er toen op het onzalige idee is gekomen het festijn in zijn bed voort te zetten weet ik niet, maar ik was net op tijd om te voorkomen dat zijn beddegoed onder de chocoladevlekken zat... En een lol dat ze hadden! Over het algemeen is het onderling heel goed gegaan, alleen Jesper en Isabelle wilden steeds met hetzelfde spelen, dus dat botste een beetje.

Rond 4 uur vonden Ciska & Wouter en Harry & Tamara het mooi geweest en werden alle enigzins doorgedraaide kinderen in de auto geladen. Voor ons begon toen de grote 'opruimronde'; ongetwijfeld onder Jesper's bezielende leiding was overal in huis al het speelgoed uit kasten, dozen en manden gehaald en op de grond en in bed gegooid. Even later bleek dat we toch nog iets over het hoofd hadden gezien, want Isabelle was haar beer kwijt. Ja, in de logeerkamer waren we niet geweest ... wij niet!

Meer foto's van de little midgets op flickr.

NB. De familie Wanningen (Harry, Tamara en Frederike) hebben we onlangs bij de YMCA leren kennen; Jesper en ik zijn afgelopen dinsdag ook al bij hen thuis geweest en Frederike zit sinds gisteren bij Jesper op zwemles. De Vosmeertjes 'kennen' we al iets langer: Wouter kwamen we vorig jaar tegen bij het Waterfront Festival en Ciska zit in mijn Nederlandse koffieclub èn traint ook bij de Running Room. Zij woonden hiervoor trouwens in Ypenburg!

Buena suerte en Colombia!

Het afscheid is dan nu echt gekomen; na diverse feestjes (Pampered Chef?!) en lunches waren dan eindelijk de werkvergunningen binnen en gaan ze morgen het vliegtuig in. Bestemming: Bogota, Colombia. Maar eerst nog een laatste hockeywedstrijd van de Maple Leafs bekijken. Lorenz had 'toestemming' gekregen van Stefka de laatste avond hier met mij door te brengen. We zijn met zijn drieën uit eten geweest bij de Biermarkt, een populaire tent bij veel collega's en toevallig recht tegenover het Novotel waar onze Zwitsers/ Bulgaarse stel de laatste nacht in T.O. doorbrengt. Na een verrassend goed diner en verschillende Belgische bieren zijn Lorenz en ik doorgelopen naar het ACC om de Leafs tegen de Flyers uit Philly te zien. Ik had deze kaarten gekocht aan het begin van de 2e seizoenshelft en toevalligerwijs is dit op Lorenz' laatste dag. Hierdoor kan ik zelf ook eindelijk met een expert (semi-(onder de tafel)prof Zwiterse 1e divisie) naar het hockey om er nog iets meer van te begrijpen. Gisteren zijn de Leafs officieel uitgeschakeld voor de play-offs, dus vandaag in mijn 4e poging eindelijk een -nutteloze- overwinning gezien. De bruiloft eind September aan de Zwarte Zee zullen we aan ons voorbij moeten laten gaan, maar KN kennende zullen we elkaar wel weer snel tegen het lijf lopen.

Voor de kenners, ik heb Lorenz niet in die pet/shirt combinatie naar het ACC laten lopen. Snel een trui eroverheen en de pet is van mij.

Onverwacht uitje

"Wie wil er met ons naar de eerste Play Off wedstrijd van de St. Michael's Majors? Het is gratis!" Dit mailtje stuurde ik donderdagochtend - in het Engels- uit naar een aantal vrienden/bekenden. Martijn had alle 12 kaartjes voor de KN box in het Hershey Centre gekregen en de wedstrijd was de volgende dag al. Van de eerste groep kon niemand komen, dus dat werd hard nadenken: Wie kennen we nog meer die eventueel geïnteresseerd zou kunnen zijn.

Toen kwam Martijn op het lumineuze idee om de familie Morrison te vragen (Brecken zit bij Jesper op daycare, Graham zat bij Martijn in de clinic voor de halve marathon en tegenwoordig komen we ze ook tegen bij de YMCA). Ze reageerden direct heel enthousiast en dus zaten we vrijdagavond met hen en met onze Mexicaanse vriendinnen in suite 12 van het Hershey Centre.


Het was super gezellig en de kinderen hebben het ook met gemak tot het eind volgehouden. We hadden Jesper van tevoren niet verteld wie er bij zouden zijn, dus hij reageerde heel blij toen hij zag dat zijn vriendje Brecken er was. Om vervolgens heel snel naar ZIJN stoel te lopen; dezelfde als waar hij vorige keer op zat en waar dus ook niemand anders op mocht zitten (heel handig als het de eerste stoel van de rij is). Bijna de hele eerste periode heeft hij geconcentreerd gevolgd en hij klapte ook braaf met de rest van het publiek mee - al vroeg hij wel steeds waarom we dat deden.

Het 'Gekke Poppetje' hield hij net als vorige keer goed in de gaten en ook Calum vond de mascotte erg interessant. Voor Brecken was de Maniac iets te veel van het goede en die kroop dicht tegen Graham aan. Toen aan het eind van de wedstrijd de Maniac nog steeds niet bij onze suite in de buurt was geweest, werden de jongens toch een beetje ongerust waarop we besloten dan toch maar te vragen of hij even ín de suite langs kon komen. Net als vorige keer werd ons verzoek gehonoreerd en de jongens waren dan ook helemaal blij (Brecken niet echt, maar zelfs hij heeft hem een handje gegeven). Toch wilde Jesper nog steeds niet al te dichtbij komen, de held!

Voor wie geïnteresseerd is in foto's van de wedstrijd (en wat spelende kinderen), zie flickr.

Baby Brunch

(Ach, 't is weer iets anders dan de Brady Bunch)

Begin deze maand was ik al in mijn eentje in het ziekenhuis langs geweest, maar vandaag gingen we dan officieel met de hele familie op kraambezoek bij kleine Moritz Joshua Jason Viehmann. Wij en de twee andere families van de donderdagmiddag play date groep (Charise en Rebecca + kids), waren uitgenodigd voor een laat ontbijtje.


De nieuwste Viehmann-telg sliep rustig door het lawaai van 5 spelende peuters heen, terwijl de volwassenen zich tegoed deden aan allerlei verse broodjes. Ann-Kathrin is echt een trotse grote zus en bij het vertrek -ik liep nog met een slapende Moritz rond- werd mij verteld dat Moritz toch echt van hen was en dat ik hem niet mee mocht nemen!

Moroccan Night out

Vandaag hebben we eindelijk weer eens de babysitter ingeschakeld: We waren uitgenodigd door een ex-'collega' van mij om te gaan eten in Toronto in The Sultan's Tent, een Marokkaans restaurant. We waren met z'n tienen: Jennifer & Jason, Beverly & Luigi, Dennis (Nederlander) & Julia, Katherine & Martin en wij tweetjes. We waren zeer bevoorrecht met ze mee te mogen, want blijkbaar is er een aardige wachtlijst om bij dit restaurant binnen te komen; Beverly had de reservering twee maanden geleden gemaakt!

Het restaurant is bij uitstek geschikt voor groepen, want links en rechts van het gangpad waren allemaal 'tenten' ingericht met vier tafeltjes. Aan het gangpad zelf waren ook wel tafeltjes voor twee personen -met megastoelen. Bij de prijs van het zeer smakelijke (verplichte)viergangen diner zit ook entertainment inbegrepen in de vorm van twee buikdanseressen, die ongeveer 45 minuten heupwiegend en buikrollend de hele tent doorgaan. Zo veel te eten en te zien en dan nog sta je na tweeënhalf uur alweer buiten. Ja, de keukens in dit land zijn goed georganiseerd!

Verjaardag Yma

Hoe oud ze morgen wordt is enigzins geheim (ik geloof 42), maar afgelopen zaterdag hadden we een feestje op 10th Line in Mississauga. Partner Nancy had heerlijk Mexicaans gekookt: Kleine tortillas met beef/paprikavulling, een soort van bruine bonensoep (milde en pittige versie) en zelf gemaakte guacamole en salsa. Uiteraard vloeiden de Tequilas en Sangrita rijkelijk!

Het was redelijk druk in hun bescheiden townhouse, maar aangezien men hier toch niet perse in een kringetje hoeft te zitten, pastte het makkelijk. Zelfs Jesper die achter Basará aanrende kon niet al te veel kwaad aanrichten. Zelf heeft hij door al zijn drukke gedoe wel schade opgelopen; tijdens een val van de bank (hij werd al een beetje moe, dat moet gezegd) landde hij op een hoektafeltje en kreeg in no time een gigantisch ei op zijn hoofd. Brullen natuurlijk, maar een half uur later was Basará alweer de klos!

Eerder op de avond heeft hij samen met Pavan zijn nieuwe boekjes gelezen. Heel eigenaardig, hij had Pavan pas één keer eerder gezien, maar ging naast hem zitten of het zijn beste vriend was. Ook Stefan K. werd door Jesper aan het werk gezet: Hij moest Winnie the Pooh inkleuren. Op onze (Nancy K. en mijn) suggestie dat Stefan dit maar bij Kuehne moest invoeren ter ontspanning voor de werknemers, werd vreemd genoeg niet gereageerd.

Jesper en ik zijn samen op tijd vertrokken, de rest heeft er nog een gezellige avond van gemaakt. Morgen doen ze het tijdens de lunch nog even dunnetjes over.

Yma en Nancy

Nadat ze heel lang geheimzinnig had gedaan over haar partner - en het halve kantoor allang wist hoe de vork in de steel zat - durfde Yma dan eindelijk met Nancy op bezoek te komen. Yma en Nancy zijn in Februari in Mississauga komen wonen en woonden daarvoor in Mexico City. Van de brandende zon naar een dik pak sneeuw; een hele overgang dus.



Nadat Yma donderdag al met Martijn naar de Bills vs. Steelers is geweest, kwam zij gisteren met Nancy en hond Basara (ook wel Bassie genoemd, al betwijfel ik of zij het zo spellen) bij ons BBQ-en. Het was erg gezellig en we hebben lekker gegeten. We hebben het nog even over werkvergunningen gehad; over de misstappen van de immigratie advocaat en over de kans op het vinden van een baan voor Nancy en mij. Nancy was in Mexico lerares Grieks en Latijn op de 'onderbouw' van de Universiteit en is nu hard bezig met haar scriptie. En met Engelse les, want als zij hier wil lesgeven moet dat natuurlijk in het Engels.

Week 30

Afgelopen woensdag was het Oakville ziekenhuis aan de beurt voor de fotoshoot en weer was ik het 'slachtoffer'. Dit keer ben ik gereanimeerd (nog meer zuurstof!) en geïntubeerd; het wordt steeds dramatischer. Vrijdag geprobeerd om de foto's van Georgetown via internet te bestellen, maar toen ik na anderhalf uur uitzoeken en selecteren op de 'bestelknop' drukte, kwam ik weer op de homepage terecht. Ben ik de halve ochtend voor Jan L.. bezig geweest...
(foto's intuberen volgen nog)

Zaterdag was het weer nog steeds erg wisselvallig, dus buiten recreëren was geen optie. Dan maar met z'n allen boodschappen doen en meteen een paar les-golfbanen bekeken. Ja, het ziet er naar uit dat Martijn het dit keer echt gaat doorzetten en ik ook dus, want we hebben ooit gezegd dat we samen les zouden nemen. Vergeleken met Nederland kost dat hier echt niets en als er ook nog een collega van Martijn mee gaat is het nog goedkoper.


Eenmaal thuis was het even droog en dus is Martijn -om in de sfeer te blijven- naar het Smith-Triller viaduct gefietst om vanaf daar foto's van het Canadian Open te maken. Op de golfbaan zelf zijn geen camera's toegestaan, maar de baan ligt aan Sixteen Mile Creek en daar loopt een trail doorheen dat voor iedereen toegankelijk is en vanwaar je nog best aardig uitzicht hebt. Het blijft nog een aardige afstand, maar de zoomlens van onze nieuwe camera doet het prima; de scoreborden zijn te lezen!


Zondagochtend zijn we weer naar het boerenland gereden. Dit keer naar Chudleigh's, een appelboomgaard met allerhande toeters en bellen. Was misschien nog wel leuker dan Springridge, alleen iets verder weg. Jesper was niet weg te slaan bij de hoge glijbaan en ik moet toegeven, als je je voeten goed omhoog hield ging je aardig hard naar beneden! Er stonden ook een aantal oude tractors en die heeft Jesper allemaal uitgeprobeerd.

De kinderboerderij was ook leuk met geiten, konijnen, bambi's, ponies, ezels en een schattig kalfje; die laatste zou je zo mee naar huis willen nemen. Even gelunchd bij het restaurant (uiteraard met winkel erbij waar eigen en lokale producten worden verkocht) en toen nog een rondje over het terrein gemaakt. Jesper weet nu ook dat ballonnen weg kunnen vliegen -stoute mama! Voor we naar huis gingen toch maar een fles verse appelcider gekocht, want die was toch wel erg lekker.


Onderweg is Jesper in slaap gevallen en eenmaal thuis werd hij niet wakker. Normaal doet hij zijn ogen open als je de handrem aantrekt, maar dit keer niet. We hebben hem maar lekker in de auto laten slapen (met de ramen open, wees gerust) en zijn zelf op de veranda gaan zitten.

Rond half vier, Jesper deed net zijn ogen open, zijn we naar Stefan en Nancy Kneubuhler gereden: poolparty + BBQ, altijd leuk als je baas een zwembad in zijn achtertuin heeft. Andere aanwezigen: Lorenz & Stefka en Mark (vrouw niet aanwezig). Jesper moest nog even goed wakker worden, maar is daarna met Martijn gaan zwemmen, heeft Hamish (de poes) overal achtervolgd en met Stefan's supersoaker gespeeld. Dat waterkanon hadden ze aangeschaft nadat Hamish een keer was aangevallen door een buur(t)kat om het monster op afstand te houden. Niet alleen Jesper vond het leuk speelgoed; alle aanwezige mannen wilden maar wat graag aan Jesper demonstreren hoe het werkt.


Het weer heeft zich gelukkig goed gehouden: Op wat verdwaalde spetters en een kortstondige windhoos na is het droog gebleven. Het door ons meegebrachte toetje (appeltaart van de Nederlandse bakker en ijs) hebben we dus ook buiten kunnen eten.




Vandaag, maandag, heeft Martijn maar alvast een beginners-golfset gekocht: Voor $ 149.99 heeft hij een Dunlop EXD men-set, inclusief driver, 2 woods, een berg irons, putter en een sta-tas. Nu nog lessen boeken en eventueel een geinig vrouwensetje (Pink Ribbon is ook hier vertegenwoordigd) aanschaffen.

Workshop

Al tijden sta ik op de e-maillijst van een indoor playground in Mississauga, Gingerbread Lane. Vanwege de afstand waren we er nog nooit geweest -ook al hebben ze een nut free bakery. Vorige week kreeg ik een mailtje dat ze deze zondag een Baby /Child First Aid & CPR workshop hielden o.a. over allergiën en het gebruik van de EPI-pen.

Martijn vond dat ik daar maar naar toe moest. Op mijn opmerking dat hij beter kon gaan aangezien hij degene is die bij één kuchje of vlekje van Jesper al een hartverzakking krijgt, zei hij dat ik meer tijd met Jesper doorbracht. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, dus voor ZIJN gemoedsrust heb ik me ingeschreven.

Dus stonden we vanmorgen na een ritje van 20 minuten in Gingerbread Lane; ik voor de workshop, Martijn en Jesper om binnen te spelen (het regende dus dat kwam mooi uit). Langzaam druppelden de andere cursisten binnen en even later ook de instructrice. Dat is nog een verhaal apart: ze kwam samen met haar 17 dagen jonge zoontje. Blijkbaar is ze binnen 18 maanden twee keer via een keizersnede bevallen en ondertussen alweer een week aan het werk (eigen bedrijf). Volgens haar had ze 'een goede chirurg'...

Maar goed, de workshop was erg leuk, ook wel enigzins leerzaam. Het was geen volledige EHBO-cursus, maar dat kan ook niet in twee uurtjes. De onderwerpen die aan bod kwamen waren: verstikking, allergiën/anafylactische reactie en verdrinking met de bijbehorende reanimatiemethodes voor babies, kinderen en volwassenen. Genoeg dus voor de meest voorkomende ongelukjes in en om het huis...

Toen we thuis kwamen stond Gabi op het antwoordapparaat: Of we soms zin hadden vanavond bij hen te komen BBQ-en. Dat leek ons wel gezellig, want we hadden ze in geen weken gezien of gesproken (en dan hoefde ik niet te koken!). Het opblaasbadje was net voor het eerst geïnstalleerd, dus Jesper en Ann-Kathrin hebben zich in het water vermaakt.



Stefan deed zijn best met de BBQ en de dames (Stefan's ouders waren op bezoek) haalden nog allerlei lekkers uit de keuken. Jesper en Ann-Kathrin zaten aan de kindertafel en deden zich tegoed aan worst, brood, fruit en uiteraard ijs.

I scream, you scream, we all scream for Ice cream!

Zwemmen bij de Paribellis

Het is donderdag, playdate-dag. Eigenlijk zou iedereen bij ons komen, maar omdat het zulk lekker weer is, heeft Rebecca ons bij haar ouders uitgenodigd. Waarom? Omdat ze een zwembad hebben!


Charice en Aram zouden ook komen, maar Earnie (echtgenoot) was vergeten dat hij met zijn ouders had afgesproken. Gabi en Ann-Kathrin waren er ook niet omdat Ann-Kathrin niet helemaal in orde was. Dus waren we met z'n vijven: Rebecca, Landon en Sienna en Jesper en ik.


NB. Rebecca, Domenic & kids wonen tijdelijk bij haar ouders tot hun nieuwbouwhuis klaar is (hun huis hier op Falkland was per april verkocht en de oplevering van het nieuwe huis was uitgesteld...)