Ooievaarsnieuws

Wij zijn oom, tante en neef geworden: Woensdag 16 December om 23.40 is Amber Diependaal geboren in Wateringen! Jaja, Jeroen en Laura zijn de trotse ouders van een gezonde dochter. Gelukkig is de bevalling voorspoedig verlopen en gaat het goed met moeder en kind.

Hollandse gezelligheid

Eens in de twee jaar vind de Dutch Bazaar plaats. "Gezellig" denk je dan! En: "Lekker een broodje kroket eten". Maar na het bekijken van de website kwamen de twijfels. Maar ach, het was gisteren slecht weer en Harry, Tamara en Frederike zouden ook gaan (ook voor die kroket), dus zijn we na de lunch toch maar in de auto gestapt -met Jesper èn Frederike achterin, want dat is gezelliger.

We hadden amper de auto geparkeerd of we hadden al spijt dat we waren gegaan; hele busladingen 65+-ers kwamen Thornhill Community Center uit. Maar, de kroket en erwtensoep lonkten en na een snel rondje door het bizarre bazaar-deel zaten we dan ook te eten. De kids hebben nog een 'hoedje-van-papier' en windmolentje gemaakt en gesjoeld en toen gingen we (netjes in de eigen auto's) weer richting huis.

NB. Het is niet dat we hier nergens kroketten kunnen kopen hoor: De Nederlandse winkel heeft ze en er is ook een slager in St. Lawrence Market die ze schijnt te hebben, maar wij hebben geen frituurpan en dan houdt het op.

Feest in Nederland

De Bruiloft

Een kleine vijf jaar na dato zaten we weer in het Oude Raadhuis van Wateringen: Het gezelschap was voor een deel hetzelfde, alleen dit keer waren niet wij, maar Jeroen en Laura de hoofdpersonen. Het was een drukke dag die ik en Jesper, mede door een flinke jetlag, niet helemaal hebben meegemaakt; na de borrel zijn wij afgehaakt en hebben de avond rustig in onze sleurhut doorgebracht (en Martijn had, gezien zijn rijkunsten, beter ook eerder afgehaakt).

De Verjaardag

Een dag later was daar een iets kleiner feestje, maar voor ons niet minder van belang: Jesper werd alweer 4 jaar! En als we dan toch in Nederland zijn, moet je dat maar met de familie vieren, toch? Alle meegebrachte en bestelde slingers werden opgehangen en ons hoekje van Kijkduinpark zag er gezellig en 'angstaanjagend' uit (want Piraten-thema). De pinda/notenvrije Piet Piraat-taart* smaakte goed en Jesper is flink verwend, maar dit is nog maar het begin: Over een week doen we het in Canada nog eens dunnetjes over!

Madurodam

Goed idee van zusje: Op haar vrije woensdag zijn we met z'n allen naar Madurodam gereden. Het is voor ons allemaal jaren geleden dat we daar waren en dan is het leuk om te zien dat dit 'Nederland in het klein' zijn naam eer aan doet: Ook hier is driftig door gebouwd en ook hier laat het onderhoud flink te wensen over! Maar al die gebouwtjes waren niet eens hoofddoel van ons bezoek, want... van April tot September is Sesamstraat in Madurodam, compleet met Meet & Greet met of Elmo of Bert & Ernie. En wij hebben hééééérlijk geknuffeld met Bert & Ernie, al werd Ernie wel een beetje vrijpostig!

En zo waren we voor de vierde keer binnen twee jaar even terug in Nederland. Ook dit laatste bezoekje is echt voorbij gevlogen. Gelukkig maar, zou je bijna zeggen, want het vergt toch best veel energie. Jesper had voor het eerst ook last van een jetlag en ik moet zeggen dat ik me nog nooit zo vermoeid heb gevoeld en de week al geeuwend door ben gestrompeld. Je moet ook altijd zoveel doen en zoveel mensen bezoeken (en dat 'moeten' is al dan niet zelf opgelegd) en als dat niet lukt zorgt dat soms voor teleurstellingen. Maar, we kunnen nu in ieder geval één ding van ons lijstje strepen en dat is het consultatiebureau. Daar was Jesper voor het laatst en hij heeft zich van zijn allerbeste kant laten zien. Dat dossier is dus positief afgesloten!

* Zoveel ambachtelijke bakkers/gerenommeerde namen in het Rijswijkse en wie richt zich op de groeiende vraag naar allergeen-vrije producten? Niemand minder dan Bakker Piet, ja wie had dat verwacht!

Een weekje naar huis?

Onze reis begon goed: Bij de gate kregen we te horen dat we waren geupgrade naar Business Class! En of het nu aan de heerlijke, brede, verstelbare stoelen lag of aan het tijdstip, Jesper lag al vóór de start te slapen en is dat de eerste paar uur blijven doen. Daardoor was het ook voor ons een zeer ontspannen vlucht. Alleen jammer dat die stewardess gelijk kwam zeuren toen Jesper éven lag te huilen, want ja, dat kan je natuurlijk niet maken in de Business Class...

Tijdens de rit naar en door Rijswijk bekroop ons allebei het gevoel dat dit toch echt niet meer thuis was (nu woonden wij al jaren een dorp verderop, maar toch). De weergoden deden er wel alles aan hoor, want het was echt Nederlands weer: Grauw, grijs, koud en nat. Het was wel vertrouwd natuurlijk, maar al die gezellige kleine straatjes deden wel heel erg smal aan; was ik daar vroeger doorheen gescheurd, nu kreeg ik de neiging de spiegels in te klappen!

Het leek er 's avonds even op dat Jesper met hoge koorts zijn bed in moest, maar hij knapte gelukkig snel weer op, zodat we toch Sinterklaas konden vieren bij Angela en Siger. Zijn eerste echte Sinterklaasviering en hij vond het erg spannend en had energie voor tien. Al had hij dondersgoed door wie nu eigenlijk de kadootjes in het portiek had neergelegd...

We hadden expres niet al te veel gepland deze week, maar toch is 'ie voorbij gevlogen. De meeste voor ons belangrijke personen hebben we wel gezien en dat was weer vertrouwd gezellig. Ik heb ook nog onverwacht met twee vrienden van de middelbare school kunnen afspreken: De reünie afgelopen maand had ik dan wel gemist, maar dit kwam aardig in de buurt!

Ons huisje in Kijkduinpark was niet verkeerd -al zou een modernisatie van de 'badkamer' geen kwaad kunnen- en de faciliteiten van het park waren voor ons meer dan genoeg. Het was natuurlijk heerlijk om weer een keer echt uit te waaien op het strand en schelpen te zoeken. En dan vervolgens weer opwarmen in het pannekoekhuis!

Hieronder een korte foto-impressie van de week. De rest van de foto's staat uiteraard op flickr.

De terugreis was ronduit een drama: Het begon met een beetje vertraging en wat tegenwind en toen werd ik na de maaltijd ook nog eens hondsberoerd. Gevalletje voedselvergiftiging? Ik zou het niet weten, in ieder geval heb ik tot een kwartier voor de landing op de WC doorgebracht. Ik had net zo goed een staplaats kunnen boeken, want mijn stoel heb ik amper gezien. Maar goed dat we niet nu in Business Class zaten, dan had ik toch flink gebaald!

Tijdens de landing moest Jesper ook nog eens overgeven, dus we hebben hem eerst even tot rust laten komen en zijn voor de verandering eens niet het vliegtuig uitgerend. Gevolg: giga rijen bij de douane, maar onze koffers lagen al wel op ons te wachten (bagageband stond zelfs alweer stil!). Toen nog een ritje door de eerste echte sneeuwbui van het jaar naar huis, dus met 50 km per uur op de snelweg en thuis direct mijn bedje ingedoken.

Holland 20-24 april

Ik had toch echt niet veel gepland de rest van de tijd dat we in Nederland waren, maar toch is dat weekje omgevlogen.

Zondagmiddag waren mijn oom, tante en neef uit Rozenburg op bezoek; Jesper heeft zich vreselijk uitgesloofd, dus we konden weer lekker lachen met z'n allen.

Maandagochtend eerst langs de huisarts geweest om onze gegevens te wijzigen en crèmes voor Jesper te vragen. Daarna langs Trumpy KDV om even met de leidsters bij te praten. Ik denk wel dat Jesper het herkende, hij liep tenminste direct naar binnen, maar hij was toch een beetje timide. Al snel zei hij dat hij naar Joost wilde, wat ik hem ook had beloofd. Zo'n 1 1/2 uur hebben we in de Van Gochstraat gespeeld en toen werd het tijd voor Joost om naar de peuterspeelzaal te gaan en Jesper moest hoognodig naar bed.

Dinsdag is Jesper de hele dag bij Eef geweest.Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar de kapper te gaan. Leuk joh, ze knippen er nu ook eindelijk haar áán, mama wist niet wat ze zag toen ze me op kwam halen! Bij juwelier Citroen mocht ik nog twee kralen (Trollbeads) uitzoeken; er lagen er ook al twee op mijn hoofdkussen toen we aankwamen, zo'n PTT-pensioen is blijkbaar zo gek nog niet...

's Middags heb ik bij Eef in de tuin heerlijk rustig van het zonnetje genoten. Ook Arthos kon even bijkomen van al het gespeel met Jesper; dat arme beest wordt de hele tuin rond gecommandeerd en die sufferd luistert ook nog en loopt Jesper overal achterna! We hebben bij Eef gegeten -Cees moest overwerken- en Jesper is daar blijven slapen. Jeroen en Laura hebben Martijn om 10 uur van Schiphol gehaald. Hij had een paar sportieve, maar helaas verregende dagen cursus achter de rug in Schindelleggi, Zwitserland.

Woensdag was Angela vrij en zijn we naar Het Geertje geweest. We waren er rond een uur of 11 en het was al aardig druk. De lammetjes in de grote stal wilden al niet meer drinken, maar gelukkig zaten in de buitenhokken nog wel wat hongerige exemplaren. We hebben het hele programma afgewerkt: lammetjes de fles geven, geiten voeren, varkens, koeien, pony-rijden, speeltuin, terrasje en de winkel. Mama en Angela vonden het ook erg leuk en de winkel interessant dat ze waarschijnlijk nog wel eens samen terug komen.

's Middags is Maurits even op bezoek geweest en later zijn we nog naar Wateringen gereden om te kijken of Lian thuis was. Helaas had zij een toneelvoorstelling dus heeft ze Jesper niet gezien.

Ja, en toen was het al weer donderdag. Jespers koffer was zo ingepakt: met een nog bijna vol pak luiers was hij zo gevuld, waardoor andere spullen weer naar mijn koffer moesten worden overgeheveld. En ik dacht nog wel dat ik met een halflege koffer terug kon... Martijn had al zijn vieze, soms nog natte was, zo in zijn koffer gedonderd, dus die kon niet goed dicht. Kon ik op het laatste moment de hele boel nog opnieuw inpakken!

Cees en Eef hebben ons weer naar Schiphol gebracht. We hadden geen files onderweg en dus was er nog tijd om met zijn allen een bakkie te doen. Na veel gezwaai, gezoen en geknuffel zijn we de douane doorgegaan, want dit keer duurt het toch zeker een half jaar voor we elkaar weer 'live' zien.

Jesper krijgt nu steeds beter door wat we gaan doen als we gaan vliegen:

• koffers opruimen
• vliegtuig in
• (gordels vast is nog steeds geen succes, wel de afstandbediening van de TV)
• vliegtuig herrie maken
• vliegtuig hard rijden
• vliegtuig lucht in
• vliegtuig weer op de grond (ja, ging het maar zo snel!)

Helaas heeft hij deze vlucht totaal NIET geslapen, maar desondanks heeft hij zich toch wel goed gedragen.

Ik hou van Holland?????????

Na de bijna tropische temperaturen in Canada, zit ik nu in de Hollandse kou naar RTL te kijken; een nieuw spelprogramma met Linda! met allemaal vragen over Holland. Wel geinig, maar ook dit ga ik zeker niet missen als we weer terug zijn.

Vrijdagochtend vroeg zijn we aangekomen op Schiphol en na even wat angstige momenten bij de bagageband -komen ze wel of komen ze niet- waren we lekker vroeg in Rijswijk. Ik had die dag een lege agenda, Martijn heeft even bijgepraat met Sven, de kapper en is 's avonds naar ADO geweest.

Zaterdagochtend had ik afgesproken met Amber en Laura op Kijkduin, zodat ik eindelijk de nieuwste telg van Laura en Gilbert kon bewonderen: Danique. En natuurlijk weer even lekker bijpraten. We hadden veel te veel poffertjes besteld, want de meiden en Jesper hadden het veel te druk met rondrennen en op banken klimmen om hun bordje zelfs maar half leeg te eten. Gelukkig was het nog rustig, dus ze waren niemand tot last (hè Amber?!) Daarna hebben we ze nog losgelaten op 'de boot' en natuurlijk konden we het niet maken níet het strand op te gaan, dus hebben we nog even wat gedronken bij Habana.

Samen met Laura ben ik nog naar Calexis geweest om sandalen voor Jesper te kopen. Niet dat ze in Canada geen kinderschoenen hebben, maar Teva-sandalen heb ik nog niet voor hem gevonden en daar heeft hij vorige lente/zomer zo ongeveer in gewoond, dus... Gelukkig hadden ze hetzelfde model in zijn maat op voorraad en helaas voor mijn banksaldo zag ik ook nog een paar leuke Timberlands. Ook Laura ging niet met lege handen naar huis; zij vond heel leuke slippers voor Estelle.

Al met al zijn we langer op Kijkduin geweest dan ik van te voren had bedacht, want we gingen pas na tweeën weer weg. Snel Jesper bij mijn moeder afgeleverd en toen met Eef naar de eerste verjaardag van achternichtje Madison. Bijna alle zussen (+aanhang) van Eef waren er, dus dat was wel gezellig.

Appie Hein?!

We zitten hier nu bijna vijf maanden en vandaag zijn we voor het eerst naar 'The Dutch Shop' in Burlington geweest. Op de gevel staat -uiteraard- een molen! Maar bij binnenkomst wordt het pas echt leuk. In Nederland zeiden we altijd dat de allochtonen zijn blijven hangen in de tijd dat ze zijn geemigreerd, nou dat kunnen wij Nederlanders ook en dat zie je hier in het non-food assortiment wel terug! Ze verkopen een heleboel lampen uit grootmoeders tijd en er staan allerlei koperen pannen uitgestald. Ook erg leuk was het gangpad volledig gevuld met van die wegwerp-vaatdoekjes, netjes op kleur gesorteerd en per stuk te kopen!

Gelukkig was het deel van de winkel waar wij voor kwamen -de voedselafdeling- geen teleurstelling. Ik noem bijvoorbeeld: stroopwafels, ontbijtkoek, appelstroop, sambal, Ketjap Manis (Conimex èn Improba), nog meer koekjes en heel veel drop -een kilozak Kokindjes voor 10 dollar, een koopje! O ja, en natuurlijk ook wat kaas, maar dat is echt niet te betalen. Wat wel opviel is dat ze heel veel van het Albert Hein huismerk op voorraad hadden en de prijzen vielen reuze mee.

Nadat we bescheiden inkopen hadden gedaan zijn we doorgereden naar downtown Burlington, naar de schaatsbaan aan Lake Ontario die dit keer gelukkig wel open was. Burlington heeft als enige plaats in de omgeving een soort promenade langs het meer. Je moet je er niet al te veel bij voorstellen; het is geen Scheveningen al zijn ze wel bezig met de bouw van een pier. Er is wel een geweldige speeltuin en in de winterperiode dus een schaatsbaan. De rest van het jaar is dit de Rotary Centennial Pond, een moderne vijver met restaurant erbij. In de zon en uit de wind was het vandaag best wel warm, dus we hebben ons hier wel even vermaakt.


Morgen nog gezellig een dagje met z´n drietjes en maandag gaat Martijn op reis voor K&N (Quebec, Montreal en Ottawa), die zien we donderavond pas weer terug.

Voor de studenten Engels onder jullie: Jesper's woordenschat is met de volgende commando's uitgebreid:
Goodnight
Daddy
Sit down
Not yet
Tidy up
Excuse me

Ook wil hij dat wij liedjes zingen die hij op school heeft geleerd. Helaas komen wij niet verder dan de Engelse versie van 'Hoofd, schouders, knie en teen' en "The wheels on the bus'. Toch maar eens aan de leidsters vragen...

Terugblik Kerstmis

Woensdag 19 december zijn we 's avonds ('s nachts) naar Nederland gevlogen. Ik zag erg tegen de vlucht op, maar gelukkig heeft Jesper zich redelijk goed gedragen. Uiteraard ging hij pas slapen toen 's ochtends de lichten weer áán gingen (ongeveer 1,5 uur voor aankomst), maar over het algemeen heeft hij zich goed geamuseerd op zijn eigen stoel, vooral de koptelefoontjes met muziek vond hij razend interessant. Wij waren daarom ook niet al te moe toen we donderdagochtend om 8 uur uit het vliegtuig stapten.

Vonden wij het voornamelijk raar om op Schiphol aan te komen in de wetenschap dat je NIET thuiskomt, maar een weekje komt logeren, Jesper vond het even wennen om zijn opa en oma daar te zien staan; hij begon wel direct te lachen, maar bleef vervolgens verlegen bij ons staan. Een kusje voor opa en oma kon er ook maar net vanaf! Later die dag durfde hij ook absoluut niet alleen met oma naar de brievenbus te lopen en moest papa mee.

Dit gedrag is trouwens redelijk normaal de laatste maand; de eerste twee maanden in Canada is Jesper 24 uur per dag alleen met mij samen geweest (tot vervelens toe voor beiden!) en daardoor heeft hij nu nogal last van verlatingsangst. Vooral op de crèche heeft hij hier last van, maar ook thuis wil hij mama altijd in het oog houden.

Met zijn geheugen is niets mis: toen we in Wateringen aankwamen en hij de auto van de buren zag staan wilde hij direct naar zijn vriendje Joost toe. Ook met Lian was hij al snel weer vertrouwd. Maar zijn grote liefde deze week was toch wel Laura! Het was Laura voor en na en we sliepen ook in Laura's huis, niet het huis van papa en mama of dat van Jeroen, nee het was Laura's huis en hij was dan ook echt teleurgesteld als Laura en Jeroen niet thuis waren.

We hebben een redelijk drukke week gehad:
Eerst natuurlijk op donderdag de ouders bijpraten en videootjes laten zien van ons huis. 's Middags op controle bij de tandarts en voor het gemak zijn we maar in de Jozef Israelslaan blijven eten. Daarna eindelijk naar Wateringen om ons te installeren in de logeerkamer op zolder. Raar hoor!

Vrijdagochtend hadden Martijn en ik allebei een afspraak bij de kapper en dus hebben we weer de hele dag in Rijswijk doorgebracht.

Zaterdagochtend haalde ik Jesper uit bed met een dik gezicht en onder de uitslag. Toen zijn reguliere medicijn niet snel genoeg werkte hebben we de huisartsenpost gebeld en een afspraak gemaakt. Ja en weg is je ochtend, volgende keer toch maar direct naar de EHBO rijden... 's Avonds gegeten in de Mauvelaan, samen met Angela en Siger en ook daar was Jesper direct vertrouwd.

Zondag hebben we het rustig aan gedaan en zijn we pas na Jespers middagslaapje de deur uitgegaan om te eten bij Sonja en Michael. Ondanks Sonja's wisselende diensten was het toch gelukt een gaatje te vinden in onze drukke agenda's.

Maandagochtend moesten we al om 9.15 uur bij het consultatiebureau zijn: Meneertje is weer door de APK. Hij weegt nu 12.4 kilo en is ongeveer 90,5 cm lang (gemiddelde van 3 metingen, want uiteraard werkte hij niet mee!). 's Middags zijn we even naar Laura en Estelle geweest. Laura wilde ik echt nog even zien, want zij staat op springen: D-Day is 5 januari en dat was haar wel aan te zien. Ik moest echt weer even aan mezelf terugdenken met mijn giga-buik. Weer terug in Wateringen zijn we dan eindelijk bij Joost (en Debbie en Gerard) gaan spelen; de heren gingen tekeer alsof ze elkaar gisteren nog hadden gezien. Ook Joost was erg uitgelaten en helemaal niet meer zo verlegen als een paar maanden geleden. Kerstavond hebben we samen met Jeroen en Laura gegourmet en dit was dan ook de enige keer dat we in Wateringen hebben gegeten!

1e Kerstdag: Kerstontbijt met z'n vijven en daarna bij opa en oma op de koffie, waar ook de familie Willeyns was (kunnen we die ook weer afvinken op het lijstje). Daarna mocht Jesper bij Angela en Siger thuis dan eindelijk kadootjes uitpakken. De hele week werd hij al verleid door alle kado's onder de kerstbomen waar hij maar niet aan mocht komen (zo flauw!) en nu pakte hij dus ook alles uit, ook de kadootjes die helemaal niet voor hem bestemd waren. Maar dat geeft niet, als hij iets niet interessant vond, werd het gewoon de kamer ingeslingerd. De blokfluit was een groot succes en het liefst was hij direct met de Play-doh klei aan de slag gegaan.

Simon, Cisca en Ronald kwamen later op de dag ook en bleven eten. Angela had dit keer 'echt gekookt' en dus was het extra sneu dat wij na de soep met een rotgang naar de EHBO moesten rijden: Blijkbaar had Jesper iets binnengekregen waar hij (ook) allergisch voor is, want de rechterkant van zijn gezicht begon opeens op te zwellen tot formaat "chinees aan de Prednison". Uiteraard had ik Jesper al wel zijn medicijn gegeven, maar onderweg naar Delft hebben we toch maar 112 gebeld om te laten doorgeven dat we onderweg waren en we konden dan ook zo doorlopen. Er werd direct een infuus bij Jesper geprikt. Helaas ging dat de eerste keer niet goed en vormde zich een bal op zijn hand, dus moest het nog een keer aan de andere kant. Uiteraard was hij tijdens dit alles hysterisch aan het huilen en we moesten hem met 4 man/vrouw in bedwang houden terwijl nr. 5 het infuus aanlegde. Beetje medicijn erin en klaar. Zodra wij Jesper niet meer in de houtgreep hielden kreeg hij alweer praatjes: "spelen, spelen".

Voor de zekerheid en vanwege het late tijdstip besloot de assistent-arts Jesper voor de nacht op te nemen en dus gingen we met de 'bedden-bus' naar het andere gebouw. Reuze interessant natuurlijk voor die smurf. Het was erg rustig op de kinderafdeling en de verpleegsters hadden alle tijd voor ons. We hadden de 4-persoonskamer voor onszelf en al snel werd er een opklapbed voor mij bijgezet. Martijn ging even snel wat spulletjes in Wateringen halen en de familie inlichten dat het allemaal goed was gegaan. Nou, en daar zat ik dan op 1e Kerstdag 's avonds in mijn uppie naast een vredig slapend kind in het ziekenhuis. Zo had ik het me toch niet helemaal voorgesteld...

2e Kerstdag werden we om 10 uur ontslagen met toch nog met een recept voor medicijnen. De zwelling was nog lang niet weg en ook de secondaire allergische reactie (schijnt vaker voor te komen dat wat later een tweede reactie volgt, in Jespers geval een jeukende uitslag over een groot deel van zijn lichaam en gezicht) was, hoewel minder vurig, nog niet weg. Aangezien Jesper nergens last van had en ik alleen maar erg moe was (ik heb bijna elk uur de nachtverpleging gezien) besloten we gewoon Kerst te vieren bij Cees en Eef.


Het eerste wat hij daar deed was kijken of er nog kransjes in de boom hingen (is het een kind van zijn vader of niet?). En ja hoor, oma was er een boven in de boom vergeten. Gelukkig waren Jan er Marcella er, zodat Jan hem kon helpen. Ons kleine chineesje heeft daarna met evenveel plezier als gisteren alle pakjes uitgepakt. Weer gegourmet en de familieband werd weer even bevestigd, want Jesper vergreep zich aan de knakworsten. Niet met curry, dat dan weer niet, maar dat komt omdat wij hem nog niet op het bestaan daarvan hebben gewezen! O ja, toen we 's ochtends uit het ziekenhuis kwamen is Jesper nog met Martijn en Debbie & Joost naar de eendjes geweest. Uiteraard schrok Debbie wel toen ze Jesper zag en volgens Martijn staarden onderweg wel meer mensen naar hem. Weten we ook eens hoe dat voelt.

En toen was het al weer donderdag. Om 11.00 uur kwamen Mark, Nicole en Jochem gezellig langs in Wateringen. Wij hadden voor Jochem een shirt van Tommy H. meegenomen en Jesper kreeg een set autootjes; daar was goed over nagedacht, want die passen altijd wel ergens in de koffer of handbagage! Die koffer heb ik 's middags voor een groot deel ingepakt en het meeste kon gewoon mee naar Canada. De oma's hadden zich dit keer ook goed aan Jesper verlanglijstje gehouden en ik heb zelfs nog het aangebroken pak Bambix en Nutrilon in de koffer gepropt. 's Avonds in de Mauvelaan gegeten en toen terug naar Wateringen voor het laatste logeernachtje.

Vrijdagochtend heb ik de laatste dingen in de koffer gestopt terwijl Jesper met Lian en Anne buitenspeelde. De rest van de dag zijn we bij Cees en Eef gebleven, zodat Jesper nog zo lang mogelijk kon slapen. Oma Wil kwam nog afscheid nemen, ik heb mijn nichtjes nog gedag gezegd en om 15.30 uur moesten we dan toch echt naar Schiphol. Jesper mocht van de grondstewardes de knop indrukken om de koffers te transporteren wat hij erg leuk vond. Nog even wat gedronken met zijn allen en toen zijn we door de douane gegaan. Jesper snapte niet waarom opa en oma niet meekwamen naar het vliegtuig, maar gelukkig was hij snel afgeleid door de loop/rolband.

De terugvlucht is nog beter verlopen dan heen. Jesper deed al snel de oordopjes op, Shrek werd aangezet (Boeing 777, dus privé tv), de Tucjes werden uit de tas getoverd (nog bedankt oma Wil) en meneer was gelukkig. Ook heeft hij zowaar een paar uur geslapen, wat vooral voor mij erg prettig was aangezien ik nogal last had van mijn verkoudheid/holte-ontsteking. Ik heb zelfs 2 films kunnen kijken, echt een unicum!


Weer terug in Toronto konden we snel door de douane ("Waar komen jullie vandaag vandaan? Hoelang zijn jullie daar geweest? Hebben jullie kado's meegekregen? Wat precies?) en ook de koffers lieten niet al te lang op zich wachten. Auto in en via de McDrive naar ... HUIS!

Sporten, spelen en shoppen

Het is weer weekend en we komen nog steeds tijd tekort! Vanmorgen heeft Martijn eindelijk zijn hardloopspullen uit het vet gehaald, daarna is hij boodschappen gaan doen en weer daarna is hij met Jesper naar "Calling all daddies" gegaan. Tussendoor heeft hij zowaar ook nog tijd gevonden om een ontbijtje weg te werken.

Ondertussen heb ik me met de was bezig gehouden; we hebben hier echt een MEGA-grote wasmachine en droger, ik hoef maar twee wassen per week te draaien! Rond 12.00 uur kwamen de mannen terug van het spelen en onderweg hadden ze ook 'nog even' Jesper opgegeven voor Peutergym bij de Oakville Gymnastics Club. Met z'n drieën zijn we toen naar de Zellers (ook van de HBC-groep) in Hopedale Mall gegaan om voor iedereen een pyama te kopen.

Op het parkeerterrein was nog een mini-marktje. Even kijken maar, we zijn er toch. Vinden we toch een Nederlandse bakker; stroopwafels, ontbijtkoek, krentenbollen, saucijzenbroodjes, suikerbrood, rondo's, gevulde koeken, banketstaven en nog veel meer. Volgens zijn bestellijst maken ze zelfs oliebollen!!! De krentenbollen en saucijzenbroodjes hebben we maar direct gekeurd (en goedgekeurd), de stroopwafels geven we morgen aan Gabi en Stefan die ze blijkbaar ook erg lekker vinden.

Op de markt ziet het er hier hetzelfde en toch erg anders uit; vooral de manier waarop standhouders hun producten presenteren is leuk om te zien. Hieronder wat voorbeelden van de markt die twee keer per week tegenover ons appartement werd gehouden.


Een nadeel van de Canadese markten: 's winters zijn ze er niet! Die bij ons appartement in Mississauga was er eind oktober voor het laatst, die van vandaag is er tot eind november en dan pas weer in mei. Als we dus de komende maanden iets van deze Nederlandse bakker willen hebben, moeten we een uur rijden naar Norwich. Ach, zonder krentenbollen redden we het hier ook wel! En misschien een paar oliebollen in de vriezer voor Oudjaar?